rozwińzwiń

Owieczki dobre, owieczki złe

Okładka książki Owieczki dobre, owieczki złe Joanna Cannon Patronat Logo
Patronat Logo
Okładka książki Owieczki dobre, owieczki złe
Joanna Cannon Wydawnictwo: Amber kryminał, sensacja, thriller
400 str. 6 godz. 40 min.
Kategoria:
kryminał, sensacja, thriller
Tytuł oryginału:
The Trouble with Goats and Sheep
Wydawnictwo:
Amber
Data wydania:
2016-04-26
Data 1. wyd. pol.:
2016-04-26
Data 1. wydania:
2016-07-12
Liczba stron:
400
Czas czytania
6 godz. 40 min.
Język:
polski
ISBN:
9788324157501
Tłumacz:
Stanisław Rek
Tagi:
debiut literacki kryminał literatura angielska niebezpieczeństwo poszukiwanie prawdy przestępstwo śledztwo zaginięcie
Średnia ocen

6,5 6,5 / 10

Oceń książkę
i
Dodaj do biblioteczki

Porównaj ceny

i
Porównywarka z zawsze aktualnymi cenami
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Ładowanie Szukamy ofert...

Patronaty LC

Książki autora

Okładka książki Underground: Tales for London Layla AlAmmar, Joanna Cannon, Kar Gordon, Tamsin Grey, Tyler Keevil, Katy Mahood, Janice Pariat, Matthew Plampin, Joe Mungo Reed, Lionel Shriver, James Smythe, Louisa Young
Ocena 6,0
Underground: T... Layla AlAmmar, Joan...

Mogą Cię zainteresować

Oficjalne recenzje i

Czarny koń tego literackiego sezonu?



378 18 76

Oceny

Średnia ocen
6,5 / 10
137 ocen
Twoja ocena
0 / 10

OPINIE i DYSKUSJE

Sortuj:
avatar
6
6

Na półkach:

Wynudziłem się okropnie. Wydaje się mi, że książka zyskałaby, gdyby nie owijać w bawełnę i prawidłowo to skategoryzować. Wtedy człowiek podszedłby z innym nastawieniem do tematu. Nazywanie tego filozoficznym kryminałem jest clickbaitem. Pewnie gdybym nie miał skategoryzowanych oczekiwań i myślał o tekście inaczej, byłyby ze 2 gwiazdki więcej.

Wynudziłem się okropnie. Wydaje się mi, że książka zyskałaby, gdyby nie owijać w bawełnę i prawidłowo to skategoryzować. Wtedy człowiek podszedłby z innym nastawieniem do tematu. Nazywanie tego filozoficznym kryminałem jest clickbaitem. Pewnie gdybym nie miał skategoryzowanych oczekiwań i myślał o tekście inaczej, byłyby ze 2 gwiazdki więcej.

Pokaż mimo to

avatar
278
9

Na półkach: , ,

Ciekawy pomysł na książkę, lecz moim zdaniem bardzo niedopracowany. W zakończeniu ewidentnie czegoś zabrakło, historia nagle się urywa i niewiadomo jaki był sens całości. Z kryminałem ma to niewiele wspólnego, a z filozofią jeszcze mniej.

Ciekawy pomysł na książkę, lecz moim zdaniem bardzo niedopracowany. W zakończeniu ewidentnie czegoś zabrakło, historia nagle się urywa i niewiadomo jaki był sens całości. Z kryminałem ma to niewiele wspólnego, a z filozofią jeszcze mniej.

Pokaż mimo to

avatar
92
28

Na półkach: ,

Dwie dziewczynki ruszają w poszukiwaniu zaginionej sąsiadki, a znajdują prawdę o innych mieszkańcach ulicy.

Tajemnice dorosłych, które kumulowały się i po dekadzie zaczynają wychodzić na światło dzienne. Zaginięcie kobiety widziane oczami dzieci. Strzępki informacji, które powoli zaczynają układać się w całość. Fakty po latach zaskakują nawet tych, którzy odegrali kluczową rolę w spisku. Wymierzanie sprawiedliwości na własną rękę przez społeczność, która myśli, że wie lepiej.

Czy taki diabeł straszny, jak go malują? Czy warto zaufać pierwszemu wrażeniu oceniając innych? Czy złudne poczucie bezpieczeństwa jest warte ofiar? Konfrontacja nastolatek z głównym antagonistą to kluczowa część historii, która daje odpowiedź na te i masę innych pytań.

Od spotkania z pewną serią łapię się na tym, że mniej krytycznie podchodzę do postaci, które już na samym początku zostają osadzone w roli czarnego charakteru. Szukam źródła takiego stanu rzeczy, próbuję znaleźć usprawiedliwienie. Być może przekornie, z automatu kieruję sympatię w stronę takich właśnie (anty)bohaterów. Tak było i tym razem. Czy słusznie?

Dwie dziewczynki ruszają w poszukiwaniu zaginionej sąsiadki, a znajdują prawdę o innych mieszkańcach ulicy.

Tajemnice dorosłych, które kumulowały się i po dekadzie zaczynają wychodzić na światło dzienne. Zaginięcie kobiety widziane oczami dzieci. Strzępki informacji, które powoli zaczynają układać się w całość. Fakty po latach zaskakują nawet tych, którzy odegrali kluczową...

więcej Pokaż mimo to

avatar
439
418

Na półkach:

To na pewno nie kryminał, to zwykła obyczajówka, i chociaż zaczyna się bardzo ciekawie, potem ciągnie się sennie jak angielska mgła. Nie ma tak zwrotów akcji, nie ma podejrzeń skierowanych na sąsiednią społeczność, tam jest wszystko przegadywane. Te rozmowy, prowadzone przez główne bohaterki jak również te podsłuchiwane ukazują bolączki codziennego życia sąsiadów, ich tajemnice i lokalne przestępstwa. Ktoś zarzucił w swoim komentarzu, że dziewczynki takie nieprzebojowe - jak dla mnie to tylko wyszło na plus, plus który nadał realności dla stworzonej powieści. Bo przecież dzieci takie właśnie są, bezpośrednie, nie cwane, naiwne, beztroskie i chętne do pomocy biednym. Książka obrazuje też przywiązanie ludzi do wiary, ale nie tej głębokiej jakiej szukają Grace i Tilly, a tej nasyconej symbolami, tej do której tak ochoczo pędzą jakże naiwni dorośli.

To na pewno nie kryminał, to zwykła obyczajówka, i chociaż zaczyna się bardzo ciekawie, potem ciągnie się sennie jak angielska mgła. Nie ma tak zwrotów akcji, nie ma podejrzeń skierowanych na sąsiednią społeczność, tam jest wszystko przegadywane. Te rozmowy, prowadzone przez główne bohaterki jak również te podsłuchiwane ukazują bolączki codziennego życia sąsiadów, ich...

więcej Pokaż mimo to

avatar
332
109

Na półkach:

Joanna Cannon obnaża ludzkie słabości, wręcz wyśmiewa, ale robi to w ciekawy sposób - umieszcza ten krytycyzm w postaci małej dziewczynki i ostatecznie brzmi to nieco komicznie, może groteskowo, a z pewnością interesująco.
Z jednej strony dziewczynka jest przezabawna w swoich spostrzeżeniach, z drugiej jest nieco niepokojąca, bo zdaje się zbyt mądra jak na swój młody wiek.

Rzem z przyjaciółką zastanawiają się jak to się stało, że ludzie znikają, a przede wszystkim szukają odpowiedzi na pytanie: gdzie podziała się pani Creasy?
I przyznam, że było się nad czym zastanawiać.
Świetna książka!

Joanna Cannon obnaża ludzkie słabości, wręcz wyśmiewa, ale robi to w ciekawy sposób - umieszcza ten krytycyzm w postaci małej dziewczynki i ostatecznie brzmi to nieco komicznie, może groteskowo, a z pewnością interesująco.
Z jednej strony dziewczynka jest przezabawna w swoich spostrzeżeniach, z drugiej jest nieco niepokojąca, bo zdaje się zbyt mądra jak na swój młody...

więcej Pokaż mimo to

avatar
312
280

Na półkach: , , ,

Nuda przeokropna. Właściwie zero akcji. Nudy panie. Nudy.

Odradzam.

Nuda przeokropna. Właściwie zero akcji. Nudy panie. Nudy.

Odradzam.

Pokaż mimo to

avatar
518
181

Na półkach: , ,

Książka pozostawiła we mnie pewien niedosyt

Książka pozostawiła we mnie pewien niedosyt

Pokaż mimo to

avatar
66
21

Na półkach:

Powieść na pozór z popularnego gatunku "dziewczynka na tropie".
Bohaterki nie są jednak jednak ani geniuszami (Flavia de Luce) ani nad wiek rozgarniętymi spryciulami naśladującymi w śledztwie metody i tok rozumowania dorosłych (Mały przyjaciel, Opowiem ci pewną historię),ale po prostu dziećmi - dziesięcioletnimi dziećmi.
Dosłowność dziecięcego pojmowania świata i tego wszystkiego co przekazują im dorośli zmienia punkt widzenia z którego obserwujemy wydarzenia na tyle, że bliżej powieści Joanny Cannon do Sprawiedliwości owiec niż do wymienionych wcześniej dziecięcych detektywów.
Dodatkowo inteligencja emocjonalna obu bohaterek sprawia, że czytelnik (a przynajmniej jeden gruboskórny facet w najlepszych latach) czuje się przy nich emocjonalnym troglodytą.

Słowo do innych emocjonalnych troglodytów: Jak być może zauważyliście na stronie książki (w prawej kolumnie) oraz w innych opisach, sporo w powieści zdań z gatunku tych, którymi to użytkownicy Kindla czują się obowiązku podzielić ze współczytaczami. Uspokajam: Nie ma się czego bać - zarówno ich ilość jak i ładny język pani Joanny zapobiegają ewentualnemu niesmakowi.

Powieść na pozór z popularnego gatunku "dziewczynka na tropie".
Bohaterki nie są jednak jednak ani geniuszami (Flavia de Luce) ani nad wiek rozgarniętymi spryciulami naśladującymi w śledztwie metody i tok rozumowania dorosłych (Mały przyjaciel, Opowiem ci pewną historię),ale po prostu dziećmi - dziesięcioletnimi dziećmi.
Dosłowność dziecięcego pojmowania świata i tego...

więcej Pokaż mimo to

avatar
7895
6753

Na półkach: ,

KŁOPOTY Z BARANAMI I OWCAMI

Po debiutancką powieść Joanny Cannon sięgnąłem z prostej przyczyny. I nie chodzi tu o tematykę, chociaż ta akurat wydawała się ciekawa, a o hasło „kryminał filozoficzny” i porównania ze „Sprawiedliwością owiec”, którą cenię (głównie za rewelacyjną kontynuację). Do lektury zasiadałem jednak pełen obaw, doświadczenie nauczyło mnie w końcu, że szumnie reklamowane tytuły zbyt często są mocno przeciętne. Na szczęście w przypadku „Owieczek…” ta reguła się nie sprawdziła i w moje ręce trafiła powieść bardzo ciekawa, dobrze napisana i daleka od banału, jaki najczęściej prezentują przedstawiciele gatunku thrillera/kryminału.

Całość mojej recenzji na blogu: http://ksiazkarnia.blog.pl/2017/04/22/owieczki-dobre-owieczki-zle-joanna-cannon/

KŁOPOTY Z BARANAMI I OWCAMI

Po debiutancką powieść Joanny Cannon sięgnąłem z prostej przyczyny. I nie chodzi tu o tematykę, chociaż ta akurat wydawała się ciekawa, a o hasło „kryminał filozoficzny” i porównania ze „Sprawiedliwością owiec”, którą cenię (głównie za rewelacyjną kontynuację). Do lektury zasiadałem jednak pełen obaw, doświadczenie nauczyło mnie w końcu, że...

więcej Pokaż mimo to

avatar
711
705

Na półkach: , , ,

"Owieczki dobre, owieczki złe" to książka niespodzianka, którą wydawnictwo zdecydowało się dołączyć do przesyłki dla mnie. Takie niespodzianki są najlepsze, często można trafić dzięki temu na prawdziwe perełki (choć "Owieczek.." niestety nie mogę zaliczyć do tego grona).
Do przeczytania pozycji zachęca chociażby okładka. Prosta, nieskomplikowana, a mimo to przyciągająca wzrok.
Czas akcji to lata 70-te XX wieku. Bohaterami są dwie małe dziewczynki, które postanawiają odnaleźć zaginioną kobietę mieszkającą wcześniej w domu przy ich ulicy. W poszukiwaniach pomaga im... Bóg, bowiem są żywo zainteresowane tematem wiary. Bywają w kościele, pojawiają się nawet na pogrzebach. Prowadzą rozmowy na temat zaginięcia sąsiadki z innymi ludźmi, którzy mieszkają w okolicy. Liczą, że uda się im dowiedzieć prawdy.
Podczas lektury miałam wrażenie, że tylko im zależało na powrocie Margaret. Inni obawiali się tego ponieważ zaginiona posiadała informacje na temat wielu osób. Dodać należy, że były to informacje, które każdy wolałby zachować dla siebie. Nie chciano by ujrzały światło dzienne.
To ciekawe zjawisko. Na małej ulicy mieszkają ludzie, którzy z jednej strony są otwarci, życzliwi, z drugiej zaś dla innych, dla sąsiadów czy niekiedy nawet dla najbliższych stwarzają pozory, skrywają tajemnice. Z lektury wynika, że powrotu zaginionej może obawiać się wiele osób.
"Owieczki dobre, owieczki złe" to kwintesencja, typowy przykład literatury brytyjskiej. Komuś, kto ceni sobie taki gatunek literacki powieść może się spodobać. W moim przypadku sprawa wygląda odrobinę inaczej. Czasem przeczytam coś z powyższego gatunku, jednak jeszcze nigdy nie zdarzyło się bym całkowicie zatraciła się w tego typu lekturze.
Nie potrafię stwierdzić, dlaczego tak się dzieje, jednak mam swoje przypuszczenia. Być może to ze względu na specyficzność wydarzeń i ich małe prawdopodobieństwo wystąpienia.
Mimo wszystko- warto przeczytać ten kryminał filozoficzny.
"Owieczki dobre, owieczki złe" to książka, która już chwilę po wydaniu została nagrodzona w prestiżowym konkursie. Szybko trafiła na listy bestsellerów i prędko została uznana za jedną z najlepiej sprzedających się nowo wydanych powieści beletrystycznych w Anglii.

"Owieczki dobre, owieczki złe" to książka niespodzianka, którą wydawnictwo zdecydowało się dołączyć do przesyłki dla mnie. Takie niespodzianki są najlepsze, często można trafić dzięki temu na prawdziwe perełki (choć "Owieczek.." niestety nie mogę zaliczyć do tego grona).
Do przeczytania pozycji zachęca chociażby okładka. Prosta, nieskomplikowana, a mimo to przyciągająca...

więcej Pokaż mimo to

Książka na półkach

  • Chcę przeczytać
    281
  • Przeczytane
    188
  • Posiadam
    63
  • Teraz czytam
    15
  • 2018
    6
  • 2017
    3
  • Legimi
    3
  • Do kupienia
    3
  • 2016
    2
  • Literatura angielska
    2

Cytaty

Więcej
Joanna Cannon Owieczki dobre, owieczki złe Zobacz więcej
Joanna Cannon Owieczki dobre, owieczki złe Zobacz więcej
Joanna Cannon Owieczki dobre, owieczki złe Zobacz więcej
Więcej

Podobne książki

Przeczytaj także