Najlepsze historie opierają się na prawdziwych wydarzeniach. A w tej książce jest sporo analogii do prawdziwych wydarzeń. Dalej autorka zaczyna "odlatywać", ale w końcu nie jest to literatura faktu ani popularno- naukowa. Historia ciekawa na tyle, że chciałabym przeczytać coś dalej. Polecam szczególnie tym, których- tak jak mnie- ciągnie do Izraela.

Najlepsze historie opierają się na prawdziwych wydarzeniach. A w tej książce jest sporo analogii do prawdziwych wydarzeń. Dalej autorka zaczyna "odlatywać", ale w końcu nie jest to literatura faktu ani popularno- naukowa. Historia ciekawa na tyle, że chciałabym przeczytać coś dalej. Polecam szczególnie tym, których- tak jak mnie- ciągnie do Izraela.

To jest pierwsza powieść Éliette Abécassis, którą przeczytałem. Jest to powieść sensacyjna/ thriller osadzony w środowisku archeologów i fanatyków religijnych. Ktoś zabija prawosławnego arcybiskupa, który zajmował się badaniem zwojów znad Morza Martwego. Izraelski dowódca Shimon Delam zleca poufne dochodzenie w tej sprawie dwóm mężczyznom: David Cohen jest naukowcem, specjalistą od języków starożytnych, ateistą, ubrany jak "każdy" i nie przestrzega żadnych zasad judaizmu oraz jego syn Ary - nawrócony na chasydyzm, student Jesziwy, ściśle przestrzega zasad koszerności, ubioru i dlatego od lat nie utrzymywał kontaktu z rodzicami (jedzą nawet wieprzowinę).
David i Ary mają odszukać skradziony manuskrypt i odkryć, kto morduje kolekcjonerów zwojów z Qumran.
Pomysł świetny: świecki Izraelczyk jedzący wieprzowinę ateista i jego syn Chasyd w tradycyjnym ubraniu i z pejsami rozwiązują zagadki kryminalne. Mam nadzieję, że jeszcze spotkam ten wątek w powieściach kryminalnych.
Wśród podejrzanych: Watykan, różne sekty chrześcijańskie i judaistyczne, Beduini, a nawet starożytni Esseńczycy i Samarytanie, którzy żyją w ukryciu w naszych czasach. Manuskrypt może zawierać "prawdę o Jezusie", od której mogą zawalić się wszystkie religię. Fanatycy ciągle kogoś mordują i książka dość mocno wciąga.

To jest pierwsza powieść Éliette Abécassis, którą przeczytałem. Jest to powieść sensacyjna/ thriller osadzony w środowisku archeologów i fanatyków religijnych. Ktoś zabija prawosławnego arcybiskupa, który zajmował się badaniem zwojów znad Morza Martwego. Izraelski dowódca Shimon Delam zleca poufne dochodzenie w tej sprawie dwóm mężczyznom: David Cohen jest naukowcem,...

Zgadzam się z opiniami, że pomysł na książkę o charakterze sensacyjnym z zwojami z Qumran w roli głównej był świetny, ale wykonanie i rozwinięcie wydarzeń nudzące. Sama nie wiem czy zacznę czytać kolejne części tej trylogii. Pewnie dopiero za kilka lat, bo zawiodłam się.

Zgadzam się z opiniami, że pomysł na książkę o charakterze sensacyjnym z zwojami z Qumran w roli głównej był świetny, ale wykonanie i rozwinięcie wydarzeń nudzące. Sama nie wiem czy zacznę czytać kolejne części tej trylogii. Pewnie dopiero za kilka lat, bo zawiodłam się.

Mówi się że do trzech razy sztuka ale chyba nie w tym przypadku. Moje drugie spotkanie z twórczością pięknej Pani Abecassis zapewne będzie ostatnim bo po raz drugi z kolei nie wiem jak ocenić jej książkę i sam do końca nie wiem czy zrozumiałem o co w tej historii biega.

W tej historii jest jedna poważna kwestia która nieco mnie przerasta a mianowicie, przeżycia wewnętrzne głównego bohatera. W sumie to taki paradoks bo zazwyczaj lubię powieści w których poruszona jest kwestia ludzkiej psychiki. Niestety, w tym przypadku zwyczajnie nie podołałem. Cały ten świat przeżyć uczuciowo-religijno-kulturowo-moralno-duchowych i nie wiem jakich jeszcze, jest dla mnie po prostu przerysowany. Odniosłem wrażenie że to wewnętrzne odczucia głównego bohatera są głównym wątkiem tej powieści.
A wielka szkoda że tak jest bo ten drugi wątek, czyli wątek sensacyjno - przygodowy jest w tej książce na prawdę niezły. Zdarzały się nawet momenty że akcja powieści mocno mnie wciągała, kiedy coś się działo a uczucia schodziły na dalszy plan. Niestety bardzo często było tak że jak już pojawiały się ciekawe sytuacje, główny bohater znów powracał ze świata zewnętrznego do wewnętrznego i znów wszystko się sypało... Jak dla mnie to było po prostu niepotrzebne spowolnienie akcji, która i tak nie jest przecież zbyt dynamiczna.
Czy wobec tego są jakieś plusy ? Na pewno plusem znów jest nieco oryginalny styl pisania. Niby nic no ale z drugiej strony fajnie że czasem pojawi się coś innego niż tylko schemat : Rozdział I, Rozdział II, Rozdział XIX ...

Temat podjęty przez autorkę na pewno jest ciekawy. Książka z pewnością ma w sobie coś, co sprawia że jest oryginalna i nietypowa ale to chyba za mało żeby ocenić ją wyżej.

Mówi się że do trzech razy sztuka ale chyba nie w tym przypadku. Moje drugie spotkanie z twórczością pięknej Pani Abecassis zapewne będzie ostatnim bo po raz drugi z kolei nie wiem jak ocenić jej książkę i sam do końca nie wiem czy zrozumiałem o co w tej historii biega.

W tej historii jest jedna poważna kwestia która nieco mnie przerasta a mianowicie, przeżycia wewnętrzne...

Historia zwojów z Qumran była już wcześniej przeze mnie eksplorowana, nie jakoś głęboko, ale na tyle, żeby się orientować co i jak, i dlaczego. Z tego też powodu powieść Abecassis znalazła się na mojej liście "Do przeczytania". I nadszedł ten dzień, i wcale się nie zawiodłam :). Po pierwsze, autorka bazuje swoją powieść na prawdziwych wydarzeniach i postaciach, którym tylko zmienia imiona. Po drugie, czuje się, że autorka rzeczywiście zebrała masę materiałów (podobno przez trzy lata zbierała, pół roku mieszkała w komunie chasydów). Po trzecie, jest to powieść z 1996 r. (!),a więc powstała jakiś czas przed oszałamiającym sukcesem Dana Browna.

Powieść o młodym chasydzie i jego ojcu, którzy wyruszają na poszukiwanie odkrytego, a później zaginionego zwoju z Qumran, który to najprawdopodobniej zawiera tajemnicę zagrażającą Watykanowi. Bardzo ciekawe rozważania teologiczne. Ciekawie o kulturze chasydów i esseńczyków. Przyznać muszę sprawiedliwie, że pod koniec trochę się powieść rozmywa, ale wcale mi to nie przeszkodziło w ostatecznym odbiorze.

Historia zwojów z Qumran była już wcześniej przeze mnie eksplorowana, nie jakoś głęboko, ale na tyle, żeby się orientować co i jak, i dlaczego. Z tego też powodu powieść Abecassis znalazła się na mojej liście "Do przeczytania". I nadszedł ten dzień, i wcale się nie zawiodłam :). Po pierwsze, autorka bazuje swoją powieść na prawdziwych wydarzeniach i postaciach, którym tylko...

W porównaniu do poprzednich książek autorki, ta jest ledwie cieniem tego, co pamiętam.

Intryga co prawda zawiązana, ale bohaterowie schematyczni, do tego dość męczący w swoich filozoficzno-teologicznych przemyśleniach.
Mogła powstać z tego naprawdę dobra książka, ale widocznie zabrakło czasu, dbałości o szczegóły.

Największym błędem jest jednak powielanie elementów z poprzednich powieści.

Czasem lepiej pozostać mistrzynią jednej książki niż silić się na literaturę taśmową...

W porównaniu do poprzednich książek autorki, ta jest ledwie cieniem tego, co pamiętam.

Intryga co prawda zawiązana, ale bohaterowie schematyczni, do tego dość męczący w swoich filozoficzno-teologicznych przemyśleniach.
Mogła powstać z tego naprawdę dobra książka, ale widocznie zabrakło czasu, dbałości o szczegóły.

Największym błędem jest jednak powielanie elementów z...

Według mnie książka była bardzo wciągająca.Zawierała prawdziewe fakty historyczne,można z niej się nie tylko wiele dowiedzić,ale również sporo wywnioskować.

Według mnie książka była bardzo wciągająca.Zawierała prawdziewe fakty historyczne,można z niej się nie tylko wiele dowiedzić,ale również sporo wywnioskować.

Druga szansa stracona

Po przeczytaniu pierwszej książki Eliette Abecassis "Skarb świątyni" byłam zdegustowana i znudzona. Ale w związku z tym, że tematyka ta interesuje mnie powiedziałam sobie, że spróbuję jeszcze raz. Teraz już wiem - nie warto było!!! Wydawca pisze: "Tajemnice historii, zakazana miłość i zagadkowe zabójstwa w thrillerze...". Zastanawiam się czy nie pomylono tu gatunku literackiego, mnie bardziej pasowałaby teologia lub filozofia. A tak na marginesie to "Skarb świątyni" jest kontynuacją "Qumran". Widać, że dla wydawcy nie ma znaczenia ani nazewnictwo, ani chronologia. Cały wątek sensacyjny książki to jakieś 10% jej zawartości. Reszta to opisy obrzędów, rozwarzania teologiczne bohatera, jego rozterki duchowe i tym podobne nudy. Jak każda historia tak i ta ma swoje zakończenie. Zmusiłam się do przeczytania tej cegły, bo chciałam poznać również rozwiązanie tajemnicy. Jakaż była moja wściełość, gdy zobaczyłam, że ostatni rozdział napisany jest w formie Biblii czy Pisma Świętego podróbką archaicznego języka - koszmar. Jeśli ktoś cierpi na bezsenność, polecam jako lekarstwo o wiele zdrowsze niż farmaceutyki. Najbardziej ze wszystkiego żałuję czasu, jaki straciłam na przeczytanie tego knota.

Druga szansa stracona

Po przeczytaniu pierwszej książki Eliette Abecassis "Skarb świątyni" byłam zdegustowana i znudzona. Ale w związku z tym, że tematyka ta interesuje mnie powiedziałam sobie, że spróbuję jeszcze raz. Teraz już wiem - nie warto było!!! Wydawca pisze: "Tajemnice historii, zakazana miłość i zagadkowe zabójstwa w thrillerze...". Zastanawiam się czy nie...

Ary Cohen, były żołnierz, a obecnie mistyk próbuje rozwikłać zagadki śmierci grupy osób, które zostają bestialsko ukrzyżowane. Okazuje się, że mieli oni do czynienia ze zwojem, który znaleziono między innymi w latach 40-tych nad Morzem Martwym w Qumran, zwoje te kryją tajemnice, które mogą wstrząsnąć Kościołem.
W odnalezieniu tego zwoju Ary'emu pomaga amerykańska dziennikarka, Jane. Ary toczy ze sobą walkę, ponieważ zakochał się w kobiecie innego wyznania...
Taka sobie, "przefilozofiowana".

Ary Cohen, były żołnierz, a obecnie mistyk próbuje rozwikłać zagadki śmierci grupy osób, które zostają bestialsko ukrzyżowane. Okazuje się, że mieli oni do czynienia ze zwojem, który znaleziono między innymi w latach 40-tych nad Morzem Martwym w Qumran, zwoje te kryją tajemnice, które mogą wstrząsnąć Kościołem.
W odnalezieniu tego zwoju Ary'emu pomaga amerykańska...

Takie sobie czytadełko. Żadna rewelacja.

Takie sobie czytadełko. Żadna rewelacja.