Autorka w niezwykle sugestywny sposób kreśli obrazy miejskiego życia, ukazując jego ciemne zakamarki i skomplikowane relacje międzyludzkie. Postacie, które pojawiają się na kartach powieści, są dobrze wykreowane i pełne tajemnic.

Narracja pełna jest zwrotów akcji i napięcia, co sprawia, że trudno oderwać się od lektury. Z każdą stroną odkrywane są nowe fakty i tajemnice, które prowadzą do zaskakującego finału. Dodatkowym elementem, który sprawia, że książka trzyma w napięciu, jest zapowiedź kolejnych zabójstw przez mordercę, co sprawia, że pragnienie rozwiązania zagadki rośnie z każdym rozdziałem.

Pierwszy thriller z bestsellerowego cyklu 'Oblicza śmierci'" to lektura dla miłośników gatunku, którzy lubią zaskakujące zwroty akcji i wciągające narracje. Autorka zgrabnie miesza elementy kryminału, dramatu i romansu, tworząc tym samym książkę, która z pewnością zapadnie w pamięci czytelnika na długo po zakończeniu lektury.

Autorka w niezwykle sugestywny sposób kreśli obrazy miejskiego życia, ukazując jego ciemne zakamarki i skomplikowane relacje międzyludzkie. Postacie, które pojawiają się na kartach powieści, są dobrze wykreowane i pełne tajemnic.

Narracja pełna jest zwrotów akcji i napięcia, co sprawia, że trudno oderwać się od lektury. Z każdą stroną odkrywane są nowe fakty i tajemnice,...

Świetna!

Świetna!

Oto przed wami piąta powieść Nory Roberts, którą mam za sobą i ponownie jestem przemiło zaskoczona.

A mowa o pierwszym tomie kultowej już serii „Oblicza śmie*ci”, cyklu kryminałów/thrillerów liczących ponad 60 tomów (!),których akcja rozgrywa się w niedalekiej przyszłości. Przedstawiam Wam „Dotyk śmie*ci”.

Od razu zaznaczam, że jeśli planujecie majówkę i szukacie niezobowiązującej lektury, przy której pierwszorzędnie spędzicie czas, wygrzewając się na słonku i popijając lemoniadę, ten tytuł musi znaleźć się w Waszych rękach. Posiada bowiem wszystko, czego oczekiwać należy od dobrej rozrywki: przede wszystkim Eve Dallas i Roarke (ech, ten Roarke…) - duet, który z miejsca wzbudza sympatię, ciekawa fabuła, może nie jakichś wysokich lotów, ale skutecznie przykuwa uwagę, kryminalno-romantyczny wątek, dodający całości pikanterii i świetny klimat. No i KOT!

Czyta się, przepraszam za kolokwializm, pieruńsko szybko, z lekkim uśmiechem na ustach, wywołanym przez nieco odrealnioną fabułę (to nie jest zarzut, wszyscy potrzebujemy przeczytać od czasu do czasu dobrą bajkę) i z mocnym postanowieniem sięgnięcia po kolejny tom, bowiem seria ta ma w sobie coś tak przyciągającego i uzależniającego, że traktuje się jej bohaterów, jak dobrych przyjaciół, których chce się zapraszać do własnego domu.

Mam wielką nadzieję, że wydawnictwo wznowi cały cykl. Z chęcią po niego sięgnę :)

Oto przed wami piąta powieść Nory Roberts, którą mam za sobą i ponownie jestem przemiło zaskoczona.

A mowa o pierwszym tomie kultowej już serii „Oblicza śmie*ci”, cyklu kryminałów/thrillerów liczących ponad 60 tomów (!),których akcja rozgrywa się w niedalekiej przyszłości. Przedstawiam Wam „Dotyk śmie*ci”.

Od razu zaznaczam, że jeśli planujecie majówkę i szukacie...

Książka bardzo mnie wciągnęła czyta się ją świetnie. Dzieje się przez cały czas trudno się oderwać. No i sympatyczni bohaterowie.

Książka bardzo mnie wciągnęła czyta się ją świetnie. Dzieje się przez cały czas trudno się oderwać. No i sympatyczni bohaterowie.

,,Dotyk śmierci" to pierwszy tom bestsellerowej serii kryminalnej Nory Roberts, która powstaje do prawie 30 lat (!!!) i liczy sobie już chyba ponad 50 (!!!!) tomów. Serio! Już ta informacja na samym wstępie robi wrażenie. Przyznaje, że choć książki Roberts w różnych etapach życia pochłaniałam hurtowo, to jednak tę serię omijałam. Teraz postanowiłam spróbować. Nie mam ambicji nadrobić wszystkich tomów ale chciałam zacząć od początku, żeby trochę zapoznać się z bohaterami i światem by potem móc dowolnie żonglować tomami. Seria rozgrywa się w przyszłości, ok. 2050 roku i że lubię wszelkiego rodzaju koincydencje i zbiegi okoliczności to dodam jeszcze tytułem wstępu, że jak się później okazało książkę zaczęłam czytać w dniu gdy jeden z głównych bohaterów się urodził. Więc, chyba mogę powiedzieć, że dotarłam do samego początku :D

Wnuczka znanego senatora zostaje znaleziona martwa. Sprawa jest delikatna i najlepiej gdyby można było ją szybko rozwiązać i wyciszyć bo dziewczyna pracowała jako luksusowa prostytutka a senator jest jednym z czołowych orędowników radykalnego tradycjonalizmu. Dlatego śledztwo zostaje przekazane w ręce młodej ale bardzo ambitnej i dociekliwej policjantki Eve Dallas. Młoda kobieta podejmuje rękawicę rzuconą przez mordercę i rusza śladem tropów, które kierują ją stronę tajemniczego Roarke'a. Czy to on jest winny? Policjantka musi jak najszybciej znaleźć odpowiedzi, szczególnie, że morderca nie zamierza pozostać przy tylko jednej ofierze.

,,Dotyk śmierci" to powieść, która bardzo ale to bardzo się zestarzała. O ile wątek kryminalny i samo śledztwo są dosyć sztampowe to całe tło budzi co najwyżej uśmiech politowania. Akcja rozgrywa się w połowie XXI wieku, natomiast sama powieść powstała na początku lat 90tych XX wieku. Roberts żadną futurystką nie jest więc tak naprawdę jej wizja przyszłości to lekko podkręcone lata 90te. Właściwie wszystkie ,,udogodnienia", postęp technologiczny i nawet nazewnictwo ze współczesnej perspektywy budzą lekki śmiech. Bohaterowie używają dyskietek, przenośne telefony służą tylko do dzwonienia, ,,automatyczny kucharz" to jakaś biedniejsza wersja termomixa, już nie mówiąc że internet jest kulawy a social media zupełnie nie istnieją. Na szczęście autorka na siłę nie próbowała przekonać czytelnika do tego świata, pomijając od czasu do czasu pojawiające się wzmianki, właściwie można zapomnieć o przyszłości i raczej wczuwać się w klimat lat 90tych. Bo ta powieść to typowe dziecko tego okresu pod względem łączenia wątków kryminalnych z romansem jak i samych kreacji postaci. Z wierchu silna policjantka, która chowa głęboko swoją delikatną stronę i mroczne wspomnienia z dzieciństwa kontra tajemniczy macho, który właściwie od pierwszego spotkania jest na jej skinienie. Czy może być coś bardziej typowego?

Mimo swoich braków, niedociągnięć i zmiany perspektywy ,,Dotyk śmierci" jest przyzwoitą rozrywką. Nie jest może odkrywczy ale ma kilka mocnych momentów, raz zaskoczy a poza tym zostaje czysta rozrywka i bardzo mocny klimat lat 90tych. Jeśli tego właśnie szukacie, to mogę tylko polecić.

,,Dotyk śmierci" to pierwszy tom bestsellerowej serii kryminalnej Nory Roberts, która powstaje do prawie 30 lat (!!!) i liczy sobie już chyba ponad 50 (!!!!) tomów. Serio! Już ta informacja na samym wstępie robi wrażenie. Przyznaje, że choć książki Roberts w różnych etapach życia pochłaniałam hurtowo, to jednak tę serię omijałam. Teraz postanowiłam spróbować. Nie mam...

Czy ktoś posiada tę książkę? Nigdzie nie mogę się do niej dorwać, internet przeszukany a w miejscowej bibliotece akurat pierwszej z serii nie mają.. Dajcie mi ją przeczytać! 😭

Czy ktoś posiada tę książkę? Nigdzie nie mogę się do niej dorwać, internet przeszukany a w miejscowej bibliotece akurat pierwszej z serii nie mają.. Dajcie mi ją przeczytać! 😭

Pierwszy tom serii i od razu bardzo udany. Kto by pomyślał, że połączenie kryminału z science fiction przyniesie taki fajny efekt?

Pierwszy tom serii i od razu bardzo udany. Kto by pomyślał, że połączenie kryminału z science fiction przyniesie taki fajny efekt?

Tak więc sięgnęłam do korzeni.
(A teraz nawiązanie do mojej poprzedniej recenzji – Strefa śmierci)
I nie, moja pamięć nie płata mi figla. Dotyk śmierci to bardzo dobra książka i choć od czasu kiedy przeczytałam ją po raz pierwszy minęło wiele lat, a preferencje czytelnicze mogły ulec zmianom, nadal ma w sobie cechy, które sprawiają, że czyta się ją świetnie, z zainteresowaniem, niemal uczestnicząc w każdej scenie.
Dotyk śmierci nie tylko opowiada historię, on prowadzi czytelnika razem ze swoimi bohaterami. Pozwala im uczestniczyć w wydarzeniach, pozwala samodzielnie wysnuwać wnioski. Autorce udało się sprawić, że czytelnik mimowolnie stał się uczestnikiem śledztwa. Zresztą nie tylko śledztwa.
Życie prywatne bohaterów pełni tutaj równie ważną rolę. Poznajemy ich, zaczynamy lubić, zastanawiać się nad ich przeszłością. Robb znakomicie poprowadziła wątki sprzed lat. Nic o nich nie wiemy, ale mamy świadomość, że w kolejnych częściach będą stanowiły bardzo ważny wątek. Sprawiają, ze każdy chce wiedzieć co przydarzyło się Dallas, jak wyglądała droga Rourke do tego co ma dzisiaj, kim jest tajemniczy Summerset… i wiele innych.
Myślę, że wątek kryminalny mógłby zadowolić nawet najbardziej wybrednych. Ja przynajmniej nie podejrzewałam takiego rozwiązania, nie przypuszczałam, że korzenie zbrodni sięgają tak głęboko i są tak przerażające. Ktoś powiedziałby życie…
Dotyk śmierci ma swój rytm, bicie fabuły. To one sprawiają, że tak ciężko odłożyć książkę na chwilę przerwy czy nie sięgnąć po kolejny tom, po zakończeniu tego.
Z perspektywy znajomości kolejnych kilkudziesięciu części muszę przyznać, że warto zapoznać się z tą serią. Jak w każdej, są lepsze i gorsze części, zmiana wydawnictw i tłumaczy też może stanowić problem, jednak to świetna historia rozciągnięta na wiele, wiele godzin lektury. Historie kryminalne, ale również społeczno-obyczajowe podczas których poznajemy spore grono fantastycznych bohaterów.
Polecam, z całego serca.

Tak więc sięgnęłam do korzeni.
(A teraz nawiązanie do mojej poprzedniej recenzji – Strefa śmierci)
I nie, moja pamięć nie płata mi figla. Dotyk śmierci to bardzo dobra książka i choć od czasu kiedy przeczytałam ją po raz pierwszy minęło wiele lat, a preferencje czytelnicze mogły ulec zmianom, nadal ma w sobie cechy, które sprawiają, że czyta się ją świetnie, z...

Całkiem dobry kryminał romantyczny. Wątek miłosny nie jest "przecukrowany", jest bardzo umiejętnie wpleciony w fabułę kryminału. Nie gra pierwszych skrzypiec, a jest jej doskonałym uzupełnieniem. Gdyby go zabrakło to książka wydawałaby się niekompletna. Porucznik Dallas po poznaniu bogatego, przystojnego, inteligentnego Roarke, nie zakochuje się od razu w nim na zabój. Pomimo pożądania, cały czas zachowuje zdrowy rozsądek i najważniejsze jest dla niej złapanie mordercy prostytutek. Nie daje się ponieść emocjom, cały czas logicznie myśli, analizuje i działa. Autorka oszczędziła nam irytującego zachowania osoby zakochanej, która patrzy na świat przez różowe okulary, nietrzeźwo myśli i infantylnie, nieracjonalnie się zachowuje. Tym samym kryminał pozostaje nadal kryminałem i nie zamienia się w tanie romansidło. Sam wątek kryminalistyczny też jest ok, może nie nazwałabym tego arcydziełem, ale nie jest aż tak oczywisty i oklepany. Nie wieje nudą, nie jest oderwany od rzeczywistości i nie jest nierealny. Podoba mi się również przeniesienie akcji w niedaleką przyszłość i wizja rozwoju technologicznego. Mnie książka wciągnęła, ciekawa byłam rozwoju akcji, co dalej... Zatraciłam się w czasie i tak jak usiadłam i otworzyłam pierwszą stronę książki, tak wstałam dopiero po przeczytaniu ostatniej kartki. To był mile spędzony czas.

Całkiem dobry kryminał romantyczny. Wątek miłosny nie jest "przecukrowany", jest bardzo umiejętnie wpleciony w fabułę kryminału. Nie gra pierwszych skrzypiec, a jest jej doskonałym uzupełnieniem. Gdyby go zabrakło to książka wydawałaby się niekompletna. Porucznik Dallas po poznaniu bogatego, przystojnego, inteligentnego Roarke, nie zakochuje się od razu w nim na zabój....

Nie wiem, skąd tak wysokie oceny. Może gdybym przeczytała tę książkę wtedy, kiedy została napisana, czyli te ćwierć wieku temu, też bym sie jarała, szczególnie wątkiem romantycznym i boskim Roarkiem, czy jak mu tam. A tak to zaciskam zęby i zastanawiam się, co tak silna babka po przejściach, do tego policjantka, widzi w gościu, który w najlepszym wypadku jest stalkerem i control freakiem. Gdyby nie ten, pożal sie Boże, wątek romantyczny, książka byłaby nawet spoko. Dość ciekawy wątek kryminalny, fajnie pokazany futurystyczny Nowy Jork, takie oswojone bladrunnerowskie klimaty. Czytało się przyjemnie do momentu, w którym pojawił się ON. I ponoć jest tego ponad 50 tomów i już w trzecim biorą ślub. Tak że ten, raczej nie :D

Nie wiem, skąd tak wysokie oceny. Może gdybym przeczytała tę książkę wtedy, kiedy została napisana, czyli te ćwierć wieku temu, też bym sie jarała, szczególnie wątkiem romantycznym i boskim Roarkiem, czy jak mu tam. A tak to zaciskam zęby i zastanawiam się, co tak silna babka po przejściach, do tego policjantka, widzi w gościu, który w najlepszym wypadku jest stalkerem i...