Książka jest odpowiedzią na to jak mało wiemy o kulturach, których się obawiamy. W telewizji straszą nas islamem i ekstremizmem tej nacji, boimy się na sam widok kobiety w hidżabie, a tu proszę... Aleksandra Chrobak pokazała całkiem inny obraz muzułmanów. Kto lepiej może wiedzieć jak wygląda ich życie niż osoba, która mieszkała w ich kraju ładnych parę lat. W dodatku autorka przyznaje się, że był to dla niej wyjątkowy i przyjemny czas.
Muszę przyznać, że książkę czyta się bardzo szybko. Jest to rodzaj pamiętnika ale nie do końca. Opowieść podzielona jest na rozdziały, w których możemy dostrzec różne zagadnienia dotyczące życia mieszkańców Emiratów Arabskich. Możemy zatem poczytać o ich małżeństwach, rozrywkach, wierze i zwyczajach, nawet o tym jak wygląda rozwój gospodarczy w tym kraju. Autorka przedstawia czytelnikowi historię z życia wzięte, opowiada o swoich odwiedzinach w domach zwykłych ludzi. Z wszystkich tych opowieści bije pewna serdeczność i sympatia. Oczywiście pisarka nie omija tematów trudnych, jak naginanie prawa, odstępstwa od wiary i hipokryzja. Czytając opisane historię możemy zauważyć przepaść między biednymi i bogatymi oraz to jak przepych i bogactwo zamieniają się w społeczną normę. Książka pokazuje jak bardzo zeuropeizowane są Emiraty Arabskie oraz jak bardzo rząd dba o swoich obywateli.
Całym serce ją polecam bo jest ona swoistym lekiem na strach i pokazuje trochę inne oblicze islamu nie omijając trudnych zagadnień.

Książka jest odpowiedzią na to jak mało wiemy o kulturach, których się obawiamy. W telewizji straszą nas islamem i ekstremizmem tej nacji, boimy się na sam widok kobiety w hidżabie, a tu proszę... Aleksandra Chrobak pokazała całkiem inny obraz muzułmanów. Kto lepiej może wiedzieć jak wygląda ich życie niż osoba, która mieszkała w ich kraju ładnych parę lat. W dodatku...