Ciężko mi się czytało tę książkę. Przeraża mnie to jak łatwo w stanach o dostęp do leków na receptę. Nie wyobrażam sobie żeby lekarz wypisywał mi leki na receptę przeciwbólowe przez pół roku po wyrwaniu zęba. Książka jest na prawdę dobra i warta przeczytania. To moim zdaniem przestroga do czego może doprowadzić nas próba bycia idealnym dla otoczenia. Gdzie nie dajemy sobie chwili wytchnienia, gdzie "My" jako kobiety musimy dźwigać na naszych barkach cały nasz świat. Każdy z nas potrzebuje chwili wytchnienia i pomocy, nie bójmy się o nią prosić i bądźmy dla Siebie dobrzy.

Ciężko mi się czytało tę książkę. Przeraża mnie to jak łatwo w stanach o dostęp do leków na receptę. Nie wyobrażam sobie żeby lekarz wypisywał mi leki na receptę przeciwbólowe przez pół roku po wyrwaniu zęba. Książka jest na prawdę dobra i warta przeczytania. To moim zdaniem przestroga do czego może doprowadzić nas próba bycia idealnym dla otoczenia. Gdzie nie dajemy sobie...

Kolejna powieść pisarki za mną, znowu dość szybko poszło. Temat ciężki, ale zauważyłam, że autorka nie powtarza wątków czy historii swoich bohaterów, przynajmniej ja nie pamiętam, żebym czytała u niej o tym samym. Pewnie sięgnę po kolejne jej powieści, bo pięknie przedstawia ludzkie dramaty i podnoszenie się po nich.

Kolejna powieść pisarki za mną, znowu dość szybko poszło. Temat ciężki, ale zauważyłam, że autorka nie powtarza wątków czy historii swoich bohaterów, przynajmniej ja nie pamiętam, żebym czytała u niej o tym samym. Pewnie sięgnę po kolejne jej powieści, bo pięknie przedstawia ludzkie dramaty i podnoszenie się po nich.

Pozycja tylko to przeczytania ,ale nie zapamiętania. Wątek rozwleczony w czasie nic się nie działo wszystko kręciło się wokół problemu bohaterki ,pracy. Wątek jej problemów rodzinny lekko zasygnalizowany. Pobyt w klinice przebiegł szybko bez głębszego sensu nakreślenia dogłębnie problemu i leczenia.

Pozycja tylko to przeczytania ,ale nie zapamiętania. Wątek rozwleczony w czasie nic się nie działo wszystko kręciło się wokół problemu bohaterki ,pracy. Wątek jej problemów rodzinny lekko zasygnalizowany. Pobyt w klinice przebiegł szybko bez głębszego sensu nakreślenia dogłębnie problemu i leczenia.

Osoba uzależniona - pierwsze skojarzenia: brudny, śmierdzący pijak pod budka z piwem, wyniszczony ćpun dający sobie w żyłę na dworcu, ewentualnie alkoholik obijający żonę... Ale już nie tak łatwo wyobrazić sobie elegancką panią domu która nie jest w stanie przetrwać dnia bez kieliszeczka czegoś mocniejszego (a właściwie wielu takich kieliszeczków) lub przebojową bizneswoman łykającą tabletki jak cukierki. Ale niezależnie od tego, jak nałogowiec prezentuje się "na zewnątrz", jeśli nie zacznie walczyć ze zdradliwym przyjacielem, jakim jest butelka, tableteczka czy skręt, prędzej czy później zniszczy życie sobie i innym.
Wnikliwy, łamiący stereotypy obraz kobiety tylko pozornie doskonałej. Z wierzchu: niezawodna w pracy, kochająca matka i żona, córka wspierająca swych rodziców, zaradna. Lecz w środku całkowicie rozbita, wypiera ze swej świadomości własne uzależnienie. Jedynym minusem tej książki jest prawie całkowite pominięcie okresu spędzonego w ośrodku odwykowym.

Osoba uzależniona - pierwsze skojarzenia: brudny, śmierdzący pijak pod budka z piwem, wyniszczony ćpun dający sobie w żyłę na dworcu, ewentualnie alkoholik obijający żonę... Ale już nie tak łatwo wyobrazić sobie elegancką panią domu która nie jest w stanie przetrwać dnia bez kieliszeczka czegoś mocniejszego (a właściwie wielu takich kieliszeczków) lub przebojową bizneswoman...

Mimo, iż Jennifer Weiner ma już na swoim koncie sporo pozycji, to książka „Prosto w dół” jest pierwszą jej autorstwa, jaką przeczytałam.

Bohaterką powieści jest Alison Weiss, trzydziestokilkuletnia żona i mama, która zarabia pisząc artykuły na bloga.
Praca, która miała być dodatkowym zajęciem staje się właściwie źródłem utrzymania, przez co nasza bohaterka ma coraz mniej czasu dla swojej córki Eloizy, która wymaga szczególnej uwagi.
Na dalszy plan stopniowo schodzi również jej relacja z mężem Davidem, co skutkuje tym, iż małżonkowie coraz bardziej się od siebie oddalają. Alison nie ma też ani odrobiny czasu dla siebie samej, nie wspominając już o rodzicach, którzy również oczekują od niej pomocy i zaangażowania w ich życie, ponieważ ojciec, który do tej pory dzierżył stery w rodzinie zapada na chorobę Alzheimera, matka natomiast zupełnie nie potrafi znaleźć się w tej sytuacji.

Aby podołać temu wszystkiemu kobieta zaczyna brać leki przeciwbólowe przepisane przez lekarza po urazie kręgosłupa. Jednakże stopniowo ilość zażywanych przez nią różnego rodzaju tabletek staje się coraz większa, a odstępy czasowe między kolejnymi dawkami są coraz mniejsze.

Pewnego dnia oczekując na kontrolną wizytę swojej córki u pediatry, w jednej z wyłożonych w poczekalni gazet Alison natrafia na test dotyczący uzależnień. Kiedy zaczyna go rozwiązywać uświadamia sobie, iż udzielane przez nią odpowiedzi są w większości pozytywne… Wtedy zapala jej się czerwona lampka czy aby nie przesadza z lekami.

I chociaż niestety lampka ta zapala się w głowie Alison kilkakrotnie to niestety zawsze na krótko, a lekomania nieubłaganie postępuje. W związku z powyższym kobieta wikła się w coraz gęstszą siec kłamstw i różnego rodzaju kombinacji, a także popada w coraz większe długi, gdyż nie jest już w stanie żyć bez leków każdego dnia…

Ostatecznie cała prawda o nałogu naszej bohaterki wychodzi na jaw i trafia ona do kliniki odwykowej gdzie, gdy tylko odrobinę dochodzi do siebie stanowczo stwierdza, iż nie jest uzależniona i w ogóle nie powinna znaleźć się w takim miejscu.
Obserwujemy proces początkowego samo zaprzeczania, a następnie żmudnego i powolnego dochodzenia do bolesnej prawdy o tym, że jednak jest się uzależnionym i walki o powrót do normalnego życia.

Jennifer Weiner w sposób niezwykle dobitny ukazała w swojej książce zarówno studium nałogu, jak również podkreśliła, iż może w niego wpaść każdy bez względu na status majątkowy, społeczny, rodzinny czy też jakikolwiek inny.
Bowiem nie zawsze czyjś świat, choć na zewnątrz wygląda na poukładany wewnątrz jest równie stabilny i kolorowy jak nam się wydaje.
Postać Alison ma za zadanie uświadomić nam między innymi to, iż nie ma ludzi niezastąpionych, a granica między wspomaganiem nastroju czy efektywności ludzkich działań, a uzależnieniem jest naprawdę bardzo cienka, a co za tym idzie niezmiernie łatwo ją przekroczyć.

Powieść zdecydowanie jest warta uwagi, gdyż tematy w niej poruszone, chociaż są z całą pewnością trudne to niestety również niezmiernie aktualne.

* https://www.facebook.com/Ksiazkowoczyta *
http://ksiazkowoczyta.blogspot.com/2016/11/zycie-na-rowni-pochyej_17.html

Mimo, iż Jennifer Weiner ma już na swoim koncie sporo pozycji, to książka „Prosto w dół” jest pierwszą jej autorstwa, jaką przeczytałam.

Bohaterką powieści jest Alison Weiss, trzydziestokilkuletnia żona i mama, która zarabia pisząc artykuły na bloga.
Praca, która miała być dodatkowym zajęciem staje się właściwie źródłem utrzymania, przez co nasza bohaterka ma coraz mniej...

Matka pracująca zawsze będzie miała za mało czasu, zawsze będzie musiała z czegoś zrezygnować, zawsze będzie musiała ogarnąć o wiele więcej niż się wcześniej spodziewała. I przy tym wszystkim nie może wyglądać na zaniedbaną, bo to będzie świadczyć o tym, że jednak nie daje rady. Więc jak znaleźć złoty środek? Czy to oznacza, że bezkarnie można popaść w nałóg? Główna bohaterka wyjście znalazła w tabletkach przeciwbólowych. Myślała, że wszystko kontroluje i przekroczyła granicę między "nieszkodliwym" łykaniem a uzależnieniem.
Książka prawdziwa do bólu. Temat ciekawy i niewątpliwie trudny. Momentami sposób narracji nieco męczący, zwłaszcza na początku, kiedy w wydarzenia bieżące wplatanych jest dużo długich historii z przeszłości. Niemniej jednak warto przeczytać.

Matka pracująca zawsze będzie miała za mało czasu, zawsze będzie musiała z czegoś zrezygnować, zawsze będzie musiała ogarnąć o wiele więcej niż się wcześniej spodziewała. I przy tym wszystkim nie może wyglądać na zaniedbaną, bo to będzie świadczyć o tym, że jednak nie daje rady. Więc jak znaleźć złoty środek? Czy to oznacza, że bezkarnie można popaść w nałóg? Główna...

Książe łatwo się czyta, lecz moim zdaniem nie jest specjalnie ciekawa (spodziewałam się czegoś lepszego).

Książe łatwo się czyta, lecz moim zdaniem nie jest specjalnie ciekawa (spodziewałam się czegoś lepszego).

Jak dla mnie najsłabsza z książek.

Jak dla mnie najsłabsza z książek.

Przez książkę nie przebrnelam bo się za bardzo rozwleka.Studium nałogu.Pierwsza książka,która uświadomiła mi jak działa uzależnienie.

Przez książkę nie przebrnelam bo się za bardzo rozwleka.Studium nałogu.Pierwsza książka,która uświadomiła mi jak działa uzależnienie.