Przeleżała na półce kilka lat i w końcu nadeszła pora na jej przeczytanie i teraz zadaję sobie pytanie czemu tak długo?
Dobra i wciągająca fabuła. Wątki z przeszłości dobrze przeplatane z teraźniejszością. Zakończenie zaskakujące, nic niewskazywało na taki obrót sytuacji. Polecam.

Przeleżała na półce kilka lat i w końcu nadeszła pora na jej przeczytanie i teraz zadaję sobie pytanie czemu tak długo?
Dobra i wciągająca fabuła. Wątki z przeszłości dobrze przeplatane z teraźniejszością. Zakończenie zaskakujące, nic niewskazywało na taki obrót sytuacji. Polecam.

treść bez większych sensacji, obyczajowa z zaginięciem męża bohaterki w tle , zaskakujące zakończenie.

treść bez większych sensacji, obyczajowa z zaginięciem męża bohaterki w tle , zaskakujące zakończenie.

Nie jestem znawcą gatunku ale osobiście podobała mi się ta książka. Dobrze mi się czytało. Zdarzały się chaotyczne momenty ale ogólnie oceniam ją pozytywnie.

Nie jestem znawcą gatunku ale osobiście podobała mi się ta książka. Dobrze mi się czytało. Zdarzały się chaotyczne momenty ale ogólnie oceniam ją pozytywnie.

"Trzydziesta siódma godzina" jest książką ciekawą, wciągającą choć nie tak bardzo porywającą. Ale czyta się naprawdę szybko, z zainteresowaniem. Dzieje się naprawdę dużo, ale nie znajdziemy tutaj jakiś szybkich akcji, jest to raczej spokojna powieść z dużą dozą kryminału. Autorka obrazuje pracę policji, głównie jak to wygląda w sprawach osób zaginionych, poprzez główną bohaterkę oraz jej przyjaciółkę, które razem pracowały. Jest to zarazem opowieść o przyjaźni, miłości i wielkiej stracie, której ciąg przyczynowo-skutkowy prowadzi do tragegii jednocześnie pokazując czytelnikom obraz psychologiczny postaci, zachowania ludzkie w obliczu niemiłych wydarzeń. Dobrze skonstruowana fabuła, zaskakuje poprzez niespodziewany rozwój wydarzeń. Mi się naprawdę ta książka podobała, choć nie mogę powiedzieć, że jest jakaś wybitna. Po prostu dobra opowieść, warta przeczytania.

"Trzydziesta siódma godzina" jest książką ciekawą, wciągającą choć nie tak bardzo porywającą. Ale czyta się naprawdę szybko, z zainteresowaniem. Dzieje się naprawdę dużo, ale nie znajdziemy tutaj jakiś szybkich akcji, jest to raczej spokojna powieść z dużą dozą kryminału. Autorka obrazuje pracę policji, głównie jak to wygląda w sprawach osób zaginionych, poprzez główną...

Książka dobra, ale tylko dobra. Po interesującym początku następuje chwila rozluźnienia, a po chwili akcja nabiera tempa, gdy bierzemy udział w dochodzeniu wraz z główną bohaterką, która co chwilę przypomina nam o szczegółach z jej wcześniejszego życia. Jest to dość interesujące, ale nie wciąga aż tak, jakbym sobie tego życzył. Pod koniec książki kilka sytuacji jest zaskakujących, ale sam finał mnie rozczarował. Może spodziewałem się więcej kryminalnych i bardziej nagłych sytuacji i przebiegu wydarzeń. Wydaje mi się, że historia mogła być lepiej napisana, aczkolwiek nie nudziłem się podczas lektury.

Książka dobra, ale tylko dobra. Po interesującym początku następuje chwila rozluźnienia, a po chwili akcja nabiera tempa, gdy bierzemy udział w dochodzeniu wraz z główną bohaterką, która co chwilę przypomina nam o szczegółach z jej wcześniejszego życia. Jest to dość interesujące, ale nie wciąga aż tak, jakbym sobie tego życzył. Pod koniec książki kilka sytuacji jest...

Bardzo dobrze skrojona i skonstruowana powieść. Ni to kryminał, ni to thriller, ni to sensacja. Ogólnie mówiąc, ciekawa i wciągająca historia pewnego małżeństwa, przynajmniej ja to tak odebrałem. Sporo jest na drugim planie opisów stosunków rodzinnych (a właściwie ich zaniku i braku uczuć pomiędzy rodzeństwem).
Ciekawa, naprawdę ciekawa. Polecam.

Bardzo dobrze skrojona i skonstruowana powieść. Ni to kryminał, ni to thriller, ni to sensacja. Ogólnie mówiąc, ciekawa i wciągająca historia pewnego małżeństwa, przynajmniej ja to tak odebrałem. Sporo jest na drugim planie opisów stosunków rodzinnych (a właściwie ich zaniku i braku uczuć pomiędzy rodzeństwem).
Ciekawa, naprawdę ciekawa. Polecam.

Co za nudy. Książka ma 300 stron, a dopiero po przeczytaniu - raczej przemęczeniu 200 - zaczęło się coś (powiedzmy) interesującego. Dla mnie to nie kryminał, raczej powieść obyczajowa. Bohaterowie nijacy, zero napięcia, zero akcji. Nie rozumiem opisu z tyłu książki "(...) mistrzowsko skonstruowany kryminał". Zakończenie nie wyjaśnia pewnych spraw, zupełnie jakby miała powstać "Trzydziesta siódma godzina II", a to już na pewno byłoby dno. Nie wiem też, co ma tytuł do całości książki. Według mojej opinii to raczej szkoda czasu, jeśli ktoś tak jak ja, nastawia się, że zaczyna czytać kryminał.

Co za nudy. Książka ma 300 stron, a dopiero po przeczytaniu - raczej przemęczeniu 200 - zaczęło się coś (powiedzmy) interesującego. Dla mnie to nie kryminał, raczej powieść obyczajowa. Bohaterowie nijacy, zero napięcia, zero akcji. Nie rozumiem opisu z tyłu książki "(...) mistrzowsko skonstruowany kryminał". Zakończenie nie wyjaśnia pewnych spraw, zupełnie jakby miała...

Podobno po 36 godzinach odnalezienie osoby zaginionej staje się prawie niemożliwe...

Trzydziesta siódma godzina to literacki debiut Jodi Compton z Kalifornii.
Detektyw Sara Pribek specjalizuje się w zaginięciach. Jest odważna kobietą, gotową poświecić życie dla drugiego człowieka (jej metody nie zawsze wydają się racjonalne). Tym razem ma przed sobą dość niecodzienne zadanie. Jej mąż Mike (także policjant) miał wyjechać na czteromiesięczne szkolenie i ni stąd ni zowąd zniknął. Jak łatwo się domyślić główna bohaterka za wszelką cene będzie starła się go odnaleźć. Poszpera trochę w jego życiu prywatnym, odwiedzi rodzinę, której nigdy nie poznała i odkryje skrywaną tajemnicę Mike.

Przyznam się szczerze od samego początku byłem miło zaskoczony. Narracja pierwszoosobowa, dobrze się czyta i w miarę kolejnej strony powieść ciekawi. Niestety tak było tylko na początku. Akcja toczy się rozciągle i leniwie. Mamy tu depresje bliskiej przyjaciółki (która jest dość ważnym wątkiem lektury) opis początku kariery policyjnej Sary i jej męża oraz oczywiście poszukiwania zaginionego, które mówiąc krótko są nudne i mało ciekawe. Nie rozbudzało to zbytnio mojej ciekawości co do zakończenia lektury.

Trzydziesta siódma godzina to kryminał, który szybko się czyta, ale nie ma co liczyć na zbytnio rozbudowaną akcje. Dobry początek, leniwy środek i kiepskie zakończenie to wszystko co zapamiętam od Pani Jodi Compton.

http://zwierciadloksiazki.blogspot.com/

Podobno po 36 godzinach odnalezienie osoby zaginionej staje się prawie niemożliwe...

Trzydziesta siódma godzina to literacki debiut Jodi Compton z Kalifornii.
Detektyw Sara Pribek specjalizuje się w zaginięciach. Jest odważna kobietą, gotową poświecić życie dla drugiego człowieka (jej metody nie zawsze wydają się racjonalne). Tym razem ma przed sobą dość niecodzienne...

denerwował mnie sposób narracji, poza tym spodziewałam się czegoś bardziej powalającego ("jej najgorsze obawy okażą się mniej bolesne niż czyhająca na nią rzeczywistość"),bo prawdy domyśliłam się szybko

denerwował mnie sposób narracji, poza tym spodziewałam się czegoś bardziej powalającego ("jej najgorsze obawy okażą się mniej bolesne niż czyhająca na nią rzeczywistość"),bo prawdy domyśliłam się szybko

Całkiem przyjemnie się czyta, jednak bohaterowie denerwują dziwnym zachowaniem - jeden rzuca się na grzechotnika i skręca mu kark, drugi sypia z własną siostrą, trzeci zamiast pocieszyć przyjaciółkę, twierdzi, że zaginiony leży na dnie rzeki. Trochę to niepoważne, a jednak książka ma swoje "to coś", jakiś klimat, budzi zaiteresowanie, jak to wszystko się zakończy...

Całkiem przyjemnie się czyta, jednak bohaterowie denerwują dziwnym zachowaniem - jeden rzuca się na grzechotnika i skręca mu kark, drugi sypia z własną siostrą, trzeci zamiast pocieszyć przyjaciółkę, twierdzi, że zaginiony leży na dnie rzeki. Trochę to niepoważne, a jednak książka ma swoje "to coś", jakiś klimat, budzi zaiteresowanie, jak to wszystko się zakończy...