Andrea Portes jest autorką dwóch bestsellerowych powieści dla dorosłych. Anatomia obcości jest jej trzecią książką, a pierwszą dla nastoletnich czytelników. Jej debiutancka powieść Jak najdalej stąd została zekranizowana [Prowincjuszka].

Główną bohaterką i narratorką Anatomii obcości jest piętnastoletnia Anika Dragomir, dziewczyna z jednej strony idealna, z drugiej plująca jadem. Jest bardzo zdolna, niesamowicie bystra, a przy tym złośliwa i ironiczna. I w tym miejscu muszę napisać, że polubiłam pannę Dragomir z jej pokręconym i inteligentnym humorkiem.

Jak przystało na czołówkę hierarchii szkolnej, Anika musi zwracać uwagę na to jak się zachowuje, czy z kim się spotyka, żeby nie spaść z zaszczytnego trzeciego miejsca. Chociaż czy ono jest naprawdę tak zaszczytne, dowiecie się, gdy przeczytacie te powieść. W tej chwili Anika stoi przed poważnym problemem. Musi wybrać chłopaka, a starających się jest dwóch. Jeden z nich to outsider i nieudacznik Logan McDonough. Chłopak przez wakacje się zmienił na korzyść; stał się przystojniakiem w skórzanej kurtce. Drugi to tzw. niegrzeczny chłopak, Jared Kline. Zły, ale ciacho, a do tego stanowi obiekt westchnień wszystkich dziewczyn. Kogo wybierze Anika i czy podejmie słuszną decyzję?

"Powodem, dla którego jestem w szkole numerem trzy i nie mogę nawet marzyć o zostaniu kiedykolwiek numerem dwa czy jeden, jest to, że mój tata to Rumun i przypomina hrabiego Choculę z pudełek płatków śniadaniowych. Wygląda jak wampir (…) odziedziczyłam po nim dziwaczne nazwisko: Dragomir. I w dodatku nadał mi jeszcze dziwaczniejsze imię: Anika (…) Widzicie więc, że nie mogę mieć żadnej nadziei na wyższą pozycję."

Andrea Portes ma specyficzny sposób pisania, którym z powodzeniem uwodzi czytelników. Mnie uwiodła i pozostaję nadal pod jej urokiem. Nie jest to trywialna, niewiele znacząca historyjka jakich wiele na rynku czytelniczym. Choć czyta się zaskakująco szybko, lektura dotyka problemów ważnych, z którymi należy się zmierzyć. Poza tym opowieść Akademia obcości to książka, którą się zapamiętuje na dłużej. Nie wpada do głowy i wypada, zostawiając po sobie pustkę.

"Panie i panowie, czuję się zdezorientowana. Z jednej strony jest Logan, który mimo bycia społecznym pariasem jest naprawdę fantastyczny, bystry i potrafi myśleć jak nikt inny, kogo kiedykolwiek znałam. Ale z drugiej strony jest Jared Kline, gwiazdor, półbóg i jedyna osoba na świecie zdolna obronić mnie przed Becky Vilhauer. Chodzi mi o to, że to jakby wybierać pomiędzy Jamesem Deanem a Elvisem. Poważnie, kto potrafiłby dokonać takiego wyboru?"

Zakończenie wbija w fotel i odbiera na chwilę dech w piersiach. Dla tego zakończenia warto poznać całą historię. Co ja piszę – trzeba poznać całą historię od początku. Zapewne wiecie jak okrutne potrafią być dzieci (tak, dzieci!), a już szczególnie te nastoletnie. Jeżeli wspomnienia się zatarły w waszej pamięci, to przeczytajcie Anatomię obcości koniecznie. Być może przypomnicie sobie jak bezduszne i zwyrodniałe bywają nasze latorośle.

Podsumowując, Anatomia obcości to książka wartościowa. I choć trochę dziwna i osobliwa to może się podobać. Polecam wszystkim nastolatkom, szukającym swojego miejsca, nie tylko w szkole, ale przede wszystkim w życiu; rodzicom nastolatków, żeby spróbowali zrozumieć swoje dzieci. Ogólnie wszystkim tę historię polecam.

Andrea Portes jest autorką dwóch bestsellerowych powieści dla dorosłych. Anatomia obcości jest jej trzecią książką, a pierwszą dla nastoletnich czytelników. Jej debiutancka powieść Jak najdalej stąd została zekranizowana [Prowincjuszka].

Główną bohaterką i narratorką Anatomii obcości jest piętnastoletnia Anika Dragomir, dziewczyna z jednej strony idealna, z drugiej plująca...