Aelin postanawia zemścić się na ludziach, którzy są odpowiedzialni za śmierć jej bliskich i w tym celu udaje się z powrotem do Adarlanu, w którym nie może polegać na swoich magicznych zdolnościach, ale może za to liczyć na swoich przyjaciół: Aediona, Chaola, Lysandrę oraz... Rowana, dla którego gotowa jest poświęcić wszystko.
W Królewej cieni dużo się dzieje. W wątkach Chaola i Doriana wreszcie zaczyna się robić ciekawie, przy czym ten pierwszy kontynuowany jest chyba tylko po to, by przedstawić w książce modny ostatnio motyw friendzone'u. Przykro mi to pisać, ale Chaol okropnie się zmienił, i to na gorsze. Kiedyś nawet go lubiłam, jednak sposób, w jaki się teraz zachowuje, raz na zawsze to przekreślił. Doriana spisałam na straty już po pierwszym tomie, mimo mojej dziwnej sympatii do wątków miłosnych na linii rządzący-poddany. W kwestiach miłosnych pozostał więc tylko Rowan. Idealny, fascynujący, wywołujący ciarki na plecach Rowan. W sieci wciąż spotykam się z opiniami, że między nim a Aelin nie ma żadnej chemii. Jak dla mnie nie mogłoby być większej! To, co łączy tę dwójkę, to coś najbliższego moim wyobrażeniom o miłości pełnej ognistej pasji i bezgranicznego oddania. Ich wątek to mój ulubieniec wśród wszystkich tych cudów, które kryją się na kartach Królowej cieni.
Sarah J. Maas stworzyła kolejną cholernie wciągającą powieść w jednym z moich ulubionych uniwersów. Po raz kolejny podniosła sobie poprzeczkę, tworząc genialną fabułę, dzięki której nie sposób oderwać się od lektury.

Aelin postanawia zemścić się na ludziach, którzy są odpowiedzialni za śmierć jej bliskich i w tym celu udaje się z powrotem do Adarlanu, w którym nie może polegać na swoich magicznych zdolnościach, ale może za to liczyć na swoich przyjaciół: Aediona, Chaola, Lysandrę oraz... Rowana, dla którego gotowa jest poświęcić wszystko.
W Królewej cieni dużo się dzieje. W wątkach...