Dając szansę książce, która ma średnią ocen mniejszą niż 7/10 sama naraziłam sią na negatywne emocje, które dostarczyła mi mało znana powieść Marty Kiliańskiej.
I dostałam do czytania na własne życzenie najzwyklejszy GNIOT, na który wg mnie szkoda nawet papieru do druku.

Autorka opisała życie emocjonalnie niestabilnej, rozhisteryzowanej, głupiej słodkiej idiotki, 40-latki po przejściach, która codziennie postanawia zmienić swoje życie na lepsze. "Od jutra nie będę piła alkoholu...
od jutra nie będę romansować z żonatymi mężczyznami...
od jutra nie będę jeździć po alkoholu...itp. " I tak co kilka stron.

Książka wraz z bohaterką strasznie męcząca i NUUUUUDNA.
Szkoda, bo autorka jest świetną FELIETONISTKĄ o bardzo dobrym i lekkim "piórze". Ma świetny język, interesujące dialogi, trafne riposty, dobry czarny humor..., ale nic poza tym w powieści nie znajdziemy.

NIE POLECAM !!!,
Szkoda Waszego czasu i pieniędzy (nawet 10 zł w markecie),ale to moja opinia, a do Was należy decyzja czy dacie tej książce szansę.
A

Dając szansę książce, która ma średnią ocen mniejszą niż 7/10 sama naraziłam sią na negatywne emocje, które dostarczyła mi mało znana powieść Marty Kiliańskiej.
I dostałam do czytania na własne życzenie najzwyklejszy GNIOT, na który wg mnie szkoda nawet papieru do druku.

Autorka opisała życie emocjonalnie niestabilnej, rozhisteryzowanej, głupiej słodkiej idiotki, 40-latki...

Książka ani łatwa ani przyjemna, szczera na pewno i przyciągała i odpychała, zmuszała do.myślenia bo ja nie jestem jak Natalia, czy polecić sama nie wiem ale warto samemu wyrobić opinię. Życie jest mimikrą

Książka ani łatwa ani przyjemna, szczera na pewno i przyciągała i odpychała, zmuszała do.myślenia bo ja nie jestem jak Natalia, czy polecić sama nie wiem ale warto samemu wyrobić opinię. Życie jest mimikrą

Właściwie sama nie wiem jak udało mi się dobrnąć do końca. Chyba po prostu cały czas miałam nadzieję na pojawienie się jakiegoś ciekawego wątku. No cóż najciekawszy okazał się ostatni akapit. Historia Natalii, choć sama w sobie ciekawa, napisana została w sposób, który kazał mi zastanawiać się po co tracić tyle stron na opisanie historii, która zmieściłaby się w opowiadaniu. Nie mogę polecić.

Właściwie sama nie wiem jak udało mi się dobrnąć do końca. Chyba po prostu cały czas miałam nadzieję na pojawienie się jakiegoś ciekawego wątku. No cóż najciekawszy okazał się ostatni akapit. Historia Natalii, choć sama w sobie ciekawa, napisana została w sposób, który kazał mi zastanawiać się po co tracić tyle stron na opisanie historii, która zmieściłaby się w...

Mam bardzo mieszane uczucia co do tej książki. Na pewno jest ona kontrowersyjna i porusza ciezkie tematy. Początkowo kompletnie mnie nie wciagnela, ale pozniej coraz lepiej mi sie ja czytało.

Mam bardzo mieszane uczucia co do tej książki. Na pewno jest ona kontrowersyjna i porusza ciezkie tematy. Początkowo kompletnie mnie nie wciagnela, ale pozniej coraz lepiej mi sie ja czytało.

Książka o grzechu, czyli o człowieku w obrazie pogmatwanej bohaterki.

Książka o grzechu, czyli o człowieku w obrazie pogmatwanej bohaterki.

Powieść bardzo współczesna i na wskroś życiowa. Wydawało by się, że w tej powieści nic się nie dzieje - nic bardziej błędnego, tu codziennie i co chwile jest coś nowego, jak w życiu. To nie kryminał ani nie romans, to samo życie, dzień po dniu, krok po kroku. Bohaterka książki - Natalia - bez ogródek, bez zbędnych konwenansów, pełnym emocji językiem mówi o ludziach i otaczającej nas rzeczywistości.

Powieść bardzo współczesna i na wskroś życiowa. Wydawało by się, że w tej powieści nic się nie dzieje - nic bardziej błędnego, tu codziennie i co chwile jest coś nowego, jak w życiu. To nie kryminał ani nie romans, to samo życie, dzień po dniu, krok po kroku. Bohaterka książki - Natalia - bez ogródek, bez zbędnych konwenansów, pełnym emocji językiem mówi o ludziach i...

Powieść Marty Kijańskiej do łatwych nie należy nie ma co do tego złudzeń, no i o złudzeniach nie jest raczej. Wali nas prawdą o świecie takim jaki jest niemal między oczy. Jest cierpka niczym tarnina i realistyczna jak poranek na kacu w obcym łóżku. A mimo tego, a może właśnie ma niezwykle pozytywne przesłanie. W końcu i po najdłuższej nocy nastaje jakiś świt.

Jest to też książka o dorastaniu, do siebie samej/go, do świata w którym żyjemy, bo bohaterka, jak każdy z nas, czy tego chce, czy nie, musi w końcu dorosnąć. W tym wypadku juz z czterdziestką na karku. A wykreowana przez Kijańską postać bynajmniej do plastikowych nie należy, wlokąc za sobą bagaż bolesnych wspomnień i doświadczeń. Jednocześnie ma odwagę sprzeciwiać się wszystkim i wszystkiemu, mówić o tym głośno, nie wierzyć w nikogo i w nic i wiele innych rzeczy na NIE!

Książka jest boleśnie szczera. To kawałek mocnej współczesnej prozy, wartej pochylenia się i do refleksji. Zdecydowanie na TAK!

Powieść Marty Kijańskiej do łatwych nie należy nie ma co do tego złudzeń, no i o złudzeniach nie jest raczej. Wali nas prawdą o świecie takim jaki jest niemal między oczy. Jest cierpka niczym tarnina i realistyczna jak poranek na kacu w obcym łóżku. A mimo tego, a może właśnie ma niezwykle pozytywne przesłanie. W końcu i po najdłuższej nocy nastaje jakiś świt.

Jest to też...

Książka szczera do bólu, agresywna i bolesna. W wielu momentach dostarcza czytelnikowi stwierdzeń głęboko błędnych, krzywdzących i nieprawdziwych, ponieważ bohaterka książki nie jest zrobiona z plastiku pociągniętego olejną, a życiowe doświadczenia skrzywiły jej psychikę. Ma za to koszmarną rodzinę oraz jeszcze gorsze wspomnienia i myślę, że nawet, jeżeli nie dzielimy ich z nią w każdym możliwym aspekcie, bardzo łatwo jest nam ją rozumieć.

Na pewno nie jest to książka dla tych, którzy lubią pielęgnować złudzenia, którzy w literaturze poszukują bańki przyjemnych wyobrażeń. Cóż, świat po prostu taki nie jest i pewnie dlatego nad bestsellerowymi powieściami polskimi mam zazwyczaj mdłości, bo ku pokrzepieniu serc niewieścich pisze się u nas zazwyczaj bardzo naiwnie i bardzo źle. A tu po prostu tego nie ma. Okazuje się, że książka może być cierpka i realistyczna, a mimo to mieć pozytywny wydźwięk. Od razu mi lepiej.

Książka szczera do bólu, agresywna i bolesna. W wielu momentach dostarcza czytelnikowi stwierdzeń głęboko błędnych, krzywdzących i nieprawdziwych, ponieważ bohaterka książki nie jest zrobiona z plastiku pociągniętego olejną, a życiowe doświadczenia skrzywiły jej psychikę. Ma za to koszmarną rodzinę oraz jeszcze gorsze wspomnienia i myślę, że nawet, jeżeli nie dzielimy ich z...