Wydawałoby się, że amerykańska prowincja jest literacko wydeptana i przeorana, ale najwyraźniej jest to miejsce, w którym nigdy do końca nie przejdzie się wszystkich ścieżek. W przypadku „Nie odstępuj mnie” spacerujemy taką nową, acz wcale nie obcą ścieżką. Spokojna, subtelna ale prowadzona pewną ręką akcja, powoli obznajamia nas z realiami mieściny zanurzonej w ciągnących się bez końca jesieniach i zimach. Dla mnie jest to opowieść o utracie wiary, nie tylko w Boga, także w miłość i w ludzi. Opowieść o tym, że tak łatwo wyklucza się z małej lokalnej społeczności. Bohater przechodzący najcięższą próbę w swoim życiu nie tylko dowiaduje się wiele o osobie, dowiaduje się także, że ludzie wokół niego są bezlitośni, że nie może liczyć na pomoc tych, którym on sam wiele razy w życiu pomagał, że tak łatwo ich szacunek przekształcił się we wzgardę. Nikt nie powie wprost, nie ma zarzutów, ale wystarczy powiedzieć nie to słowo, które ktoś by sobie życzył, wystarczy zachować się trochę inaczej, wystarczy próbować postąpić zgodnie ze swoim sumieniem, a okazuje się, że lokalna społeczność potrafi szybko zjednoczyć się przeciwko. I to wszystko przedstawione jest w zwykłych rozmowach, kryje się pomiędzy wierszami. Autorka pokazała, jak tworzy się niechęć, nie przez wielkie wydarzenia, ale przez rzucane mimochodem słowa, drobne uczynki które można by zbagatelizować lub wyjaśnić, ale one sumują się w powszechną awersję.
Wydaje mi się, że jedynym mankamentem jest tutaj zakończenie, w którym pisarka straciła swoje doskonałe wyczucie nastroju małomiasteczkowego, zakończenie dla mnie niewspółgrające z treścią. Na marginesie, trudno oprzeć się wrażeniu, że akcja powieści równie dobrze mogłaby zdarzyć się w jakiejś wsi lub mieścinie w Małopolsce. Ludzie w małych społecznościach chyba wszędzie są jednakowi.

Wydawałoby się, że amerykańska prowincja jest literacko wydeptana i przeorana, ale najwyraźniej jest to miejsce, w którym nigdy do końca nie przejdzie się wszystkich ścieżek. W przypadku „Nie odstępuj mnie” spacerujemy taką nową, acz wcale nie obcą ścieżką. Spokojna, subtelna ale prowadzona pewną ręką akcja, powoli obznajamia nas z realiami mieściny zanurzonej w ciągnących...