Za „Czarownicę” miałam się wziąć już jakiś czas temu, ale jakoś zawsze było mi nie po drodze. Aż do momentu, kiedy to po przeczytaniu pewnej recenzji zostałam postawiona pod ścianą i już musiałam to zrobić, by dokonać pewnego porównania ;)

Już po pierwszych stronach zaczęłam zadawać sobie pytanie, czemu tyle zwlekałam z przeczytaniem tej książki. Każda kolejna strona utwierdzała mnie w przekonaniu, że oto trafiłam na mały diament. Trącący fanfikami i nieoszlifowany, ale diament. Tym bardziej ubolewałam nad kilkoma minusami, które nieco psuły odbiór.

Przede wszystkim po oczach razi brak jakiejkolwiek korekty. O redakcji nawet nie wspominam. Błąd za błędem, co skutkuje tym, że coś jest nie tak niemal na każdej stronie. Błędy ortograficzne, stylistyczne, interpunkcyjne, literówki – do wyboru, do koloru. Najgorsze, że ulubione stwierdzenie Izzy i wilków przewijające się przez całą książkę jest napisane właśnie z błędem („Niech to szlak”). Zwroty typu „W tej chwili uznała, że o dupę rozbił takie rady” albo „meble wypoczynkowe zachęcające do wywalenia się na nich” też nie pomagają. To jest jednak książka, ciężko usprawiedliwić konieczność używania takich kwiatków.

Po drugie wszyscy są idealni do bólu. Zdaję sobie sprawę, że to bajka, fikcja, no ale bez przesady. Każdy facet wygląda niczym grecki bóg, a na Izzy lecą wszyscy. Nie dosyć, że jest piękna, zgrabna, seksowna, to jeszcze umie gotować i absolutnie wszyscy ją ubóstwiają. No trochę nierealne.

Po trzecie postać Izzy jest dla mnie nieco niespójna. Na początku książki wydaje się być dojrzalsza i rozsądniejsza. Gdy ląduje u wilków, chwilami włącza jej się tryb bezczelnej nastolatki. Bardzo szczeniackie zachowania i teksty, czasem w zupełnie zaskakujących momentach, a przecież Izzy jest po dwudziestce. Trochę mi to nie zagrało.

Tyle wad, a jendak ocenę dałam wysoką. A to dlatego, że trudno mi się było od tej książki oderwać. Mimo błędów czyta się świetnie, wciąga bardzo i chce się jeszcze i jeszcze. Do tego motyw drobnej blondynki i dużych wilkołaków trafia w moje gusta idealnie. Gdyby nie minusy, o których pisałam, ale przede wszystkim gdyby ktoś tę książkę zredagował i zrobił porządną korektę, byłoby naprawdę rewelacyjnie.

Bardzo polecam to guilty pleasure. Very guilty & big pleasure ;P

Za „Czarownicę” miałam się wziąć już jakiś czas temu, ale jakoś zawsze było mi nie po drodze. Aż do momentu, kiedy to po przeczytaniu pewnej recenzji zostałam postawiona pod ścianą i już musiałam to zrobić, by dokonać pewnego porównania ;)

Już po pierwszych stronach zaczęłam zadawać sobie pytanie, czemu tyle zwlekałam z przeczytaniem tej książki. Każda kolejna strona...