Razem będzie lepiej

Czy jest to książka, w której jest zbyt dużo splotów przypadku?
Zdecydowanie tak.
Czy ma się wrażenie, że jest ona trochę absurdalna?
Tak, można odnieść takie wrażenie.
Czy od początku domyślamy się, jak potoczą się losy bohaterów?
Jeżeli ktoś przeczytał choć jeden romans, to na pewno.

To dlaczego tak bardzo mi się podobała?
Przede wszystkim dlatego, że porusza ważne tematy - samotnego macierzyństwa, dorastania, bycia wyjątkowym, innym niż otoczenie, a także trudnych relacji z wymagającymi rodzicami. Choć najpiękniejszym wątkiem jest dla mnie miłość zwierzęcia do człowieka (jest to wątek bardzo poboczny - zaledwie kilka scen - ale mimo wszystko, sprawił, że łezka się w oku zakręciła)
Myślę, że gdyby nie ta cała ta otoczka absurdalnych wydarzeń, które w życiu nie miałyby prawa funkcjonować, ta książka byłaby znacznie lepsza, choć i tak jest bardzo dobra.

Czy jest to książka, w której jest zbyt dużo splotów przypadku?
Zdecydowanie tak.
Czy ma się wrażenie, że jest ona trochę absurdalna?
Tak, można odnieść takie wrażenie.
Czy od początku domyślamy się, jak potoczą się losy bohaterów?
Jeżeli ktoś przeczytał choć jeden romans, to na pewno.

To dlaczego tak bardzo mi się podobała?
Przede wszystkim dlatego, że porusza ważne...

Dobrze się czyta!

Dobrze się czyta!

Książka opowiada o ludziach, którzy żyją w zupełnie innej rzeczywistości, mają, można powiedzieć, skrajny dostęp do wszelkiego rodzaju dóbr. A jednak los ich ze sobą styka i pomagają sobie nawzajem, a ich relacja staje się coraz głębsza. Powieść porusza też temat dyskryminacji, prześladowań, braku szacunku. Świetna historia o miłości, o tym jak świat jest niesprawiedliwy, jak ludzie są traktowani i jak się z tym zmagają - szczególnie młodzież. Bardzo polecam, z każdą stroną chce się czytać coraz więcej i więcej. Niby lekka, a jednak porusza ważne tematy.

Książka opowiada o ludziach, którzy żyją w zupełnie innej rzeczywistości, mają, można powiedzieć, skrajny dostęp do wszelkiego rodzaju dóbr. A jednak los ich ze sobą styka i pomagają sobie nawzajem, a ich relacja staje się coraz głębsza. Powieść porusza też temat dyskryminacji, prześladowań, braku szacunku. Świetna historia o miłości, o tym jak świat jest niesprawiedliwy,...

Stara książka Jojo, ale warto przeczytać bo jest przezabawna i urocza

Stara książka Jojo, ale warto przeczytać bo jest przezabawna i urocza

Madre mía, co to była za książka... Sięgnęłam po nią po całej serii z Lou (zanim się pojawiłeś) i po "Ostatnim liście do kochanka", licząc, że nawet jeśli nie jest bestsellerem to chociaż będzie "przyjemna". W moim odczuciu była co najmniej nużąca, infantylna, a absurd gonił absurd, bo jakoś nie wyobrażam sobie wyciągnięcia kluczyka z toczącego się samochodu (scena z Edem i Jess, gdy ten goni ją w ręczniku), bo chyba trzeba go najpierw przekręcić (kluczyk), co wydaje się trudnym zadaniem, gdy biegniesz obok samochodu nago i ktoś Cię atakuje. Nie mówiąc o olimpiadzie, którą TRZEBA BYŁO POWTÓRZYĆ, bo pierwszego zadania nie dało się rozwiązać. Nie wystarczyło, nie wiem, olać jednego zadania przy ocenianiu zamiast ściągać kilkaset dzieciaków w jedno miejsce i organizować wszystko na nowo? I na deser warto dorzucić wielkiego hackera Eda (gościa, który przecież siedzi w IT, więc na pewno ogarnia chociaż odrobinę jak działają portale społecznościowe), który włamuje się na konto na Facebooku nastolatka, próbując wpisać losowe, typowe hasła jak data urodzin czy imię siostry. I co się okazuje? Hasłem jest NAZWISKO chłopaka. Litości... Ile ludzi ustawia własne nazwisko jako hasło? Pewnie jakiś odsetek owszem, ale mój Boże... gorsze byłoby tylko hasło w postaci jego imienia.

Stanowczo nie polecam tracić czas na tę książkę.

Madre mía, co to była za książka... Sięgnęłam po nią po całej serii z Lou (zanim się pojawiłeś) i po "Ostatnim liście do kochanka", licząc, że nawet jeśli nie jest bestsellerem to chociaż będzie "przyjemna". W moim odczuciu była co najmniej nużąca, infantylna, a absurd gonił absurd, bo jakoś nie wyobrażam sobie wyciągnięcia kluczyka z toczącego się samochodu (scena z Edem i...

Uwielbiam książki Jojo Moyes, ale niestety ta należy do tych najnudniejszych wg mnie. Od początku czytelnik może się domyślić jak dalej potoczą się losy bohaterów i co się wydarzy. Nie ma tego elementu zaskoczenia, czy nagłego zwrotu akcji, wszystko powoli i monotonnie biegnie ku znanemu zakończeniu. Ze wszystkich pozycji tej autorki, przebrnięcie przez tą zajęło mi najwięcej czasu.

Uwielbiam książki Jojo Moyes, ale niestety ta należy do tych najnudniejszych wg mnie. Od początku czytelnik może się domyślić jak dalej potoczą się losy bohaterów i co się wydarzy. Nie ma tego elementu zaskoczenia, czy nagłego zwrotu akcji, wszystko powoli i monotonnie biegnie ku znanemu zakończeniu. Ze wszystkich pozycji tej autorki, przebrnięcie przez tą zajęło mi...

Jess ma 27 lat i samotnie wychowuje córeczkę Tanzi i pasierba Nickiego. Zapracowuje się ponad siły chcąc zadbać o dzieci jak tylko najlepiej potrafi. W dzień pracuje sprzątając mieszkania, a w piątkowe wieczory dorabia w pubie jako kelnerka. Tanzi jest dziewczynką utalentowaną matematycznie i dostaje propozycję otrzymania wysokiego stypendium, dzięki któremu mogła by uczyć się w lepszej szkole - Świętej Anny. Ale by otrzymać stypendium Tanzi musi jechać na drugi koniec Wielkiej Brytanii i tam zdać egzamin. Ponieważ nie stać ich na drogie bilety Jess postanawia wziąć Rolls-Royce'a swojego (jeszcze) męża Marty'ego od 2 lat nie mieszkającego z nimi. Auto bez m.in. ważnego ubezpieczenia, a żeby było tego mało jadąc autostradą w nocy zatrzymuje ich policja. Po drodze jednak jadąc do chorego ojca zatrzymuje się Ed i proponuje Jess pomoc. Kim jest 34-letni Ed? Jest jedną z osób, u których Jess miała okazję sprzątać mieszkanie i który nie był zbyt miły dla sprzątającej... Nie mając wyboru Jess przyjmuje pomoc i razem w czwórkę włącznie z psem Tanzi - Normanem wyruszają w drogę, by dziewczynka mogła wziąć udział w olimpiadzie. Jadą tydzień czasu...
I tu zaczyna się wszystko, co niespodziewane. Kto ciekawy przygód czterech różniących się od siebie osób i psa najlepiej niech przeczyta książkę. Mnie pochłonęła całkowicie w dwa wieczory. Strona za stroną coraz ciekawsza...

Jess ma 27 lat i samotnie wychowuje córeczkę Tanzi i pasierba Nickiego. Zapracowuje się ponad siły chcąc zadbać o dzieci jak tylko najlepiej potrafi. W dzień pracuje sprzątając mieszkania, a w piątkowe wieczory dorabia w pubie jako kelnerka. Tanzi jest dziewczynką utalentowaną matematycznie i dostaje propozycję otrzymania wysokiego stypendium, dzięki któremu mogła by uczyć...

Moja ulubiona Moyes. Świetni bohaterowie.

Moja ulubiona Moyes. Świetni bohaterowie.

„Razem będzie lepiej” to bardzo fajna, zabawna i czasami smutna historia miłosna, która pozwala oderwać się od codziennych obowiązków i zmartwień. Ta książka jest idealna na leniwe wieczory po ciężkim dniu. Jest romantyczna, ale nie za tandetna, emocjonalna, ale nie za dramatyczna, zabawna, ale nie za bardzo komiczna i całkowicie wciągająca. Nawet nie wyobrażałam sobie, że będę się tak bardzo śmiać, czytając książkę Jojo Moyes. Mimo, że fabuła była powolna, nie czuje się tego, ponieważ humor podtrzymuje całą historię. Najbardziej w tej historii podobało mi się to, jak realistyczni i normalni byli bohaterowie. Z problemami i rozterkami, z jakimi musi mierzyć się wielu z nas. Historia w pewien sposób inspiruje, podnosi na duchu i wzrusza.

Nie chcę mówić Wam za dużo na temat fabuły. Musicie jedynie wiedzieć, że skupia się na pewnej rodzinie i mężczyźnie, który podał im pomocną dłoń w najmniej oczekiwanym momencie. I tak zaczyna się pełna humoru i wzruszeń podróż w poszukiwaniu szczęścia. Powieść ta jest o uczciwości, życzliwości, zrozumieniu ludzkich relacji, rodzinie, a przede wszystkim otwiera oczy wszystkim, którzy myślą, że są biedni, podczas gdy w rzeczywistości są bogaci. Czuję, że kiedy zostałam wciągnięta w historię, autorka wykonała fantastyczną robotę, budując postacie i sprawiając, że ożywają wraz z każdą kolejną stroną. Kiedy skończyłam czytać, poczułam nostalgię i rozczarowanie, że ta dziwaczna rodzina nie będzie już częścią mojego życia.

Chociaż książka jest trochę przewidywalna, nadal jest bardzo przyjemna. Czytając, czułam się, jakbym była w samochodzie z tą czwórką i dużym, śmierdzącym psem, przysłuchując się ich rozmowie i obserwując, jak zaczynają tworzyć się pomiędzy nimi prawdziwe więzi. Każda postać jest dobrze rozwinięta i wyjątkowa i każda ma ujmujące cechy. Polubiłam ich wszystkich od samego początku, współczułam im, gdy coś szło nie tak, śmiałam się z nimi i miałam nadzieję, że wszystko się ułoży i w końcu zaznają szczęścia, na jakie zasługują.

Jojo Moyes delikatnie przywróciła moją wiarę w ludzkość oczami swoich postaci. Bohaterowie przypominają nam, że optymizm jest jedyną rzeczą, która czasami nas podtrzymuje, chociaż wszystko dookoła krzyczy coś zupełnie odwrotnego. Trzeba wierzyć, że z małą pomocą wszystko kiedyś się uda. Styl pisania Moyes jest absolutnie fantastyczny, uwielbiam twórczość autorki i jej historie pisane z czułością i emocjami, które łatwo dostrzec między kartkami jej powieści.

„Razem będzie lepiej” to bardzo fajna, zabawna i czasami smutna historia miłosna, która pozwala oderwać się od codziennych obowiązków i zmartwień. Ta książka jest idealna na leniwe wieczory po ciężkim dniu. Jest romantyczna, ale nie za tandetna, emocjonalna, ale nie za dramatyczna, zabawna, ale nie za bardzo komiczna i całkowicie wciągająca. Nawet nie wyobrażałam sobie, że...

Jestem przyzwyczajona do stylu pisania Colleen Hoover I Mii Sheridan. Styl w jaki pisze Jojo Moyes jest zupelnie inny I ciezko mi bylo sie przyzwyczaic. Po za tym, ksiazke byl lekka I szybko sie czytalo ale nie nalezy do moich ulubionych

Jestem przyzwyczajona do stylu pisania Colleen Hoover I Mii Sheridan. Styl w jaki pisze Jojo Moyes jest zupelnie inny I ciezko mi bylo sie przyzwyczaic. Po za tym, ksiazke byl lekka I szybko sie czytalo ale nie nalezy do moich ulubionych