Po lekturze osiemnastego tomu z serii o Dirku Pitcie dochodzę do smutnego wniosku, że Cussler powinien już dać sobie spokój z tą serią. To wszystko już było. „Czarny wiatr” jest bardzo wtórny, zero świeżości. W dodatku autorowi zabrakło chyba pomysłu na zagadkę, bo tutaj są same pościgi i mordobicia, nie znalazłam nawet odrobiny jakiejś subtelniejszej akcji. Do tego masa opisów technicznych: może inni czytają te fragmenty z zapartym tchem, mnie nudzą. No i bohaterowie: ojciec i syn, identyczni, łącznie z nazwiskiem, naprawdę chwilami miałam problemy ze zorientowaniem się, o którym w tym momencie mowa. A sceny, w których występują obaj to już nie do rozplątania. Nawet odzywki mają identyczne. Summer za to mnie lekko irytowała, Cussler nie potrafi kompletnie kreować bohaterów płci żeńskiej.

I najbardziej irytująca część: coraz częściej w akcję swoich powieści Cussler wplątuje siebie, niby nic, a działa na mnie bardzo negatywnie.

Po lekturze osiemnastego tomu z serii o Dirku Pitcie dochodzę do smutnego wniosku, że Cussler powinien już dać sobie spokój z tą serią. To wszystko już było. „Czarny wiatr” jest bardzo wtórny, zero świeżości. W dodatku autorowi zabrakło chyba pomysłu na zagadkę, bo tutaj są same pościgi i mordobicia, nie znalazłam nawet odrobiny jakiejś subtelniejszej akcji. Do tego masa...