Najpierw był zawód, bo książka słuchana i za każdym razem, kiedy zaczynałam na nowo, czułam coś w rodzaju rozczarowania, że za zwyczajnie, za prosto, błaho. Ha! I za każdym razem było tak samo, wchodziłam w ten światek codziennych zdarzeń, rozmów i rodził się podziw, że można tak prosto i prawdziwie pisać.
Munro pisze tylko to, co trzeba do oddania postaci i uczuć., bez zbędnych ozdobników. Almodóvar nakręcił film na podstawie jej opowiadania "Julieta". Ciekawe zetknięcie, oszczędna literatura i melodramatyczny, rozbuchany świat filmu reżysera. Ustawione do obejrzenia.

Najpierw był zawód, bo książka słuchana i za każdym razem, kiedy zaczynałam na nowo, czułam coś w rodzaju rozczarowania, że za zwyczajnie, za prosto, błaho. Ha! I za każdym razem było tak samo, wchodziłam w ten światek codziennych zdarzeń, rozmów i rodził się podziw, że można tak prosto i prawdziwie pisać.
Munro pisze tylko to, co trzeba do oddania postaci i uczuć., bez...

Mistrzowskie, precyzyjne pióro Alice Munro nie pozostawia obojętnym. W kilku zdaniach, ledwie szkicach, przekazuje ogrom emocji. We mnie wzbudza swego rodzaju ekscytację, że tyle da się wyrazić tak niewyszukanymi słowami, pozornie banalnymi dialogami, a do tego w formie opowiadania, którą uważam za trudniejsza od powieści. Jedna z moich ulubionych autorek. Chylę czoła!

Mistrzowskie, precyzyjne pióro Alice Munro nie pozostawia obojętnym. W kilku zdaniach, ledwie szkicach, przekazuje ogrom emocji. We mnie wzbudza swego rodzaju ekscytację, że tyle da się wyrazić tak niewyszukanymi słowami, pozornie banalnymi dialogami, a do tego w formie opowiadania, którą uważam za trudniejsza od powieści. Jedna z moich ulubionych autorek. Chylę czoła!

Bardzo lubię

Bardzo lubię

Alice Munro w cyklu Swoich opowiadań prezentuje losy różnych kobiet i wyniki ich wyborów lub przypadkowych zdarzeń wpływających na ich dalsze życie.
Najbardziej podobało mi się opowiadanie pod tytułem Namiętność. To w nim pokazany był jedne dzień, który wpływa na resztę życia Grace. Co się dzieje kiedy się spotkasz z przeznaczeniem.
Natomiast opowiadanie Szansa było dla mnie wstępem do większej opowieści. Wydaje się ono zaledwie szkicem historii i bardzo mi brakuje tych chwil pomiędzy wspominanymi przez główną bohaterkę.
Tytułowa historia Uciekinierka nie zachwyciła mnie. Decyzja jaka podjęła główna bohaterka tego opowiadania był dla mnie niezrozumiała i wyjątkowo błędna.
Na moją większą uwagę również zasłużyło opowiadanie Sztuczki, w którym to przypadek losowy zadecydował o dalszym losie Robin. W momencie kiedy ona z ulgą przyjęła wynik pewnych zdarzeń ja bym osobiście nie wytrzymała ze złości.
Autorka w Swoich opowiadaniach przedstawia różne kobiety. Niektóre silne, inne wątpiące w Siebie, podejmujące dobre decyzje lub zdające się na los. Całość jest bardzo interesująca i pozwala czytelnikowi zadać Sobie pytanie jakie Oni podjęliby decyzje w takiej sytuacji.

Alice Munro w cyklu Swoich opowiadań prezentuje losy różnych kobiet i wyniki ich wyborów lub przypadkowych zdarzeń wpływających na ich dalsze życie.
Najbardziej podobało mi się opowiadanie pod tytułem Namiętność. To w nim pokazany był jedne dzień, który wpływa na resztę życia Grace. Co się dzieje kiedy się spotkasz z przeznaczeniem.
Natomiast opowiadanie Szansa było dla...

Mam mieszane odczucia co do tej książki. Miałam ogromny problem z jej oceną. Z jednej strony uważam, iż jest to kawał dobrej literatury, takiej lekko melancholijnej, z przesłaniem. Z drugiej natomiast, książka ta wywoływała we mnie uczucia irytacji, niechęci wręcz. Niektóre dialogi były totalnie oderwane od rzeczywistości, a postaci nierealne. Pewnie musi upłynąć trochę czasu, a historie te muszą pomieszkać w moim sercu i umyśle, abym mogła je szczerze ocenić. Przeczytajcie i przekonajcie się sami czy Alice Munro to pisarka, która trafi do waszych serc.

Mam mieszane odczucia co do tej książki. Miałam ogromny problem z jej oceną. Z jednej strony uważam, iż jest to kawał dobrej literatury, takiej lekko melancholijnej, z przesłaniem. Z drugiej natomiast, książka ta wywoływała we mnie uczucia irytacji, niechęci wręcz. Niektóre dialogi były totalnie oderwane od rzeczywistości, a postaci nierealne. Pewnie musi upłynąć trochę...

Genialne! Tak autentyczne, a jednocześnie zaskakujące. Lekko i plastycznie napisane. Zabieram się do przeczytania więcej Munro. Jestem pewien, że się nie zawiodę.

Genialne! Tak autentyczne, a jednocześnie zaskakujące. Lekko i plastycznie napisane. Zabieram się do przeczytania więcej Munro. Jestem pewien, że się nie zawiodę.

Uciekinierka to zestaw ośmiu opowiadań napisanych przez noblistkę Alice Munro. Jak zawsze odradzam czytania streszczeń z tylnich okładek gdzie w tym przypadku znajdujemy opis „8 kobiet, 8 różnych historii...” Otóż nie! Kobiet jest 5 a trzy opowiadania dotyczą życia jednej bohaterki - Juliet, które zresztą zainspirowały Almodóvara do nakręcenia filmu „Julieta” z 2016 roku 🙃 Każda z historii zawartych w książce opowiada o dłuższym lub krótszym wycinku z życia danej kobiety. Niepozorne na pierwszy rzut oka historie zaskakują nas nagłymi wybuchami emocji, niespodziewanymi wydarzeniami zmieniającymi tor życia, a także melancholijnymi zakończeniami w których sens opowieści można odkryć dopiero po chwili zadumy. Osobiście, sięgając po tą pozycję (bez obrazy dla pani Munro) bałam się nudnego romansidła, dlatego kończąc pierwsze opowiadanie przeżyłam totalny mind blowing bez reszty przepadając w kolejne rozdziały. Owszem, mamy tu wątki miłosne oraz też dużą dozę „oldschoolowych” zwyczajów i zachowań damsko-męskich (bo powieść mimo, że napisana niedawno, to osadzona jest raczej w XX wieku) ale są one jedynie potwierdzeniem tego z jak uniwersalnymi i ponadczasowymi problemami/emocjami/ wyzwaniami zmagają się kobiety. Mimo, ze skończyłam czytać tą powieść ponad tydzień temu, to do dziś przeżywam w myślach niektóre z zakończeń zastanawiając się „co mogłoby się zdarzyć gdyby...” :) 8/10

Uciekinierka to zestaw ośmiu opowiadań napisanych przez noblistkę Alice Munro. Jak zawsze odradzam czytania streszczeń z tylnich okładek gdzie w tym przypadku znajdujemy opis „8 kobiet, 8 różnych historii...” Otóż nie! Kobiet jest 5 a trzy opowiadania dotyczą życia jednej bohaterki - Juliet, które zresztą zainspirowały Almodóvara do nakręcenia filmu „Julieta” z...

Trochę mnie smuci taka niska ocena, bo według mnie te opowiadania są genialnie subtelne, nieoczywiste i mówiące po prostu o życiu w jego przeróżnych, nie zawsze łatwych aspektach. Czy książka o życiu jest "o niczym"? Moim zdaniem jest właśnie o tych wszystkich emocjach, które to życie wypełniają — dobrych, złych, łatwych i trudnych. Bo inaczej to życie byłoby strasznie jednowymiarowe i w zasadzie nieprawdziwe.

Trochę mnie smuci taka niska ocena, bo według mnie te opowiadania są genialnie subtelne, nieoczywiste i mówiące po prostu o życiu w jego przeróżnych, nie zawsze łatwych aspektach. Czy książka o życiu jest "o niczym"? Moim zdaniem jest właśnie o tych wszystkich emocjach, które to życie wypełniają — dobrych, złych, łatwych i trudnych. Bo inaczej to życie byłoby strasznie...

Zwyczajnie nudna.

Zwyczajnie nudna.

Alice Munro nie pisze złych książek. Kolejny raz mogłam się o tym przekonać. Tym razem zajmuje się kobietami, które uciekają. Przed życiem, miłością, dziećmi. Temat smutny, to są książki i historie o życiu. Nie ma tutaj fajerwerków, ani szczęśliwych zakończeń. To opowieści, które wywołują zadumę, refleksję, nawet chwilowy smutek. Uwielbiam tę autorkę, ten klimat, te opowieści o kobietach. Nikt nas nie zna, tak jak Alice!

Alice Munro nie pisze złych książek. Kolejny raz mogłam się o tym przekonać. Tym razem zajmuje się kobietami, które uciekają. Przed życiem, miłością, dziećmi. Temat smutny, to są książki i historie o życiu. Nie ma tutaj fajerwerków, ani szczęśliwych zakończeń. To opowieści, które wywołują zadumę, refleksję, nawet chwilowy smutek. Uwielbiam tę autorkę, ten klimat, te...