Po znakomitej Matyldzie i Charlie and the Chocolate Factory przyszedł czas na Bardzo Fajnego Giganta. Niestety książka nie ma niczego co ma "Charlie" (napisany na początku kariery Dahla) i Matylda (napisana pod koniec kariery). Brakuje tu uszczypliwego spojrzenia na społeczeństwo, bezkompromisowych obserwacji wszelkich wad tzw. dorosłych tak wspaniale budujących dziwny świat Dahla. Mamy olbrzymy i ich dziwne zwyczaje. Angliocentryczna opowieść mocno wskazuje Królową jako naczelną instancję i za nic nie odbiera jej powagi, nie poddaje w wątpliwość żadnego z atrybutów monarchii i podziału klasowego. Ktoś mógłby powiedzieć "no i co z tego", uważam jednak, że ostra satyra była cechą charakterystyczną Matyldy i Charliego jednocześnie zaskakująco bliską spostrzeżeniom dzieci. W BFG mamy zgrzebną historyjkę o dziewczynce porwanej przez Giganta do Krainy Olbrzymów i potem ratującej świat przed złymi kolegami BFG. Morał z tego taki, że złe olbrzymy są złe, Królowa angielska dobra. Zostaje tylko pytanie - co z tego tak naprawdę zostaje w czytającym/słuchającym na poziomie wartości.

Po znakomitej Matyldzie i Charlie and the Chocolate Factory przyszedł czas na Bardzo Fajnego Giganta. Niestety książka nie ma niczego co ma "Charlie" (napisany na początku kariery Dahla) i Matylda (napisana pod koniec kariery). Brakuje tu uszczypliwego spojrzenia na społeczeństwo, bezkompromisowych obserwacji wszelkich wad tzw. dorosłych tak wspaniale budujących dziwny...