„Mniej złości, więcej miłości” na pierwszy rzut oka wygląda niewinnie, kolorowo, jak chwila na styku wiosny i lata. Obiecuje historię skąpaną w ciepłych, popołudniowych promieniach, które dodatkowo rozgrzeją serce i za sprawą miłości pokażą świat w lepszym świetle. Mając w pamięci zimową opowieść Hani z „Garści pierników, szczypty miłości”, spodziewałam się, że tom opowiadający o losach jej najlepszej przyjaciółki Kingi, roztopi resztki lodu i zaoferuje soczystą od uczuć, wakacyjną lekturę.

Okazało się jednak, że tak samo jak opisana historia, oprawa tej powieści jest zwodnicza.

Kingę poznaliśmy jako bohaterkę drugoplanową w powieści „Garść pierników, szczypta miłości”. Tym razem dziennikarka wskoczyła na zaszczytne pierwsze miejsce. Kobieta dzieli życie pomiędzy redakcję pisma modowego „Pearl” a ukochanego fotografa Daniela i naprawdę nie ma powodów do narzekań. Miłość kwitnie, o pracy trudno powiedzieć coś niepochlebnego i zdaje się, że los naprawdę jej sprzyja. Niestety, Kinga szybko przekonuje się, że nawet najpiękniejsza bańka mydlana musi w końcu pęknąć. Pod znakiem zapytania staje to, czego była pewna, a cała reszta zostaje wywrócona do góry nogami. Poszukiwanie kawałków rozbitego życia zaprowadzi ją do rodzinnego domu i w głąb niezwykłej historii, a także wplącze w intrygę, której skutków nikt nie jest w stanie przewidzieć.

„Mniej złości, więcej miłości” było dla mnie dużym zaskoczeniem, bo nie spodziewałam się, że trafię na taką mieszankę! Wiosenna, delikatna okładka i wprowadzenie rodem z klasycznej powieści kobiecej może zmylić czytelniczkę i utwierdzić ją w przekonaniu, że ma do czynienia z typowym romansem, czy też „obyczajówką”. W tym przypadku sytuacja wygląda nieco inaczej… Wątki obyczajowe przeplatają się z warstwą kryminalno-sensacyjną, historia miłosna sąsiaduje z sagą rodzinną, a w centrum wydarzeń oczywiście znajduje się Kinga. Jej perypetiami można by obdzielić kilka bohaterek i każda z nich znalazłaby się w niezłych opałach. W trakcie lektury rozdział po rozdziale odsłaniamy kolejne tajemnice oraz powiązania pomiędzy bohaterami. A barwnych postaci nie brakuje! Prym wiedzie oczywiście Kinga, która jest interesującą, naprawdę nieźle wykreowaną bohaterką. Zresztą, nic w tym dziwnego, skoro jej mama i babcia również są nietuzinkowymi kobietami – najwyraźniej panie mają to w genach. Ponad czasem plączą się losy pokoleń, tworząc wielopłaszczyznową opowieść o miłości, wierności i poświęceniu. Dialog teraźniejszości z przeszłością stanowi jeden z najlepszych elementów powieści i w moim odczuciu jest to kierunek, w którym powinna podążyć autorka. Widać, że stara się tworzyć nowe rozwiązania i nie korzystać z wyświechtanych chwytów. Jednak zgodnie z myślą, że co za dużo, to niezdrowo, w tym całym zamieszaniu trochę ucierpiała historia. Próba okiełznania tak różnych wątków zaowocowała małym chaosem, który wkradł się w zachowania niektórych bohaterów, rozwój wypadków czy zbiegi okoliczności. Szczególnie wątek kryminalny ma najwięcej najsłabszych momentów. Wprowadza jedną z nowych bohaterek, która odgrywa ważną rolę, jednocześnie drażniąc czytelnika swoim zachowaniem. Podejmowane przez nią decyzje i „genialne” pomysły są zbyt denerwujące, by móc ubrać je w komizm. „Mniej złości, więcej miłości” byłoby spójniejsze, gdyby przesunięto ciężar z płaszczyzny sensacyjnej i nowej bohaterki na perypetie samej Kingi. Jej udział w kryminalnej intrydze jest zrozumiały, ale w obecnej formie rozprasza i niepotrzebnie odwraca uwagę od najciekawszych zagadnień. Pisarka starała się utrzymać w ryzach elementy pochodzące z różnych gatunków, ale czasem te różnice są nie do pogodzenia. Jednak jedno jest pewne – nie brakuje jej pomysłów na tą i pewnie kolejną powieść.

Czasem od miłości silniejsza jest tylko… miłość. Ta przewrotna myśl przyświeca drugiej powieści Natalii Sońskiej, która stanowi zaskakujące uzupełnienie „Garści pierników, szczypty miłości”. Zgodnie z obietnicą jest to opowieść barwna jak lato, ale warto pamiętać, że nawet pośród pięknych letnich dni mogą znaleźć się ciemne, burzowe chmury. A jak sobie radzić w tych gorszych chwilach? Na to też jest sposób: mniej złości… I więcej miłości.

Natalia Lena Karolak