"Błyskawica steruje wszystkim" (wola mocy u Nietzschego)

"Świnie wolą błoto od czystej wody" , "Najlepszy człowiek, wart dziesięciu tysięcy, innych." " Osioł woli sieczkę od złota." "Bez słońca noc mimo innych gwiazd" (elitaryzm)

"porządek (...)ogień wieczny, regularnie wzniecany, regularnie gasnący", "Początek i koniec schodzą się w obwodzie koła", " Niespodziewany ogień zaskoczy, rozsądzi i ogarnie wszystko."(wielki pożar świata, inspiracja wiecznego powrotu Nietzschego)

" Nawet człowiek wybitny żyje wyobraźnią i na niej opiera
pretensje do wiedzy", "Słońce nie większe od stopy" (nie ma prawdy, są interpretacje, Nietzsche)

"Nie powinniśmy chodzić w ślady naszych rodziców" - (Nietzsche: 1000 dróg, którymi nikt nie poszedł, łamcie stare tablice)

"Człowiek nie.„może przewidzieć ani sobie, wyobrazić co go
czeka po śmierci" (Nietzsche: afirmacja życia, nie uciekanie w trzewia nieznanych zaświatów)

"Bogowie i ludzie czczą poległych w bitwie." (Nietzsche: człowiek przejściem i zanikiem, mostem nie celem - ku nadczłowiekowi)

"Wszystkie stworzenia gnane są na wypas pod pręgierzem" (Nietzsche: moralność panów i niewolników)

"Najpiękniejszy porządek świata przypadkowo zamiecionym
Śmieciem." (kwestionowanie utartej opinii)

" Szukam i pytam samego siebie" ,, "Każdy człowiek potrafi przebadać siebie i myśleć rozumnie."
(stań się sobą, Fryderyk N.)

"W przeciwieństwie do boskiej, ludzkiej naturze brak ustalonego celu" "Spośród tych, których wywodów słuchałem, żaden nie posunął się tak daleko, by uznać, że to co mądre jest różne od wszystkiego" (Zanegowanie moralności i kultury)

"Czuwający mają świat wspólny, śpiący są odwróceni do
swych osobnych światów" (Świat: jednostka) itd.

Fajne wydanie.

"Błyskawica steruje wszystkim" (wola mocy u Nietzschego)

"Świnie wolą błoto od czystej wody" , "Najlepszy człowiek, wart dziesięciu tysięcy, innych." " Osioł woli sieczkę od złota." "Bez słońca noc mimo innych gwiazd" (elitaryzm)

"porządek (...)ogień wieczny, regularnie wzniecany, regularnie gasnący", "Początek i koniec schodzą się w obwodzie koła", " Niespodziewany ogień...

Ponoć tak zmyślnie Heraklit wyrażał się o Pitagorasie, ponieważ ten w traktacie o naturze napisał że "nie spotka się z krytyką ten mój traktat... klnę się na Bogów!".
A Heraklit chcąc obalić to proste stwierdzenie, mówił o nim pogardliwie, ale tylko z tego powodu.
Razem z Pitagorasem byli monoteistami. Heraklit wprowadza logos jako zasadę, element między jedną monadą a drugą, więc: słowo.

U Platona jego nauki które sam Platon zgłębiał wraz z Pitagorasem i Parmenidesem, zrodziły platonizm wraz z teorią ideii. To Heraklit odrzucał świadectwo zmysłów i przykładał wagę do słów. Miał przydomek Skoteinos (ciemny).
Można wymienić 147 fragmentów Heraklita, Dielsa-Kranza, Staffa, Czerniawskiego i Mrówka jest jeszcze dla spragnionych wiedzy o Heraklicie. Do tego opracowanie "Bóg Heraklita z Efezu" a i "Żywoty..." Diogenesa. U Platona zachował się dialog "Kratylos" czyli dialog ucznia Heraklita, który miał bardziej radykalne poglądy niż sam Heraklit ale który dawał wykłady Platonowi (wedle Laertiosa, Heraklit-Kratylos-Platon).

No i nie był to etyk, a raczej astronom i metafizyk.

Ponoć tak zmyślnie Heraklit wyrażał się o Pitagorasie, ponieważ ten w traktacie o naturze napisał że "nie spotka się z krytyką ten mój traktat... klnę się na Bogów!".
A Heraklit chcąc obalić to proste stwierdzenie, mówił o nim pogardliwie, ale tylko z tego powodu.
Razem z Pitagorasem byli monoteistami. Heraklit wprowadza logos jako zasadę, element między jedną monadą a...

Heraklit jest jednym z najsłynniejszych i zarazem najbardziej enigmatycznych filozofów w historii. W niniejszym zbiorze Adam Czerniawski zachowane w aforystycznej formie myśli filozofa próbuje uporządkować i ułożyć w formie domniemanego traktatu. Tematyczna segregacja ułatwia wyszukiwanie poszczególnych zdań, ale nie wydaje się rozjaśniać filozoficznych założeń Heraklita, zwanego „ciemnym”. Każda z tych fraz może nieco oświetla się nawzajem, ale mogą być spokojnie rozważana osobno, choć zarazem duża część z nich jest bardzo zagadkowa i ich sens kryje się skutecznie za poetycko wieloznaczną formą. To powinowactwo z poezją rozwija bardzo ciekawie Czerniawski w uzupełniającym to wydanie eseju, o recepcji Heraklita i jego obecności w utworach lirycznych. Heraklit Eliota, tak różny od Heraklita Miłosza i Heraklitów innych poetów ukazują, że jego myśli dają wielkie pole interpretacji i reinterpretacji. Heraklita nie można chyba po prostu odczytać dwa razy w ten sam sposób.

Heraklit jest jednym z najsłynniejszych i zarazem najbardziej enigmatycznych filozofów w historii. W niniejszym zbiorze Adam Czerniawski zachowane w aforystycznej formie myśli filozofa próbuje uporządkować i ułożyć w formie domniemanego traktatu. Tematyczna segregacja ułatwia wyszukiwanie poszczególnych zdań, ale nie wydaje się rozjaśniać filozoficznych założeń Heraklita,...

Książeczka zawiera zbiór starożytnych fragmentów, przedstawiających myśl filozoficzną Heraklita z Efezu, pogrupowanych tematycznie przez tłumacza tak, aby jak najlepiej zrekonstruować jego zaginiony traktat filozoficzny.

Pozycja ta zawiodła mnie nieco z powodu zupełnie szczątkowego aparatu krytycznego. Jedyne co otrzymujemy, oprócz tłumaczeń fragmentów, to ich numer w znanym zbiorze Dielsa, który stanowił podstawę dla niniejszego tłumaczenia. Brakuje mi tutaj brzmień oryginalnych, opisu pochodzenia tych fragmentów i jakiegoś komentarza odnośnie tłumaczenia. Z drugiej strony zbiorek ten będzie dobrą pozycją dla osób, które chcą po prostu poznać aforyzmy słynnego filozofa i nie za bardzo przejmują się kwestiami wspomnianymi przeze mnie wyżej. Wydaje mi się jednak, że gdyby książeczka podwoiła swoją objętość poprzez dodanie przypisów końcowych, to na niczym by oni nie stracili, a osoby głębiej zainteresowane fragmentami byłyby bardziej usatysfakcjonowane lekturą.

Książeczka zawiera zbiór starożytnych fragmentów, przedstawiających myśl filozoficzną Heraklita z Efezu, pogrupowanych tematycznie przez tłumacza tak, aby jak najlepiej zrekonstruować jego zaginiony traktat filozoficzny.

Pozycja ta zawiodła mnie nieco z powodu zupełnie szczątkowego aparatu krytycznego. Jedyne co otrzymujemy, oprócz tłumaczeń fragmentów, to ich numer w...

Przyjemna, bardzo króciutka lektura.
Mimo że treści nie jest zbyt dużo, to fragmenty ze względu na ułożenie czyta się wręcz aforystycznie. Daje ona czytelnikowi przynajmniej minimalny zarys poglądów Heraklita i pozwala zastanowić się: co by było gdyby jego dzieła się zachowały?

Przyjemna, bardzo króciutka lektura.
Mimo że treści nie jest zbyt dużo, to fragmenty ze względu na ułożenie czyta się wręcz aforystycznie. Daje ona czytelnikowi przynajmniej minimalny zarys poglądów Heraklita i pozwala zastanowić się: co by było gdyby jego dzieła się zachowały?