Zostaje porwana dziewczyna. Córka pewnego biznesmena. Przepiękna, młoda, 15-latka. Biznesmen za wszelką cenę chce ją odnaleźć. W końcu to jego dziecko. Nie ufa policji, bo im nie można ufać. Ktoś mu podpowiada, by zatrudnił byłego policjanta: Carlosa Trevino. On jedyny może mu pomóc.



Na tym głównie opiera się fabuła. Carlos się zgadza i zaczynają się poszukiwania młodej dziewczyny. Podejrzani są wszyscy: gangi, rodzina, pracownicy... nawet policja. Nikomu ufać nie można. No może poza Carlosem, gdyż od początku widać, że on należy do grupy "tych dobrych".



Książka ma świetny klimat. Czuć w niej niebezpieczeństwo, ciągły strach. Meksyk w powieści nie jest piękny. On jest niebezpieczny. Roi się w nim od gangów, policja jest skorumpowana. Mieszkańcy żyją w strachu. To nie jest fajne miejsce.



Carlos Trevino to człowiek, który chyba niczego się nie boi. On wszędzie potrafi wejść. Gdyby musiał, poszedł do piekła, by sprawdzić poszlakę. To typ człowieka, który nie zostawia roboty na później. Gdy już się czegoś podejmie, zrobi wszystko, co może by sprawę doprowadzić do końca.



Dość dobrze mamy też okazję poznać komendanta policji. Margarito nie daje się polubić. To człowiek odpychający, niebezpieczny. Już przy pierwszym spotkaniu z nim widać, że trzeba na niego uważać, trzeba się go bać. Im lepiej go poznajemy, to gorsze można sobie wyrobić o nim zdanie. Choć muszę przyznać, iż nie jest to człowiek całkowicie zepsuty. Ma kilka dobrych cech. Ale ogólnie jest straszny.



Książka jest podzielona na dwie części. W pierwszej (Tajemnice La Eternidad) skupiamy się na porwaniu. W drugiej (Komendant Margarito i rozmowa ciemności) na komendancie. Akurat to mi się spodobało, bo mogłam lepiej poznać motywy działania bohaterów. Margarito nie był tylko zły, bo miał być zły. Autor zbudował tu dość dobrze postać, która miała dzieciństwo, rodzinę, która miała przeszłość. Z tej przeszłość coś mogło wyniknąć. W którymś momencie sobie uświadomiłam, że autor więcej poświęcił komendantowi niż byłemu policjantowi, detektywowi. Wydaje mi się, że o wiele lepiej poznałam właśnie komendanta. Chociaż postać Carlosa też jest bardzo dobrze napisana.



Powieść trzyma w napięciu przez cały czas. Nie można się przy niej znudzić. Ciągle coś się dzieje. Pojawiają się jakieś nowe wątki, czasem ważne, czasem mniej ważne dla fabuły. Jest kilka mocnych zwrotów akcji. Bohaterowie, wszyscy bohaterowie ciągle są narażeni na jakieś niebezpieczeństwa. Nikt nie jest tu bezpieczny.



Przyznaję, że książka mi się bardzo spodobała. Takiego kryminału brakowało mi w ostatnim czasie. Dobrze więc, że na niego trafiłam. A tak naprawdę, dobrze, że udało mi się go wygrać na facebookowym profilu Ale kino+. (w ogóle polecam kanał Ale kino, są na nim świetne filmy, seriale. Dużo francuskiego kina.).



Cieszę się, że mogłam przeczytać książkę "Nie przysyłajcie mi kwiatów". Jest to dobry thriller, który trzyma w napięciu praktycznie od początku do końca. Kilka razy mnie zaskoczył. Ani przez moment się nie nudziłam przy nim. Wciągnął mnie na maksa. I bardzo szybko go pochłonęłam. To świetna książka dla fana thrillerów, kryminałów, książek sensacyjnych. Mam nadzieję, że będziecie chcieli ją poznać. :)

Zostaje porwana dziewczyna. Córka pewnego biznesmena. Przepiękna, młoda, 15-latka. Biznesmen za wszelką cenę chce ją odnaleźć. W końcu to jego dziecko. Nie ufa policji, bo im nie można ufać. Ktoś mu podpowiada, by zatrudnił byłego policjanta: Carlosa Trevino. On jedyny może mu pomóc.



Na tym głównie opiera się fabuła. Carlos się zgadza i zaczynają się poszukiwania młodej...