Powinno się znależć na półce "Porzucone w połowie lektury". Byłam (jestem?) miłośniczką Mitford i takiej ciepłej, sielskiej literatury, ale teraz po prostu się rozczarowałam. Autorka pisze dla grupki wtajemniczonych jak mi się zdaje. Ciężko się połapać, co, kto, gdzie i jak. Dotarłam do 293 strony i oddaję książkę do biblioteki. Nie dam rady pociągnąć tego dalej. Było sielsko i przyjemnie, zrobiło się po prostu nudno. Być może przestało mnie bawić czytanie o ludziach, dla których wyprawa do sklepu po dwa kilo jabłek i szynkę jest ciężkim doświadczeniem, po którym koniecznie trzeba się położyć na sofie i zdrzemnąć przez dwie godziny. I dziwne rozterki duchownego na emeryturze- czy praca to powołanie, a powołanie to praca, posłuchać biskupa, pomóc ludziom bla bla bla. Co prawda Mitford to Ameryka, jakiej nie znamy - zaściankowa, praworządna, wścibska, plotkarska, ale dbająca o swoich (hasło byłej burmistrz tego miasteczka) i może jednak warto przebrnąć przez te dłużyzny, aby poszerzyć swoją wiedzę. Tylko nie tym razem.

Powinno się znależć na półce "Porzucone w połowie lektury". Byłam (jestem?) miłośniczką Mitford i takiej ciepłej, sielskiej literatury, ale teraz po prostu się rozczarowałam. Autorka pisze dla grupki wtajemniczonych jak mi się zdaje. Ciężko się połapać, co, kto, gdzie i jak. Dotarłam do 293 strony i oddaję książkę do biblioteki. Nie dam rady pociągnąć tego dalej. Było...