Mówią, że "kto się czubi, ten się lubi". Powiedzenie to jest stare jak świat, ale jak to często z frazesami bywa, nie ma odzwierciedlenia w rzeczywistości. Chyba, że stanie się motywem przewodnim książki, i jeśli tylko autor da z siebie wszystko, idealnie połączy talent z wyobraźnią, uczyni swoje dzieło jak najlepszym... wtedy będzie można odczuć, że opisana historia ma miejsce w realnym świecie. Moi drodzy, oto "Bully"- książka niepokojąca i nieprzyzwoicie dobra.

To naprawdę straszne, z jaką łatwością można zniszczyć komuś życie. Znaleźć sobie kozła ofiarnego, oczerniać, zastraszać, niszczyć opinię, notorycznie doprowadzać do łez, rujnować każdy dzień, śmiejąc się ofierze w twarz. To musi cholernie boleć. Taki właśnie cel mają wszystkie działania - sprawić ból psychiczny. Dokucza on tym bardziej, jeśli osoba tak obnosząca się ze swoją nienawiścią nie dość, że mieszka podwórko dalej, to kiedyś była najlepszym kolegą, powiernikiem, towarzyszem w najgorszych życiowych momentach. Gdy przyjaciel zmienia się we wroga, ma ogromną przewagę. Zna wszystkie tajemnice, lęki, myśli i wie, gdzie wbić szpilę tak, żeby bolało jak najmocniej.

Nie wiem, jak to jest: znosić to wszystko w realnym świecie. Ale wiem, jak czuła się bohaterka powieści Penelope Douglas. Bo przez tych parę godzin spędzonych na lekturze wszystkie emocje, o których pisała autorka, czułam w niebezpiecznie realistyczny sposób.

Według słownika, tytułowy "Bully" to łobuz, zabijaka, despota, tyran, oprych, zbir bądź konserwa wołowa. *Wyobraziłam sobie miniaturowego Jareda zamkniętego w puszce za karę i wybuchłam szczerym śmiechem.* Lecz wracając do tłumaczenia tytułu - od siebie dodałabym jeszcze "oprawcę". I to wcale nie dlatego, że mam tendencję do wyolbrzymiania, po prostu, mając na względzie wszystkie jego działania, nie wydaje mi się, by wspomniane wcześniej określenia były odpowiednie, pasują raczej do szkolnych chuliganów robiących psikusy pierwszoklasistom, nie do chłopaka, który bezwzględnie sprawia ból Tate. Dziewczynie, do której pokoju wchodził kiedyś przez okno. Dziewczynie, której kupował baloniki, z którą, można powiedzieć, ma wspólnego psa i setki przemiłych wspomnień, którą niegdyś znał na wylot, której ojciec kochał go jak własnego syna. Dziewczynie, którą dręczy nieuzasadnione poczucie winy - nie wie, dlaczego przed trzema laty z dnia na dzień straciła najlepszego przyjaciela.

W "Bully" na szczególną uwagę zasługuje przede wszystkim kreacja bohaterów. Każdy jest inny, charakterystyczny, na swój sposób wyjątkowy. I choć nie wszystkie stworzone przez autorkę postacie można obdarzyć sympatią, to trzeba je przynajmniej docenić. Tate nie jest płaczącą po kątach szarą myszką, z pokorą znoszącą plotki na swój temat, dogryzanie, szczeniackie psikusy. To osoba, która nie bywa niezdecydowana - wie, czego chce, i choć często stara się zachować stoicki spokój, zdarza jej się wybuchnąć, zrewanżować, wykazać impulsywnością, jak i przebiegłością. A Jared... to pozornie typowy niegrzeczny chłopiec, który zalicza wszystko, co się rusza, bierze udział w bójkach, wyścigach, bryluje w towarzystwie i nie skrywa nienawiści. Jest doskonałym przykładem na to, że pozory mylą i za tym nieprzyjemnym wizerunkiem skrywa drugie oblicze.

90% odnoszących sukcesy autorów o sporym dorobku powinno błagać Penelope Douglas o uchylenie rąbka tajemnicy, podzielenie się swoim przepisem na pisanie w tak cudowny sposób, o odstąpienie choćby jednej tysięcznej talentu. Tak wysoki poziom jej debiutu to chyba wypadkowa pracy i pasji - najlepsze możliwe połączenie, objawiające się dokładnością dialogów, opisów i kreacji postaci, pasjonującą historią, która nie daje o sobie zapomnieć, a przede wszystkim cudowną emocjonalnością, która sprawia, że losów bohaterów się nie obserwuje - je się przeżywa. Całym sobą. Są chwile na uśmiech i na potok łez, na współczucie i nienawiść, na wściekłość i strach, na ból i przyjemność, na niepokój i ulgę. A na czas lektury powieściowa sceneria staje się jedyną rzeczywistością, w której zwyczajnie nie można się nie zatracić. "Bully" wciąga w swój świat, pochłania bez reszty i uzależnia od siebie biednego czytelnika, który nie ma w zasadzie nic do powiedzenia. Uwierz mi, ja naprawdę chciałam pójść spać o rozsądnej porze i następnego dnia nie mieć strasznych worków pod oczami, ale od "Bully" uwolniły mnie dopiero inne objęcia. Morfeusza. O piątej nad ranem.

Żeby nie było żadnych wątpliwości: "Bully" bez wątpienia zalicza się do wzbudzającego skrajne odczucia New Adult. Ponoć jest to nawet jeden z pierwszych tytułów, sztandarowy, ze wszystkimi wyznacznikami gatunku: romansem ukazanym w różnych obliczach, bohaterami w wieku licealnym, (nie)przewidywalnością, głęboko skrywanymi tajemnicami, niezagojonymi ranami i przede wszystkim mroczną przeszłością, która wszystko komplikuje. I podsyca zaciekawienie. I zarówno wywołuje złość, jak i sprawia, że bohaterów ma się ochotę wyściskać i powtarzać, że wszystko się ułoży, że będzie dobrze. Właśnie ze względu na nią liczyłam na racjonalne wyjaśnienie tej jawnej nienawiści i choć zostało ono przedstawione, czuję pewien niedosyt. Liczyłam na psychologiczną głębię, a koniec końców, nie doczekałam się jej. Jednak nie wszystko stracone - amerykańskie recenzentki zapewniają, że to wszystko znajduje się w dodatku do serii - "Until you". Cóż - przeczytamy, zobaczymy. Ja na pewno bez wahania sięgnę zarówno po tę książkę, jak i kontynuację, która swą premierę będzie miała już wkrótce.

Jakościowo można "Bully" plasuje się w moim prywatnym rankingu New Adult pomiędzy "Morzem spokoju" a "Hopeless", jeśli więc nie znasz jeszcze tego gatunku bądź zraziły Cię tytuły takie jak "O krok za daleko" czy "Coś do stracenia", po tę powieść możesz sięgnąć bez obaw. Gwarantuję, że nie pożałujesz.

Mówią, że "kto się czubi, ten się lubi". Powiedzenie to jest stare jak świat, ale jak to często z frazesami bywa, nie ma odzwierciedlenia w rzeczywistości. Chyba, że stanie się motywem przewodnim książki, i jeśli tylko autor da z siebie wszystko, idealnie połączy talent z wyobraźnią, uczyni swoje dzieło jak najlepszym... wtedy będzie można odczuć, że opisana historia ma...