Autor był postacią tak barwną, że jego opowiadania z życia wzięte są o niebo ciekawsze niż te napisane...

Autor był postacią tak barwną, że jego opowiadania z życia wzięte są o niebo ciekawsze niż te napisane...

To jest jakiś zbiór różnych opowiadań, scenariuszy i szkiców pozostałych po Janie Himilsbachu. Przez to, że to taki zbiór więc jest to niejednolite co do formy i poziomu: są lepsze i gorsze. Ale choćby dla samego "Listu do kolegi zza oceanu" warto.

[Audiobook, czyta Andrzej Piszczatowski]

To jest jakiś zbiór różnych opowiadań, scenariuszy i szkiców pozostałych po Janie Himilsbachu. Przez to, że to taki zbiór więc jest to niejednolite co do formy i poziomu: są lepsze i gorsze. Ale choćby dla samego "Listu do kolegi zza oceanu" warto.

[Audiobook, czyta Andrzej Piszczatowski]

"- co Pan sądzi o niedawnym spotkaniu Okrągłego Stołu?
- wie Pani, przy okrągłym stole trudniej kogoś wykantować. Ale za to łatwiej zrobić w jajko "
ten cytat z ostatniego wywiadu z Janem Himilsbachem, trochę innych ściśle związanych z autobiografią - to rzeczy godne uwagi. Reszta....cóż, zestarzała się.

"- co Pan sądzi o niedawnym spotkaniu Okrągłego Stołu?
- wie Pani, przy okrągłym stole trudniej kogoś wykantować. Ale za to łatwiej zrobić w jajko "
ten cytat z ostatniego wywiadu z Janem Himilsbachem, trochę innych ściśle związanych z autobiografią - to rzeczy godne uwagi. Reszta....cóż, zestarzała się.

"Wszyscy mi mówią, Janek przestań pić i rzuć palenie. Basica straszy, że jak nie przestanę, to odejdzie, lekarz straszy, jak nie przestanę, to szybko zejdę. Wszyscy dookoła nic tylko straszą, a człowiek jak ma silną wolę to i tak zapali i się napije"*.

Człowiek z silną wolą – te kilka słów najtrafniej opisuje postać Jana Himilsbacha. Wokół jego osoby narosło już tyle legend, że trudno odróżnić fakty od fikcji. Himilsbach był „człowiekiem orkiestrą”, samoukiem, który zrobił karierę filmową i literacką. Role, w które się wcielał przeszły do historii polskiego kina. A co z literaturą?
Mam przed sobą zbiór opowiadań Jana Himilsbacha pt: „Moja oszałamiająca kariera”. To niesamowite zestawienie historii, które łączy wspólna rzeczywistość – czasy PRL-u. W opowiadaniach roi się od pań lekkiego obyczaju, zakrapianych spotkań, czy historii byłych „partyjniaków”. Wszystko dotyczy jednak prostych ludzi, którym przyszło żyć w trudnych czasach.
Trzymając w rękach książkę Himilsbacha, po prostu czeka się na jakąś ciekawą anegdotę z jego życia. Opowieść o tym, jak Himilsbach przypadkowo trafia na izbę wytrzeźwień spełnia nasze oczekiwania. Najznakomitszym utworem tego zbioru jest jednak tytułowy autobiograficzny dramat "Moja oszałamiająca kariera”. Pod postacią Narratora – grabarza kryje się sam Himilsbach, który rozpoczynał karierę jako kamieniarz i tylko przez przypadek stał się pisarzem. Jego niezwykła kariera literacka zaczęła się od ogłoszenia na tablicy cmentarnej historii opowiadającej o imieninach Helki, na których to solenizantka otrzymała od jednego z gości sztuczne kwiaty porwane z cmentarza. Zainteresowany, którego Narrator tak niechlubnie opisał w wierszu, chciał się na autorze odegrać, więc ten ze strachu do pracy już nie powrócił. Początki wielkiej kariery Narratora nie były takie proste. Jego utwory zostały jednak zauważone w PZL i powoli stały się bestsellerami.
Opowiadania Himilsbacha może nie zaskakują nas pod względem językowym. Ale nie o język w nich chodzi. To zbiór historii z czasów PRL-u widzianych oczami wnikliwego obserwatora. Narrator egzystuje w różnych środowiskach – od literackich wieczorków poetyckich do zjazdów partyjnych. W każdym z nich dostrzega cechy typowe, które pozwalają czytelnikowi odczuć klimat tamtych czasów. Każdy, kto pamięta czasy PRL-u, może dzięki tym opowiadaniom przypomnieć sobie ich cienie i blaski. A ci, co nie pamiętają, a interesują się tym okresem, znajdą w tej książce wiele ciekawostek z tamtej epoki. Uważam „Moją oszałamiającą karierę” za pozycję ciekawą, którą z czystym sercem mogę polecić innym czytelnikom.

* Fragment wypowiedzi Jana Himilsbacha w jednym z wywiadów.

"Wszyscy mi mówią, Janek przestań pić i rzuć palenie. Basica straszy, że jak nie przestanę, to odejdzie, lekarz straszy, jak nie przestanę, to szybko zejdę. Wszyscy dookoła nic tylko straszą, a człowiek jak ma silną wolę to i tak zapali i się napije"*.

Człowiek z silną wolą – te kilka słów najtrafniej opisuje postać Jana Himilsbacha. Wokół jego osoby narosło już tyle...

Taka zapchajdziura moim zdaniem. Himilsbach upycha w potencjalnie dobrej książce (autobiografia) fragmenty słabych opowiadań.

Taka zapchajdziura moim zdaniem. Himilsbach upycha w potencjalnie dobrej książce (autobiografia) fragmenty słabych opowiadań.

http://www.youtube.com/watch?v=Y-n6oIPIdrk

http://www.youtube.com/watch?v=Y-n6oIPIdrk

Pana Jana Autora bardzo lubię i cenie.
a książka bez fajerwerków ale i tak przyjemna.

czasy minione, słusznie minione

Pana Jana Autora bardzo lubię i cenie.
a książka bez fajerwerków ale i tak przyjemna.

czasy minione, słusznie minione

Jak nie trzeba, to lepiej ominąć to dzieło :D

Jak nie trzeba, to lepiej ominąć to dzieło :D

Z całą sympatią dla pana Jana - teksty przeciętne przeplatane słabymi. Himilsbach był jednak mistrzem przede wszystkim bardzo krótkiej formy - anegdoty.

Z całą sympatią dla pana Jana - teksty przeciętne przeplatane słabymi. Himilsbach był jednak mistrzem przede wszystkim bardzo krótkiej formy - anegdoty.