Uwielbiam historię, która łączy przeszłość i teraźniejszość . Mają one w sobie coś tajemniczego i z gatunku kryminału a czasem thrillera, którego tak uwielbiam.
Tym razem jednak czegoś zabrakło, czegoś było za dużo. Zwłaszcza awantur i dziwnej postaci żony, głównego bohatera. Chociaż reszta drugoplanowych postaci również wydawała się papierowa i bez życia.
Jedyny namacalny wątek to ten związany ze szpitalem psychiatrycznym.

Powieść ciekawa jako lektura na wieczór, ale sporo jej brakuje do miana zapadającej głęboko w czytelniczym sercu.

Uwielbiam historię, która łączy przeszłość i teraźniejszość . Mają one w sobie coś tajemniczego i z gatunku kryminału a czasem thrillera, którego tak uwielbiam.
Tym razem jednak czegoś zabrakło, czegoś było za dużo. Zwłaszcza awantur i dziwnej postaci żony, głównego bohatera. Chociaż reszta drugoplanowych postaci również wydawała się papierowa i bez życia.
Jedyny...

Jonathan i Fiona Robsonowie są nauczycielskim małżeństwem, spodziewającym się długo oczekiwanego dziecka. Trudne i dość chłodne relacje Jonathana z ojcem, budzą jego obawy, czy będzie umiał sprostać rodzicielskim obowiązkom. W wyniku pewnych zdarzeń w szkole, mężczyzna zostaje zatrzymany przez policję, gdzie zostaje mu pobrany materiał DNA. Wkrótce zgłasza się do niego inspektor z sekcji kryminalnej, bowiem jego kod genetyczny jest zbieżny z poszukiwanym w sprawie sprzed ponad 30 lat mężczyzną. Czy chodzi o jego zmarłego niedawno ojca, co zrobił złego, że policja po latach wznowiła śledztwo? Ujawnione przez matkę, skrywane przez lata rodzinne tajemnice, wstrząsają Jonathanem i jego rodziną, bowiem okazuje się iż został on adoptowany w okresie bardzo wczesnego dzieciństwa. Kim byli jego biologiczni rodzice i dlaczego go porzucili? Jonathan zamierza ich odnaleźć, aby poznać kulisy i motywy oddania go do adopcji.

Sekret ten czytelnik znajdzie w snutej naprzemiennie drugiej opowieści, dziejącej się w latach 1962-1964. Jej bohaterką jest Margaret Letitia Harrison, której historia wzrusza, chwyta za serce i budzi szczere współczucie. Nic więcej nie ujawnię; powiem jedynie, że książkę, która jest debiutem autorki, czyta się bardzo dobrze, zgrabnie łączy ona wszystkie wątki, a jej bohaterowie są prawdziwymi, pełnymi rozterek, wątpliwości i emocji postaciami.

Jonathan i Fiona Robsonowie są nauczycielskim małżeństwem, spodziewającym się długo oczekiwanego dziecka. Trudne i dość chłodne relacje Jonathana z ojcem, budzą jego obawy, czy będzie umiał sprostać rodzicielskim obowiązkom. W wyniku pewnych zdarzeń w szkole, mężczyzna zostaje zatrzymany przez policję, gdzie zostaje mu pobrany materiał DNA. Wkrótce zgłasza się do niego...

Powieść napisana dwutorowo, a więc w jednej książce mamy dwie ciekawe historie.
Rok 2008
Jonathan i Fiona po 8 latach małżeństwa spodziewają się upragnionego dziecka. On nie zdążył podzielić się tą wiadomością ze swoim ojcem, bowiem ten niespodziewanie umiera. Gdy mówi o dziecku swojej matce, ta reaguje, nie tak jak tego oczekiwał. Na jaw zaczynają wychodzić pilnie strzeżone tajemnice z przeszłości.
Rok 1964
Maggie budzi się w szpitalu psychiatrycznym. Nie pamięta nic ze swojej przeszłości. Realia leczenia szpitalnego w tamtym okresie to koszmar - masz depresję, zaniki pamięci czy próbę samobójczą, jesteś smutny, milczący, płaczliwy, na wszystko jest tylko jedno lekarstwo - elektrowstrząsy. Pewnej nocy Maggie wszystko sobie przypomina.

Powieść napisana dwutorowo, a więc w jednej książce mamy dwie ciekawe historie.
Rok 2008
Jonathan i Fiona po 8 latach małżeństwa spodziewają się upragnionego dziecka. On nie zdążył podzielić się tą wiadomością ze swoim ojcem, bowiem ten niespodziewanie umiera. Gdy mówi o dziecku swojej matce, ta reaguje, nie tak jak tego oczekiwał. Na jaw zaczynają wychodzić pilnie...

Wciągająca historia, a właściwie dwie. Pozornie inne, niepowiązane łączą się jednak w końcu. Historia sprzed lat i historia współczesna, przyczyna i skutek, akcja i reakcja. Jak losy innych wpływają na nasze życie, poglaędy i całą resztę.
Współczesna opowiastka z przesłaniem. Dobrze się czyta i... szybko zapomina.

Wciągająca historia, a właściwie dwie. Pozornie inne, niepowiązane łączą się jednak w końcu. Historia sprzed lat i historia współczesna, przyczyna i skutek, akcja i reakcja. Jak losy innych wpływają na nasze życie, poglaędy i całą resztę.
Współczesna opowiastka z przesłaniem. Dobrze się czyta i... szybko zapomina.

Duży plus na język - obrazowy, pięknie oddający klimat powieści. Dwie historie splatają się ze sobą powoli, z czego wyłania się pod koniec pełna emocji opowieść o rodzinnej tragedii, trudach macierzyństwa i traumie, z której nie da się wyjść bez szwanku na duszy.

Duży plus na język - obrazowy, pięknie oddający klimat powieści. Dwie historie splatają się ze sobą powoli, z czego wyłania się pod koniec pełna emocji opowieść o rodzinnej tragedii, trudach macierzyństwa i traumie, z której nie da się wyjść bez szwanku na duszy.

„Przemilczenia” to rewelacyjna i przemyślana powieść, w której pozornie nie związane ze sobą historie łączą się, tworząc wzruszające zakończenie.

Dwutorowo śledzimy dwa wątki – jeden z lat 60., gdy młoda Maggie opowiada swoją historię, i drugi, gdy w 2009 roku poznajemy Jonathana oraz jego żonę Fi i zostajemy wciągnięci w coraz więcej problemów małżeństwa. Obie historie są bardzo ciekawe i zastanawiamy się co będzie dalej. Maggie budzi się w szpitalu psychiatrycznym, nie pamięta kompletnie nic, nie wie czemu się tu znalazła. Powoli dochodzi do siebie, a gdy spotykamy się z nią kolejny raz, wydarzenia te są już dawno za nią. W międzyczasie wracamy jeszcze do niedalekiej przeszłości sprzed pobytu w szpitalu i dowiadujemy się dlaczego do niego trafiła.

Z kolei życie Jonathana wywraca się do góry nogami, wydaje się, że pech wyjątkowo go prześladuje, bo wszystko wali się jak domino. Jeden problem poprzedza kolejny, dodatkowo jego ciężarna żona zaczyna mieć tego dosyć. Ostateczny cios „gorzkiej prawdy” sprawia, że mężczyzna musi cofnąć się do czasu swojego dzieciństwa i przemyśleć całe swoje życie.

Z każdą stroną odkrywamy nowe karty tej zawikłanej historii, która ostatecznie tworzy spójną, wciągającą i smutną całość. Niespodziewanie historie Maggie i Jonathana są ze sobą powiązane, dochodzenie do tego „w jaki sposób” jest naprawdę interesujące. Książkę czytało się z przyjemnością, oba wątki są bardzo przejmujące, dlatego cieszę się na takie zakończenie tej opowieści. Uwielbiam łączenie spraw zamierzchłych z obecnymi, to dodaje książce tajemniczości. Polecam!

„Przemilczenia” to rewelacyjna i przemyślana powieść, w której pozornie nie związane ze sobą historie łączą się, tworząc wzruszające zakończenie.

Dwutorowo śledzimy dwa wątki – jeden z lat 60., gdy młoda Maggie opowiada swoją historię, i drugi, gdy w 2009 roku poznajemy Jonathana oraz jego żonę Fi i zostajemy wciągnięci w coraz więcej problemów małżeństwa. Obie historie...

„Przemilczenia” Susan Elliot Wright to poruszająca opowieść o tym, jak jedno zdarzenie niczym niewielki odłamek skalny potrafi uruchomić wielką lawinę, która w niedługim czasie zacznie zbierać swoje żniwo, obnażając przemilczane do tej pory tajemnice, skrywane głęboko sekrety, niewygodne czy zbyt bolesne prawdy…

Bo tak chciał los…
Bo zabrakło odwagi…
Bo było zbyt wcześnie, a potem za późno…

I trzeba z tym jakoś żyć, i brnąć przez codzienność, próbując stawić czoła przeciwnościom losu…

Choć trudno zrozumieć motywy postępowania drugiej osoby…
Choć można przeoczyć to, co naprawdę ważne…
Choć nie jest łatwo…

Bo postrzeganie rzeczywistości przesłaniają niepokojące domysły czy przerażające sny budzące widma przeszłości. I trudno poskładać w całość rozrzucone w czasie i przestrzeni elementy jednej historii, którą tak bardzo pokomplikował los. A jednak mimo bólu i cierpienia trzeba to zrobić, by powrócić do normalności…

Czy zatem milczenie zawsze jest złotem?

„Przemilczenia” Susan Elliot Wright to poruszająca opowieść o tym, jak jedno zdarzenie niczym niewielki odłamek skalny potrafi uruchomić wielką lawinę, która w niedługim czasie zacznie zbierać swoje żniwo, obnażając przemilczane do tej pory tajemnice, skrywane głęboko sekrety, niewygodne czy zbyt bolesne prawdy…

Bo tak chciał los…
Bo zabrakło odwagi…
Bo było zbyt wcześnie,...

Dwie historie od których ciężko mi się było oderwać, bardzo polecam!

Dwie historie od których ciężko mi się było oderwać, bardzo polecam!

Napisana pięknym językiem i wzruszająca historia kobiety, o której losie zdecydowało jedno spotkanie...

Napisana pięknym językiem i wzruszająca historia kobiety, o której losie zdecydowało jedno spotkanie...

Dość dobrze skonstruowana, wciągająca.

Dość dobrze skonstruowana, wciągająca.