W gruncie rzeczy dość bałamutna i irytująca książka, choć chwilami intrygująca i dostarczająca nieznanych informacji o historii USA. Sam manewr z próbą sprzedania nam historii grup kontestatorów i buntowników, a także gnębienia pewnych grup mniejszości jako historii całego "ludu" uważam za manipulację. To bardziej krytyczna historia Stanów Zjednoczonych. Szkoda niestety, że burząc mit kraju równych możliwości i self-made manów Zinn tworzy zarazem czarną legendę swojej ojczyzny.

Książka jest najciekawsza tam gdzie autor opisuje przykłady nierówności czy prześladowań określonych grup (np. o niewolnictwie czy eksterminacji Indian). Schody zaczynają się gdy Zinn próbuje przechodzić do refleksji systemowej. Dostajemy tutaj niewiele poza banałami o rządach bogaczy i ich ochronie przez administracje kolejnych prezydentów. Autor szerzej nie potrafi jednak tego wyjaśnić, a jeśli to robi to niezbyt przekonująco uważając np. że przykładem tego jest ochrona prawa własności w amerykańskiej konstytucji. Daleko tutaj choćby do warsztatu Hobsbawma w jego trylogii o XIX wieku, z którym nawet jeśli się nie zgadzało ze względu na jego marksistowskiej podejście to czytelnik był zmuszony do myślenia i refleksji...

Podobne zastrzeżenia mam do części dotyczących polityki zagranicznej USA i prowadzonych przez ten kraj wojen. Zinn odkłamuje skutecznie mit, że USA nigdy nie toczyła wojen napastniczych mających na celu ekspansję, a jedynie wojny sprawiedliwe (ciekawie o wojnie z Meksykiem czy Hiszpanią). Znowu jednak wylewa dziecko z kąpielą usiłując wmówić, że wszystkie prowadzone wojny były wojnami bądź mającymi na celu podboje terytorialne bądź interes bogaczy. Kwintesencją manipulacji są już rozdziały o zimnej wojnie i wojnie w Wietnamie. Teorie o tych, że Sowieci wcale nie mieli zamiaru poszerzania swojej strefy wpływów oraz ofensywnych zamiarów w Europie dla człowieka z kraju będącego niegdyś za żelazną kurtyną mogą wzbudzić jedynie pusty śmiech i pukanie się w czoło. W zakresie wojny w Wietnamie jest jeszcze gorzej bo Zinn oczywiście uważa, że była to jedynie bezsensowna wojna mocarstwa przeciwko chłopskim partyzantom w obronie skorumpowanego państwa upadłego. Oczywiście nie ma tu ani słowa o gigantycznym wsparciu ZSRR i Chin dla komunistów, totalitarnym charakterze Wietnamu Północnego czy zbrodniach Wietkongu (jako odtrutkę na ten obraz wojny polecam pisaną z radykalnie innych pozycji ideowych, ale zarazem rzetelną książkę Artura Dmochowskiego "Wietnam 1962-1975"). Autor w pewnym momencie wyraża zdziwienie, że USA nie wspierały odbudowy Wietnamu po wojnie. Szkoda przy tym, że nie wspomina choćby o krwawych represjach jakie zapanowały na południu po wojnie... Tego typu jednostronnej narracji i "ciekawostek" jest zdecydowanie więcej, a im dalej w książkę tym gorzej w mojej ocenie.

Dla mnie rozczarowanie, ciekawe partie książki giną niestety w nieprzebranych pokładach ojkofobii autora.

W gruncie rzeczy dość bałamutna i irytująca książka, choć chwilami intrygująca i dostarczająca nieznanych informacji o historii USA. Sam manewr z próbą sprzedania nam historii grup kontestatorów i buntowników, a także gnębienia pewnych grup mniejszości jako historii całego "ludu" uważam za manipulację. To bardziej krytyczna historia Stanów Zjednoczonych. Szkoda niestety, że...