Chciałam dostać zabawną, wciągającą, pełną humoru, zwrotów akcji, odrobiny szaleństwa i dystansu historię o tym, że liceum jest trudnym wyzwaniem, ale każdy może sobie z nim poradzić, jeśli tylko chce spróbować i potrafi parsknąć śmiechem w najbardziej stresujących chwilach. Chciałam więc historii dość typowej, ale jednocześnie dającej odrobinę nowej jakości - tak, jak nową jakość oferuje Vine. Już jakiś czas temu zakochałam się w Lele Pons i jej filmikach, które idealnie ubierają w kilka sekund zabawne, ale bardzo trafne zdarzenia i riposty, które każdy dusi w sobie, bo pewnych rzeczy nie wypada zrobić (jak filmik, w którym dziewczyna reaguje na podsiadającą ją koleżankę uśmiechem, by w następnej chwili wyszarpnąć jej krzesło spod tyłka - złożę się, że każdy kiedyś to rozważał). Chciałam się świetnie bawić - po prostu.

Połknęłam tę książkę w jeden wieczór i uśmiałam się przy niej niesamowicie, co rusz włączając filmiki Lele na Vinie (tytuły poszczególnych rozdziałów są jednocześnie tytułami materiałów, które wrzucała w sieć). Lele Pons już na początku podkreśla, że nie jest to jej wierny pamiętnik i nie można tak tego odczytać. Rzeczywiście. Chociaż główna bohaterka nazywa się właśnie Lele Pons i na pewno ma dużo wspólnego z rzeczywistą Lele, Szkoła przetrwania jest książką, która ma na celu zbudowanie na bazie filmików bardzo prawdopodobnej historii kumulującą w sobie podwójną... ba! - potrójną nawet dawkę pokręconych, zabawnych i nieprzewidywalnych zdarzeń. W każdym rozdziale coś się dzieje, w każdym dochodzi do czegoś, co wywołuje śmiech - każde wydarzenie motywuje powieściową Lele do nakręcenia filmiku, który... istnieje już w prawdziwej sieci, bo realna Lele wrzuciła go długo przed napisaniem książki. Szaleństwo? Ha! Pełne akcji, humoru, bez choćby jednej strony zostawionej na snucie refleksji czy spowalnianie. To nie jest książka, która ma nieść refleksję, ale niesamowicie dynamiczna historia, która zapewnia sporo rozrywki.

Pełna opinia: http://pannakac-pisze.blogspot.com/2016/06/szkoa-przetrwania-lele-pons-i-melissa.html

Chciałam dostać zabawną, wciągającą, pełną humoru, zwrotów akcji, odrobiny szaleństwa i dystansu historię o tym, że liceum jest trudnym wyzwaniem, ale każdy może sobie z nim poradzić, jeśli tylko chce spróbować i potrafi parsknąć śmiechem w najbardziej stresujących chwilach. Chciałam więc historii dość typowej, ale jednocześnie dającej odrobinę nowej jakości - tak, jak nową...