Na początku nie podobał mi się ten komiks, bo trudno tu kogokolwiek lubić lub kibicować - ale to nie jest komiks do lubienia bohaterów. W tej opowieści widzimy wszystkich z dwóch różnych perspektyw, każdy jest inny niż się wydaje.

Wolfram to policjant, który w morzu obojętności rzuca się na przestępców i utrzymuje się przy życiu dzięki zawziętej uporczywości (szybko wrze). Nie jest jednak komiksowym bohaterem w lśniącej pelerynie- w domu jest tyranem, gwałcącym żonę, a poza domem- zdradzającym ją.
Jego żona- bita, upokorzona, ale niepotrafiąca uciąć tej toksycznej relacji. Usprawiedliwia trwanie przy tyranie powodami ekonomicznymi, ale nie próbuje znaleźć pracy lub pomocy.
Stary sierżant- niby twardziel, który chce wszystko ustawić jak trzeba, wyżywa się na młodym. Ale okazuje się miękki w relacji z matką młodego, zgadza się na jej warunki i tak naprawdę próbuje sprowadzić go ze złej drogi w jedyny sposób jaki zna- ustawiając go i grożąc.
Młody- drobny diler, złodziejaszek i cwaniaczek. Małostkowy, knuje intrygę, żeby zemścić się na sierżancie. Ostatecznie widzi, że sierżant to chłopak jego mamy (która wcale nie jest tak zdewociała jak myślał, zamiast do kościoła, chodzi na potańcówki) i chroni go przed własną intrygą, dostając łomot od policjanta (czego raczej się spodziewał).

Poza tym widzimy obojętny tłum, patrzący na przemoc z ciekawością, ale w bezpiecznej odległości, nie pomagający nikomu.

Wydaje mi się, że pomimo wulgarnego języka i apoteozy przemocy to jest to ciekawie opowiedziana historia. Od strony kreski- jak dla mnie trochę mangowo-europejska, trochę za często wszyscy są skwaszeni, ale akceptuję te konwencję. Dziwi mnie tak niska ocena w serwisie (5,2)

Na początku nie podobał mi się ten komiks, bo trudno tu kogokolwiek lubić lub kibicować - ale to nie jest komiks do lubienia bohaterów. W tej opowieści widzimy wszystkich z dwóch różnych perspektyw, każdy jest inny niż się wydaje.

Wolfram to policjant, który w morzu obojętności rzuca się na przestępców i utrzymuje się przy życiu dzięki zawziętej uporczywości (szybko wrze)....

Znakomicie narysowane. Ach, gdyby dodano kolory rowne tym na okładce. Ale i bez nich precyzja kreski imponuje.
Natomiast fabuła i dialogi są bardzo słabe. Historyjka nijaka, jakieś dziwne dialogi, "młodzieżowy" język, bohaterowie odpychający. Już pod koniec przelatywałem wzrokiem, żeby dotrzeć do końca. Można sobie darować.

Znakomicie narysowane. Ach, gdyby dodano kolory rowne tym na okładce. Ale i bez nich precyzja kreski imponuje.
Natomiast fabuła i dialogi są bardzo słabe. Historyjka nijaka, jakieś dziwne dialogi, "młodzieżowy" język, bohaterowie odpychający. Już pod koniec przelatywałem wzrokiem, żeby dotrzeć do końca. Można sobie darować.

Nie rozumiem średniej ocen tego komiksu na LCZ. Z pozoru "tylko" thriller, jest tak naprawdę obrazem samonapędzającego się zła i bardzo dużo mówi o współczesnej Brazylii, gdzie życie to ciągłe balansowanie między wyborami, z których praktycznie każdy jest niewłaściwy. Glina to skurczybyk z ludzkimi odruchami, ale ostatecznie zawsze zły, bo w tej rzeczywistości musi takim być, by przetrwać. Kobieta tkwiąca w toksycznym związku, nawet gdy chce rozpocząć nowe życie, wie, że to niemożliwe i woli raczej oszukiwać siebie niż zdecydować się na rozstanie. Wdowa szukająca szczęścia trafia na emeryta, któremu wojsko wyprało mózg. Młody bez perspektyw i przyparty do muru próbuje pogodzić działalność przestępczą z donoszeniem na innych, co musi skończyć się źle. Te wszystkie historie kapitalnie się splatają, więc od strony fabularnej jest to przemyślane w najdrobniejszych szczegółach, dodatkowo akcja dzieje się w przeciągu zaledwie kilku godzin i jest dynamiczna, w czym bardziej przypomina mangę niż np. komiks europejski. Spore pozytywne zaskoczenie.

Nie rozumiem średniej ocen tego komiksu na LCZ. Z pozoru "tylko" thriller, jest tak naprawdę obrazem samonapędzającego się zła i bardzo dużo mówi o współczesnej Brazylii, gdzie życie to ciągłe balansowanie między wyborami, z których praktycznie każdy jest niewłaściwy. Glina to skurczybyk z ludzkimi odruchami, ale ostatecznie zawsze zły, bo w tej rzeczywistości musi takim...

"Wolfram" mnie rozczarował - szczególnie męczący jest początek, w którym bazujące na nieskomplikowanym pomyśle zawiązanie akcji okazuje się przesadnie rozwlekłe. Nie przekonuje wysilony sposób ukazania kryzysu małżeńskiego Richarda i Keiry, który stanowi jeden z głównych wątków tej opowieści, osadzony głównie w retrospekcjach. Nie dowiadujemy się z tego komiksu jakichś ciekawych prawd o Brazylii - poza tym, że jest potencjalnie niebezpiecznym miejscem, ale to już wiedzieliśmy i bez "Wolframu". Nadmierna ilość przekleństw i wyluzowanej gadki skutecznie zasłania jakościowe przebłyski scenariusza. Za to, mimo kulejącej psychologii postaci, ciekawe jest to, że niejednoznaczni bohaterowie i ich motywacje pozwalają czytelnikowi na przewartościowywanie opinii na ich temat. Przyzwoita warstwa graficzna. Całość - do odpuszczenia.

"Wolfram" mnie rozczarował - szczególnie męczący jest początek, w którym bazujące na nieskomplikowanym pomyśle zawiązanie akcji okazuje się przesadnie rozwlekłe. Nie przekonuje wysilony sposób ukazania kryzysu małżeńskiego Richarda i Keiry, który stanowi jeden z głównych wątków tej opowieści, osadzony głównie w retrospekcjach. Nie dowiadujemy się z tego komiksu jakichś...