Za murami klasztoru, który wydawał się miejscem nietykalnym i odgrodzonym od zła (i fizycznie i duchowo), dochodzi do zbrodni – brutalnie napadnięte zostają dwie zakonnice. Młodsza ginie, starsza walczy o życie w szpitalu. Komu mogło zależeć, by uciszyć je na zawsze? Sprawa robi się jeszcze dziwniejsza, gdy na jaw wychodzi, że zamordowana siostra Camille niedawno urodziła dziecko, a nikt nie zdawał sobie sprawy z faktu, że była w ciąży. W mieście dochodzi też do innego zabójstwa – przypadkiem (swoją drogą nie przemawiają do mnie takie zbiegi okoliczności) znalezione zostaje ciało kobiety, której ktoś po zabiciu odciął ręce i nogi, zdarł skórę z twarzy i zostawił na pastwę szczurów.

Oko w oko z makabrycznymi i często trudnymi do wyjaśnienia wydarzeniami, staje detektyw Jane Rizzoli, a jeszcze głębiej w oczy śmierci zaglądać będzie patolog sądowy Maura Isles. Pamiętam jak przy okazji „Skalpela” zastanawiałam się czy skupienie na stanowczej Jane wystarczy, by utrzymać uwagę czytelnika – wydawało mi się, że poznałam ją już na tyle dobrze, że trudno będzie o zaskoczenie. W „Grzeszniku” zobaczymy jednak rysy na zbroi niezwyciężonej pani detektyw, ale w istocie to nie ona będzie grała pierwsze skrzypce. Cieszę się, że Tess Gerritsen tym razem pozwoliła mi znacznie lepiej poznać Maurę – wcześniej niewiele na jej temat mogłam powiedzieć, a teraz już wiem, że to bohaterka zdecydowanie wzbudzająca sympatię. Poza nią samą, stosunkowo dokładnie przyglądamy się jej pracy, a ta chociaż niewątpliwie trudna, to jednak daje poczucie, że i zmarłym poświęca się uwagę na którą zasługują.

Jestem pewna, że nie czytałam wcześniej „Grzesznika”, ale wielokrotnie w trakcie lektury miałam deja vu – dotyczyło to zarówno zbrodni, jak i relacji między Maurą, a jej byłym mężem. Wiem, że emitowany jest serial inspirowany książkami Tess Gerritsen, więc może stąd to odczucie? Z drugiej strony widziałam tylko jakieś urywki, więc nie do końca jestem skłonna w tym upatrywać wyjaśnienia. Tak czy inaczej nie przeszkadzało mi to w trakcie lektury, może tylko odrobinę drażniło, jak wtedy, gdy chociaż usilnie się staramy, to nie możemy sobie przypomnieć skąd kogoś znamy. Maura przypominała mi zresztą trochę bohaterkę z powieści Robina Cooka - Laurie Montgomery – również patologa sądowego w podobnym wieku i z równie skomplikowanymi zawirowaniami w życiu osobistym.

„Grzesznik” mimo przypadku kobiety z odciętymi kończynami, jest w istocie mniej makabryczny niż „Chirurg” czy „Skalpel”. Jest brutalnie, bo i śmierć zadana kobietom taka była, ale tym razem historia wydaje się mniej nacechowana specyficznymi poczynaniami mordercy. Tutaj zresztą zabójca nie odgrywa specjalnej roli – oczywiście całe śledztwo skupia się na wyjaśnieniu kto zabił i dlaczego, ale nie spotkamy tu żadnego psychopatycznego umysłu, w którego myśli moglibyśmy zajrzeć. Pod tym względem poczułam się trochę zawiedziona, ale trudno zawsze liczyć na spotkanie z pokręconym umysłem seryjnego mordercy.

Poza czysto kryminalną zagadką i próbami odgadnięcia kto, co i jak, w powieści Tess Gerritsen dotknąć można również kilku moralnych dylematów, a nawet przyjrzeć się odwiecznemu niemal starciu wiary i rozumu. Jak wiele można kupić za pieniądze? Jak słaby i grzeszny jest człowiek i jednocześnie ile siły w nim drzemie?

Mam pewien problem z „Grzesznikiem”. To niewątpliwie dobra książka, z ciekawym pomysłem na fabułę i wyrazistymi bohaterami, których nietrudno sobie wyobrazić. Ciągle było mi w niej jednak czegoś za mało – raz napięcia, które sprawiałoby, że niemal na jednym wdechu przedzierałabym się przez kolejne strony, innym razem zaskoczeń związanych z kolejnymi wydarzeniami. Zarówno „Chirurg” jak i „Skalpel” wypadły pod tym względem lepiej i pewnie dlatego to, co przygotowała autorka w kolejnej historii, nie do końca mnie usatysfakcjonowało. Ciągle jednak jestem pełna optymizmu jeśli chodzi o kolejne spotkania z jej prozą – liczę na to, że będą więcej niż tylko dobre.

http://k-recenzjeksiazek.blogspot.com/2014/12/tess-gerritsen-grzesznik.html

Za murami klasztoru, który wydawał się miejscem nietykalnym i odgrodzonym od zła (i fizycznie i duchowo), dochodzi do zbrodni – brutalnie napadnięte zostają dwie zakonnice. Młodsza ginie, starsza walczy o życie w szpitalu. Komu mogło zależeć, by uciszyć je na zawsze? Sprawa robi się jeszcze dziwniejsza, gdy na jaw wychodzi, że zamordowana siostra Camille niedawno urodziła...