"Jest takie rosyjskie przysłowie: „Prawda jest jak pszczoła — żądli prosto w oczy”. Jedna z prawd na mój temat jest taka, że piszę książki, które z założenia mają bawić, ale żadna z nich nie pretenduje do tego, aby być wielką. To mi wystarcza."

Są to słowa Sama Bayera, głównego bohatera i narratora powieści "Całując ul", który będąc pisarzem dość popularnym, zaczyna cierpieć na niemoc twórczą.

Szukając pomysłu na kolejną powieść, (która ma bawić) Sam postanawia wrócić do swej rodzinnej miejscowości, Crane’s View. Tam przypomina sobie zdarzenie, które być może zaważyło na jego życiu do tego stopnia, że wszelkie próby stworzenia związku z kobietą kończą się (trzykrotny rozwodnik) niepowodzeniem. Jako młody chłopak, kąpiąc się w pobliskiej rzece odnajduje zwłoki zamordowanej młodej dziewczyny. Nie czuje strachu czy obrzydzenia, lecz ciekawość, każącą mu dotknąć martwego nagiego ciała, oczyścić twarz trupa ze śluzu i odholować do brzegu.

(Jonathan Carroll sięga do autentycznego wydarzenia mającego miejsce w jego życiu, a mianowicie do znalezienia przez niego zwłok młodej dziewczyny, którą wyłowił z pobliskiej rzeki.)

Dla Sama Bayera wydarzenie to staje się punktem wyjścia pisanej powieści.

Kim była Pauline Ostrova? Kto ją zamordował? Od zbrodni minęło trzydzieści lat, pojawiają się jednak okoliczności, które rzucają nowe światło.

Autor "Krainy chichów" ponownie zabiera czytelników do niewielkiego amerykańskiego miasteczka. Tym razem mamy do czynienia z morderstwem pięknej dziewczyny, która niczym Laura Palmer z serialu Davida Lyncha "Miasteczko Twin Peaks" - przed śmiercią budzi w mieszkańcach zachwyt, ale i zgorszenie.

Aby sytuację bardziej skomplikować, autor "Całując ul" stworzył sobowtóra zamordowanej, Veronicę Lake (jest to pseudonim artystyczny znanej aktorki, Constance Frances Marie Ockleman - schizofreniczki o oczach chłodnych jak amerykańskie jeziora), która "opętana przez duchy", do tego nieszczęśliwie zakochana w Samie, za wszelką cenę chce pomóc pisarzowi napisać książkę zawierającą prawdę i o zamordowanej, i o mordercy.

Książkę czyta się szybko i lekko - bo to książka, która ma przede wszystkim bawić.

I ... bawi:)

"Jest takie rosyjskie przysłowie: „Prawda jest jak pszczoła — żądli prosto w oczy”. Jedna z prawd na mój temat jest taka, że piszę książki, które z założenia mają bawić, ale żadna z nich nie pretenduje do tego, aby być wielką. To mi wystarcza."

Są to słowa Sama Bayera, głównego bohatera i narratora powieści "Całując ul", który będąc pisarzem dość popularnym, zaczyna...