Pełna recenzja znajduje się na blogu: http://seekerofthebooks.blogspot.com/

Życie Leonor do tej pory było jednym wielkim nieporozumieniem i rozczarowaniem. Gdy pojawia się okazja do rozpoczęcia całkiem nowego rozdziału, Leonor postanawia z niej skorzystać bez względu na wszystko. W końcu, czy ma coś do stracenia? Program Genesis oferuje jej lot na Marsa wraz z kilkunastoosobową załogą, a także założenie związku z jedną osobą z niej i stworzenie nowej kolonii na Czerwonej Planecie. Jest jeden haczyk - cała podróż to tak naprawdę reality show o... szybkich randkach i odnajdywaniu miłości, mającej poruszyć ludzkość na ziemi. Leonor i cała grupa ze statku Cupido będą 24/7 pod nadzorem kamer, a wszystkie ich kroki będą transmitowane w telewizji na całym świecie. I to wszystko byłoby akceptowalne, gdyby nie to, że wkrótce wyjdzie na jaw okrutna prawda o całym projekcie..

Muszę się jeszcze przyznać, że spodziewałam się po tej książce niczego większego. Ot, tak, zapowiadało się całkiem zwyczajnie. Wybrałam właśnie ją, bo wydawało mi się, że po prostu szybko przez nią przebrnę i nic szczególnego mnie nie zaskoczy. I na początku rzeczywiście wydawała się.. po prostu średnia.

Victorowi Dixenowi* udało się jednak podejść mnie później, kiedy totalnie wkręciłam się w akcję. I tak, to zdecydowanie było pozytywne odczucie, ale zaczęłam się zastanawiać - czy ludzie są aż tak stereotypowi, aż tak przewidywalni, że lecą na (przynajmniej tym razem nie tanie) reality show do tego stopnia, że mogą się od niego uzależnić? Bo ze mną było tak, jak z większością ludzkości, która miała oglądać rozterki pasażerów statku Cupido. Za każdym razem, gdy odkładałam książkę, wkrótce wracałam po więcej.
Podsumowując - wystarczy wiedzieć, jak funkcjonuje psychika standardowego Kowalskiego i jak w nią trafić, i wtedy macie gotowy przepis na udaną książkę. Oczywiście Victorowi Dixenowi się powiodło.

Czy mam swojego faworyta wśród bohaterów? Od początku polubiłam Marcusa. Reszty chłopców raczej nie ma okazji bliżej poznać, ponieważ występują z nimi tylko krótkie epizody - autor opisuje sytuację w ich kapsule tylko raz, poza tym mamy z nimi styczność jedynie podczas szybkich randek. Co do dziewczyn - Leonor nie jest zła. To znaczy - nie jest to moja bohaterka idealna, ale to jest dość specyficzna i inteligentna, za co zapunktowała. Kirsten od początku wydawała się zbyt łagodna - co było aż nadto podejrzane, niestety straciła nad sobą kontrolę tylko raz (ale moje przeczucia się sprawdziły!). Kelly - w porządku, Safia - może być, Fangfang - zdecydowanie nie, Elizabeth - nie, nie, i jeszcze raz nie. Ta postać chyba celowo została wykreowana tak, by nie wzbudzić miłości czytelnika, albo nawet powodować niechęć.

Sama intryga organizatorów całego Programu była dość przewidywalna. A tak właściwie nie tyle intryga, co sekret, który ukrywali i to, że wyjdzie prędzej czy później na jaw.
Książka jest po prostu przejrzysta i ogólnie rzecz biorąc nie mam nic strasznego do zarzucenia stylowi pisania autora, chociaż nie jest on moim ulubionym. Momentami był dość odczuwalny, choć może dziwnie to brzmi - nie mogłam do końca wtopić się przez niego w akcję.
Poza tym, jak już wcześniej wspomniałam - niektóre wątki mogłyby być szerzej poruszone. "Fobos" wydaje się za krótki.
Powieść wydaje mi się prosta, ale mimo to dobrze mi się ją czytało i chciałabym mieć pod ręką drugą jej część - zakończenie zdecydowanie trzyma w napięciu.

Pełna recenzja znajduje się na blogu: http://seekerofthebooks.blogspot.com/

Życie Leonor do tej pory było jednym wielkim nieporozumieniem i rozczarowaniem. Gdy pojawia się okazja do rozpoczęcia całkiem nowego rozdziału, Leonor postanawia z niej skorzystać bez względu na wszystko. W końcu, czy ma coś do stracenia? Program Genesis oferuje jej lot na Marsa wraz z...