Uwielbiam film na podstawie książki, więc musiałem po nią sięgnąć. Uwielbiam również filmy generalnie i sam z przyjaciółmi w czasach nastoletnich kręciliśmy amatorskie fabuły.

Dlatego jeśli ktoś należy do takiego promila osób, bardzo polecam tę pozycję. O filmach mówi się tu dużo, nawet dialogi skonstruowane są tu jak w scenariuszu z podziałem na role, dlatego mimo 300 stron, czyta się ją jak 150.

Polecam ją zresztą wszystkim innym, jako iż jest bardzo przyjemna. Autor sięga po różne atrakcyjne techniki formatowania fabuły, zabawy słowem i samym sobą, bo wielokrotnie odnosi się wprost do czytelnika dziwiąc się, że ten wciąż czyta jego wypociny.

Jest to również książka dużo bardziej gorzka od filmu, co dla mnie jest pozytywną zmianą, poczynając od tego, że Greg wcale nie przepada za umierającą dziewczyną. Lepsze jest również zakończenie, w którym rzeczywistość daje bohaterom z liścia, a nam przy okazji do myślenia.

Uwielbiam film na podstawie książki, więc musiałem po nią sięgnąć. Uwielbiam również filmy generalnie i sam z przyjaciółmi w czasach nastoletnich kręciliśmy amatorskie fabuły.

Dlatego jeśli ktoś należy do takiego promila osób, bardzo polecam tę pozycję. O filmach mówi się tu dużo, nawet dialogi skonstruowane są tu jak w scenariuszu z podziałem na role, dlatego mimo 300...

A mi się podobało, książka dla nastolatków i stylizowana na pisaną przez nastolatków. A o czym myślą amerykańscy chłopcy? Filmy typu "american pie" nie wzięły się z d.. mi nie przeszkadzał dosadny język, dodawał wiarygodności. Wiadomo, że Gaines trochę kokietuje czytelnika deprecjonując na każdym kroku co i kolejny akapit, ale ja to kupuję. Mile wstawki z kultury wysokiej i pisania scenariuszy. Książka nie oswaja śmierci młodych ludzi i ich problemów, ale daje wyrywkowe spojrzenie, że jakkolwiek przeżywamy czy przeżywaliśmy naszą młodość, mamy prawo do najróżniejszych emocji. A bycie przyjacielem jest trudne w każdym wieku, zderzenie ze stratą i żałobą także. Trochę przy szybko się skończyła powieść, w sumie przeczytałabym dalsze przygody Gainesa i Earla. Czy udaje im się uratować siebie, swoje pasje i zostawić rodzinę i "przeszłość" za sobą? Sympatyczna książeczka, dla dzieciaków 15+ w sam raz.

A mi się podobało, książka dla nastolatków i stylizowana na pisaną przez nastolatków. A o czym myślą amerykańscy chłopcy? Filmy typu "american pie" nie wzięły się z d.. mi nie przeszkadzał dosadny język, dodawał wiarygodności. Wiadomo, że Gaines trochę kokietuje czytelnika deprecjonując na każdym kroku co i kolejny akapit, ale ja to kupuję. Mile wstawki z kultury wysokiej i...

Książkę czytało się bardzo szybko, bo miała dużo pustych stron i przerw między zdaniami. Mam wrażenie, że pisał ją jakiś chory psychicznie dzieciak, pod wpływem chwili, co mu ślina na język przyniosła, bez ładu i składu. Pełno niesmacznych tekstów, nie śmieszyła mnie wcale, bohaterów nie polubiłam, umierającej dziewczyny nie zdążyłam poznać, polubić, nie było mi ani przez chwilę przykro, nie wzruszyłam się, nawet główny bohater mówił, że jej nie lubił. Większa część książki była o filmach, którymi główni bohaterowie zajmowali się prawie całe swoje życie, a myśleli o nich, że są beznadziejne. Zakończenie bez sensu, koniec przyjaźni, koniec filmów. Nie mam słów. Nie wiem jakim cudem ta książka trafiła w ogóle na Polski rynek. Bardzo lubię książki z wydawnictwa Moondrive, ale nie wiem, co oni w tej zobaczyli.

Książkę czytało się bardzo szybko, bo miała dużo pustych stron i przerw między zdaniami. Mam wrażenie, że pisał ją jakiś chory psychicznie dzieciak, pod wpływem chwili, co mu ślina na język przyniosła, bez ładu i składu. Pełno niesmacznych tekstów, nie śmieszyła mnie wcale, bohaterów nie polubiłam, umierającej dziewczyny nie zdążyłam poznać, polubić, nie było mi ani przez...

Jak tylko zobaczyłem tą książkę na aukcji internetowej i dowiedziałem się o czym jest, nie było takiej mowy, żebym jej nie zakupił. Książka od pierwszego rozdziału przekonała mnie do siebie i wciągnęła na całego. Do tego od pierwszych zdań zdarzyło się, że wyrzuciłem z siebie salwy śmiechu. Greg, Earl jak i Rachel to bohaterowie, których naprawdę polubiłem. Muszę przyznać, że czytanie tej książki było naprawdę świetną przygodą.

Jak tylko zobaczyłem tą książkę na aukcji internetowej i dowiedziałem się o czym jest, nie było takiej mowy, żebym jej nie zakupił. Książka od pierwszego rozdziału przekonała mnie do siebie i wciągnęła na całego. Do tego od pierwszych zdań zdarzyło się, że wyrzuciłem z siebie salwy śmiechu. Greg, Earl jak i Rachel to bohaterowie, których naprawdę polubiłem. Muszę przyznać,...

Dawno nie czytałam równie obrzydliwej książki. To, co według autora jest młodzieżową narracją, to w rzeczywistości komentowanie biustu każdej żeńskiej postaci innej niż matka głównego bohatera, głupie aluzje typu "lizanie pieroga" (chciałabym, żeby to nie był cytat),nadużywanie slurów, żarty z holocaustu i poprawności politycznej... Długo by wymieniać.

Zdarzało się, że cały rozdział był dialogiem, dodatkowo rodem z wattpada. Styl pisania był młodzieżowy na siłę, dodatkowo wyglądało to jak pisane przez dwunastolatka, który niedawno odkrył, czym są przekleństwa i teraz powtarza je na każdym kroku, żeby pokazać swój bunt.

Autor naprawdę napisał książkę tak obleśną, że było mi niedobrze przy czytaniu, a czytałam już wiele ciężkich rzeczy. Jeśli ktoś lubi się męczyć z beznadziejnymi pozycjami, to ta jest idealna.

Dawno nie czytałam równie obrzydliwej książki. To, co według autora jest młodzieżową narracją, to w rzeczywistości komentowanie biustu każdej żeńskiej postaci innej niż matka głównego bohatera, głupie aluzje typu "lizanie pieroga" (chciałabym, żeby to nie był cytat),nadużywanie slurów, żarty z holocaustu i poprawności politycznej... Długo by wymieniać.

Zdarzało się, że...

Niewątpliwie książka arcydziełem nie jest. Z drugiej strony autor chyba dość nieźle oddał ducha młodzieńczego buntu, próby odnalezienia swojego miejsca na świecie i próby przeżycia w szkolnym tyglu.
Powiedziałabym taki dość wzruszający literacki przeciętniaczek.

Niewątpliwie książka arcydziełem nie jest. Z drugiej strony autor chyba dość nieźle oddał ducha młodzieńczego buntu, próby odnalezienia swojego miejsca na świecie i próby przeżycia w szkolnym tyglu.
Powiedziałabym taki dość wzruszający literacki przeciętniaczek.

Jakiś czas temu, przeskakując po kanałach, trafiłam na film "Earl, ja i umierająca dziewczyna". Okazał się on czym zupełnie innym, niż to, czego kiedykolwiek mogłam się spodziewać. Dałam się oszukać, rozbawić i oczywiście pozwoliłam sobie na rzewne łzy.
To było zupełnie nowatorskie spojrzenie na raka u młodych ludzi.

Potem przeszłam do książki, która spodobała mi się znacznie mniej.
A dlaczego?
Bo jest o wiele bardziej realistyczna.

Choć Greg, z którego perspektywy jest pisana ta książka, stale podkreśla, że życie to nie film czy książka, do końca nie chciałam mu uwierzyć.
Jego postawa i zachowania często mogłyby doprowadzić do znienawidzenia tej postaci, ale tylko dlatego, że jest tak bardzo realna. Mówi to, czego nikt by nie odważył się powiedzieć na głos, ale na pewno często miewał podobne myśli.

Ta książka to kubeł zimnej wody dla tych, którzy żyją w oderwanej rzeczywistości i wierzą w idealnych ludzi.
Chociaż często wydaje się absurdalna, to jest na to wyjaśnienie- przecież każdy jest dziwakiem i każdemu zdarza mu się irracjonalne zachowanie.

Książki takie jak "Earl, ja i umierająca dziewczyna" są potrzebne, bo przypominają o tym, jaka jest nasza rzeczywistość i ratują przed pogrążeniem się we własnym, idealnym świecie.
Nie jest to fenomenalna książka. Może nawet nie bardzo dobra. Ale zdecydowanie nie żałuję, że ją przeczytałam

Jakiś czas temu, przeskakując po kanałach, trafiłam na film "Earl, ja i umierająca dziewczyna". Okazał się on czym zupełnie innym, niż to, czego kiedykolwiek mogłam się spodziewać. Dałam się oszukać, rozbawić i oczywiście pozwoliłam sobie na rzewne łzy.
To było zupełnie nowatorskie spojrzenie na raka u młodych ludzi.

Potem przeszłam do książki, która spodobała mi się...

Po obejrzeniu filmu ta książka to był absolutny mastrid. A jako że i za długa nie jest to "zjadłem" ją w dwóch kilkugodzinnych podejściach.

Cóż tu dużo pisać - świetnie napisana powieść (nie) tylko dla młodzieży. Z mądrym przesłaniem, bez zbędnego patosu. Czy można pisać o śmierci tak, że na każdej stronie będziemy parskać śmiechem jak główna bohaterka z żartów Grega? Ano można i ta książka to najlepszy przykład. Poza tym to świetny dowód na to, że warto pielęgnować w sobie inność, że oryginalność nie może być przeszkodą w przyjaźni. I że jeśli jesteś dziesięciolatkiem zafascynowanym filmem Wernera Herzoga to wszystko z tobą w porządku. Naprawdę bardzo polecam - wszystkim!

Po obejrzeniu filmu ta książka to był absolutny mastrid. A jako że i za długa nie jest to "zjadłem" ją w dwóch kilkugodzinnych podejściach.

Cóż tu dużo pisać - świetnie napisana powieść (nie) tylko dla młodzieży. Z mądrym przesłaniem, bez zbędnego patosu. Czy można pisać o śmierci tak, że na każdej stronie będziemy parskać śmiechem jak główna bohaterka z żartów Grega? Ano...

Nie rozumiem zachwytów nad tą książką. Według mnie była ona bardzo przewidywalna i niczym niewyróżniająca się.

Jest to taka typowa książka z wątkiem choroby. Jednak brakowało mi tutaj fajnie wykreowanych bohaterów albo chociaż jakichś złotych myśli.

Czytałam ją w oryginale i myślę, że każdy poradziłby sobie z przeczytaniem jej po angielsku, mimo że pojawia się dość sporo młodzieżowych skrótów, których jednak w szkołach się nie uczymy.

Nie rozumiem zachwytów nad tą książką. Według mnie była ona bardzo przewidywalna i niczym niewyróżniająca się.

Jest to taka typowa książka z wątkiem choroby. Jednak brakowało mi tutaj fajnie wykreowanych bohaterów albo chociaż jakichś złotych myśli.

Czytałam ją w oryginale i myślę, że każdy poradziłby sobie z przeczytaniem jej po angielsku, mimo że pojawia się dość sporo...

Film był lepszy.

Film był lepszy.