Druga szansa stracona

Po przeczytaniu pierwszej książki Eliette Abecassis "Skarb świątyni" byłam zdegustowana i znudzona. Ale w związku z tym, że tematyka ta interesuje mnie powiedziałam sobie, że spróbuję jeszcze raz. Teraz już wiem - nie warto było!!! Wydawca pisze: "Tajemnice historii, zakazana miłość i zagadkowe zabójstwa w thrillerze...". Zastanawiam się czy nie pomylono tu gatunku literackiego, mnie bardziej pasowałaby teologia lub filozofia. A tak na marginesie to "Skarb świątyni" jest kontynuacją "Qumran". Widać, że dla wydawcy nie ma znaczenia ani nazewnictwo, ani chronologia. Cały wątek sensacyjny książki to jakieś 10% jej zawartości. Reszta to opisy obrzędów, rozwarzania teologiczne bohatera, jego rozterki duchowe i tym podobne nudy. Jak każda historia tak i ta ma swoje zakończenie. Zmusiłam się do przeczytania tej cegły, bo chciałam poznać również rozwiązanie tajemnicy. Jakaż była moja wściełość, gdy zobaczyłam, że ostatni rozdział napisany jest w formie Biblii czy Pisma Świętego podróbką archaicznego języka - koszmar. Jeśli ktoś cierpi na bezsenność, polecam jako lekarstwo o wiele zdrowsze niż farmaceutyki. Najbardziej ze wszystkiego żałuję czasu, jaki straciłam na przeczytanie tego knota.

Druga szansa stracona

Po przeczytaniu pierwszej książki Eliette Abecassis "Skarb świątyni" byłam zdegustowana i znudzona. Ale w związku z tym, że tematyka ta interesuje mnie powiedziałam sobie, że spróbuję jeszcze raz. Teraz już wiem - nie warto było!!! Wydawca pisze: "Tajemnice historii, zakazana miłość i zagadkowe zabójstwa w thrillerze...". Zastanawiam się czy nie...