Tym razem zespół śledczych, pod dowództwem Torkela Hoglunda, bada sprawę morderstw, które łączy tajemniczy test, jakiemu poddawane są ofiary. Sześćdziesiąt pytań z wiedzy ogólnej – kto nie zna wystarczającej liczby odpowiedzi, ginie. Policja zdaje sobie sprawę, że tym razem ma do czynienia z niezwykle inteligentnym i przewidującym przeciwnikiem. Nawet doświadczenie Sebastiana Bergmana i jego szeroka wiedza na temat seryjnych zabójców okazują się w pewnym momencie niewystarczające. Czas nieubłaganie ucieka, a kolejny test zostaje oblany…

Piąty tom serii, autorstwa szwedzkiego duetu Hjorth & Rosenfeldt, prezentuje nam kolejną intrygującą zagadkę kryminalną. Stali bohaterowie rozwijają się, ich życie prywatne ewoluuje, a relacje zawodowe rozluźniają się. Wierni czytelnicy mogą być jednak nieco rozczarowani. Wprawdzie „Oblany test” czyta się lepiej, niż poprzednią część, która była z lekka przewidywalna i schematyczna, nadal nie czuć już tego żaru, z jakim mieliśmy do czynienia w przypadku pierwszych tytułów cyklu. Tamte postacie, wątki, morderstwa i cała struktura opowieści wciągały bez reszty. Z wypiekami na twarzy śledziło się niemal każdą stronę książki, aż do ostatniego rozdziału. Sebastian Bergman, jako policyjny psycholog i główny bohater, był swego rodzaju powiewem świeżości pośród znanych detektywów-samotników. Mógł irytować, ale jednocześnie przyciągał jak magnes. Zakończenie trzeciego tomu wbiło w fotel i sprawiło, że czekanie na kontynuację stało się nieznośne. Niestety, wraz z „Niemową” coś się zmieniło. Być może wpłynął na to podział ról pomiędzy autorami (Hans Rosenfeldt na spotkaniu z polskimi czytelnikami wspominał, że teraz zamienili się zadaniami), a może to zwykłe zmęczenie materiału, tak czy siak, brakuje poprzedniej lekkości pióra i porywającej fabuły. Uczciwie trzeba przyznać, że tutaj sam pomysł na mordercę i jego modus operandi jest świetny (odniesienie do współczesnych trendów i oczekiwań społecznych), ale w pewnym momencie pisarze jakby zrezygnowali z wykorzystania tego potencjału – napięcie opada, wiemy kto oraz dlaczego, i właściwie, bez specjalnych wyrzutów sumienia, w tym miejscu moglibyśmy zakończyć lekturę. Losy bohaterów już tak mocno nas nie interesują, nawet Sebastian zaczyna się robić nieco mdły i mało wiarygodny, a Vanja nie przestaje denerwować swoim dziecinnym zacietrzewieniem. Mimo wszystko, mając wciąż w pamięci genialnego „Ucznia”, dajmy jeszcze szansę Krajowej Policji Kryminalnej zza Bałtyku.

http://fileiholicy.blogspot.com

Tym razem zespół śledczych, pod dowództwem Torkela Hoglunda, bada sprawę morderstw, które łączy tajemniczy test, jakiemu poddawane są ofiary. Sześćdziesiąt pytań z wiedzy ogólnej – kto nie zna wystarczającej liczby odpowiedzi, ginie. Policja zdaje sobie sprawę, że tym razem ma do czynienia z niezwykle inteligentnym i przewidującym przeciwnikiem. Nawet doświadczenie...