Czytając niektóre oceny tej książki, wystawione przez innych czytelników, zastanawiam się skąd u nich ten gniew na noblistkę o to, że opisuje życie ZWYKŁYCH KOBIET w ZWYKŁYM OTOCZENIU. Moim zdaniem ten właśnie aspekt jej twórczości, tak bardzo mnie przyciąga. Z tego, co kojarzę Nagroda Nobla z literatury jest przyznawana m.in. za uniwersalne przesłanie do świata, czyli takie, które będzie zrozumiałe dla każdego, niezależnie czy mieszka w Polsce, czy w Kanadzie, czy w Burkina Faso. Takie są opowiadania pani Munro: mówią o miłości, o cierpnieniu, o zwykłym życiu, które jednak porusza do głębi i pozostawia nieobojętnym. Nie mogłam się oderwać od lektury tej książki i przeczytałam ją za jednym zamahem, połknęłam ją, wiedząc jednak, że niedługo do niej powrócę. Pewnie kiedy przeczytam ją po raz drugi, odkryję nowe szczegóły, których nie dostrzegłam przy pierwszym czytaniu. Jest to prawdziwa uczta dla zmysłów, dla ludzi lubiących REALIZM w literaturze, których pociągają reportaże i opisy zwykłego życia, zwykłych ludzi, z którymi mogą się utożsamiać. Ja jestem takim zwykłym człowiekiem, ze zwykłymi, szarymi problemami i doskonale rozumiem przekaz UCIEKINIERKI.

Czytając niektóre oceny tej książki, wystawione przez innych czytelników, zastanawiam się skąd u nich ten gniew na noblistkę o to, że opisuje życie ZWYKŁYCH KOBIET w ZWYKŁYM OTOCZENIU. Moim zdaniem ten właśnie aspekt jej twórczości, tak bardzo mnie przyciąga. Z tego, co kojarzę Nagroda Nobla z literatury jest przyznawana m.in. za uniwersalne przesłanie do świata, czyli...