Przepadłam na długie godziny. Oddałam swój cenny czas, aby spędzić chwilę z twórczością autorki. Pierwsze spotkanie powinno uwodzić słowem, złapać mnie w sidła historii. Ona to zrobiła. Uwodziła mnie słowem, majestatycznie prowadziła w głąb szablonowej historii. Czy ten szablon wadzi? Absolutnie nie...

Dał słowo, że nigdy nie będzie o nią walczył. Oddał ją w ramiona przyjaciela. Pozostawił, kiedy czekała, pozostawił bezbronną w objęciach innego. Wyjechał i zapomniał, o ile można zapomnieć o takim uczuciu. Powrócił, kiedy była żoną, zimną seksualną rybą dla męża. W oczach męża, to dziwka i wredna suka. Ona? Iza, pełna energii dziewczyna, która jest zaszczuta przez męża. Sprzeczność. Czy Wicent będzie miał w sobie na tyle siły, aby wyjawić kobiecie mroczne tajemnice, które skrywa od lat? Czy męska przyjaźń wytrwa taką próbę? Próbę, w której główne skrzypce grają uczucia...

Wykreowała ich z niebywałą lekkością, sumiennością i dojrzałością. Pomiędzy całą otoczką można dostrzec pewien utarty szlak. Młodzi, zaradni, piękni i bogaci. Autorka dodała im coś od siebie. Autentyczność. Dała im cechy normalności i zwykłej ludzkości. Namacalność bohaterów i możność analizowania ich zachowania, bez wątpienia jest atutem. Iza wywołuje sprzeczne emocje. Niby słaba bez ogólnych cech, które mogą świadczyć, że ma siłę do walki. Ma siłę! Tomasz mąż Izy. Staniszewska stworzyła obraz męża, którego żadna kobieta, nie chciałaby nawet posiadać w najgorszych snach. Przebiegły, dyrygujący despota, który ma żonę tylko do interesów. Wincent mężczyzna, który wywołuje szybsze bicie serca. Umiarkowany, pełen wdzięku, sprzeczny obraz do postaci Tomasza. Ma w sobie siłę przyciągania. Magiczny bohater, który ma zapuścić korzenie w umyśle czytelniczki. Bohaterowie emanują różnymi emocjami. Autorka oddała w ręce czytelników barwne postacie. Przeważnie utrat szlak, który normuje przyjęcie dwóch głównych bohaterów, bywa nudny. Autorka wyszła za próg i dodała garstkę przyjaciół. Oni mają swoje miejsce i odgrywają ważną rolę w tej historii... Dała i pozwala ich dotknąć. W niczym nie odstają od trzech głównych bohaterów, co nadaje tej powieści kolorytu w kwestii osobowości bohaterów.

To nie jest historia o trójkącie, który łączy pragnienia i inne bodźce, które mają wywołać szybszy puls. To historia, która opowiada o kobiecie, która jest uzależniona od męża. To historia o wewnętrznym strachu kobiety, która jest poniżana przez męża. Tutaj autorka miesza, jak malarz wszystkie odcienie czerni, szarości, a później subtelnie nadaje kolorytu. Staniszewska manewruje, aby czytelnik mógł zrozumieć, dlaczego Iza pragnie więcej... To autorka rzuciła się na głęboką wodę. Stworzyła związek o marnej przyszłości i dodała do tego Wincenta. Nie utonęła, a do tego wyszła obronną ręką.

Ślepe pożądanie to nie tutaj. Pożądanie owszem, ale nie ślepe. Czy można stworzyć, powieść, która będzie idyllą dla czytającego, a do tego nie zabić treści erotyzmem? Oczywiście, że można. Staniszewska to uczyniła. Erotyczna strona książki została zachowana na odpowiednim gruncie. W odróżnieniu od innych powieści bohaterowie oddają siebie. Nie jęczą sobie do ucha. Cielesne doznania, które doprowadzają ich do wszechogarniającej euforii zmysłów, nie są czymś wyuzdanym. Przeciętnie każda para oddaje się takiej ekstazie. Nie ma tu żadnej nieprawidłowości...

I obiecuję ci miłość wciąga. Emocje, które autorka dozuje w tym schemacie, powodują roztargnienie emocjonalne. Całokształt powieści przypomina troszkę Collide-Gali McHugh. Autorka pokazuje obraz przyjaźni, toksyczny związek i garść bardzo dzikich emocji. Stwierdzić można, że szablonowość została zachowana, ale autorka zbudowała narastające napięcie, które znajdzie ujście. Nie już! Nie natychmiast! Powoli w skupieniu dozuje i pozwala ocenić postępki bohaterów. Utrzymuje ciągłość akcji, a czytelnik trwa w tej historii. Trwa i czuje emocje, które tak dobrze zna z innych powieści! Autorka potrafi zainteresować stworzoną powieścią i wytrwale trzyma czytelnika w swoich sidłach... Na pozór czytelnik zna tysiące takich historii, ale nie w tym rzecz, rzecz w tym, aby dać się wciągnąć w tę historię. Ja dałam się wciągnąć. Nie żałuję... W tej bajce odnajdą się czytelniczki, które lubią popuścić wodze fantazji, które nie boją się szablonowości i potrafią wykrzesać z lektury coś więcej, niż narzekanie, że to kolejny erotyk. To nie erotyk...

Być przyjacielem i kumplem od interesów. Z pozoru to nic trudnego. Trudności pojawiają się, kiedy na wierzchołek góry wychodzą uczucia. Nieskazitelne, pełne namiętności i szczerości uczucie. Blokuje je tajemnica, która może zaważyć na wszystkim. Nieprzewidywalna, ociekająca barwnymi bohaterami powieść, która pokazuje, że można żyć życiem fikcyjnych osób. Autorka wystawia przyjaźń na wielka próbę, która okaże się próbą siły. Marta W. Staniszewska pokazuje, że można być sobą w świecie, w którym czeka on. On czeka i trzyma serce na dłoni...

Przepadłam na długie godziny. Oddałam swój cenny czas, aby spędzić chwilę z twórczością autorki. Pierwsze spotkanie powinno uwodzić słowem, złapać mnie w sidła historii. Ona to zrobiła. Uwodziła mnie słowem, majestatycznie prowadziła w głąb szablonowej historii. Czy ten szablon wadzi? Absolutnie nie...

Dał słowo, że nigdy nie będzie o nią walczył. Oddał ją w ramiona...