Chyba nie rozumiem tej książki... Jednak zupełnie nie zgodzę się, że "Ciężko się czyta i myśleć nie trzeba, wszystkie przemyślenia już tu są." Mam wręcz przeciwne odczucia. Owszem, wprowadzenie wydaje się trochę przydługie i nie jest jakieś pasjonujące, ale później się rozkręca i do końca procesu czytałam nie mogąc się oderwać. Później... cóż, być może za późno się urodziłam, żeby zrozumieć co się stało, o co tak na prawdę chodziło. Być może za słabo znam historię, ówczesną sytuację polityczną. A być może moje poglądy są całkowitym przeciwieństwem tego w co wierzył Michael i inni "młodzi gniewni" tego okresu. Dlatego kompletnie nie rozumiem tego co Michael zrobił później, albo może nie tyle nie rozumiem co nie jestem w stanie zaakceptować tego jako "sensownego (w moim mniemaniu) postępowania". A może właśnie o to chodziło? Że on "stracił wątek", albo cel, że nie wie dokąd zmierza, albo już nie chce do niczego dojść, przestał widzieć sens w czymkolwiek. Pozostałych bohaterów znacznie łatwiej zrozumieć - może po prostu dlatego, że są mniej skomplikowani, bardziej ułożeni czy wręcz skostniali (poza Alanem), a Michael się zmienia, ale w co? Nie jestem nawet pewna czy książka jako całość mi się podobała i pozostawia po sobie, hmm..., niesmak? niedosyt?

Chyba nie rozumiem tej książki... Jednak zupełnie nie zgodzę się, że "Ciężko się czyta i myśleć nie trzeba, wszystkie przemyślenia już tu są." Mam wręcz przeciwne odczucia. Owszem, wprowadzenie wydaje się trochę przydługie i nie jest jakieś pasjonujące, ale później się rozkręca i do końca procesu czytałam nie mogąc się oderwać. Później... cóż, być może za późno się...