Była sobie kobieta, która miała na głowie dwójkę dzieci, olbrzymiego psa i znikąd wsparcia. Nieważne, jak ciężko pracowała, jak starała się postępować uczciwie, zawsze miała pod górę.
Był sobie mężczyzna, który dość szybko wdrapał się na szczyt, ale przez własną głupotę się z niego sturlał.
Wpadli na siebie i jak to przy zderzeniach – najpierw spięcie, a potem się okazuje, że fajnie mieć towarzysza niedoli.

Była sobie kobieta, którą życie przerosło i nie starczyło jej nadziei, by powstrzymać głupi krok. Był sobie mężczyzna, który uciekając przed własnymi problemami wmieszał się w cudze. Była dziewczynka, która kochała matematykę i lubiła błyszczące ubrania. Był chłopak, który lubił się malować i rozumiał z życia dużo więcej niż niejeden dorosły. I był pies tak bardzo wierny, jak bardzo ślinił się i smrodził. I była droga do przejechania, stypendium do zdobycia, sprawy do załatwienia i mnóstwo rzeczy niewypowiedzianych. I był jeden samochód, w którym tak łatwo było o bliskość, że niepostrzeżenie pojawiła się miłość. I były problemy w czasie podróży, wzajemne żale, rozczarowania, wielkie nadzieje, stracone złudzenia, chwile szczerości, małe-wielkie katastrofy…

Nie chodzi o to, by błędów nie popełniać, ale by umieć się do nich przyznawać, wyciągać wnioski i umieć dawać sobie i komuś drugą szansę. Zresztą, razem będzie lepiej:)

Była sobie kobieta, która miała na głowie dwójkę dzieci, olbrzymiego psa i znikąd wsparcia. Nieważne, jak ciężko pracowała, jak starała się postępować uczciwie, zawsze miała pod górę.
Był sobie mężczyzna, który dość szybko wdrapał się na szczyt, ale przez własną głupotę się z niego sturlał.
Wpadli na siebie i jak to przy zderzeniach – najpierw spięcie, a potem się okazuje,...