Zakuci w zbroje rycerze dosiadają dinozaurów i naparzają się z innymi rycerzami na dinozaurach. Tak można by opisać tę książkę, ale ten opis kłamie. Sugeruje żart, komedię, zgrywę. Milan zrobił to na serio i wygrał!

Największy problem dotyczy dramaturgii, a nie dinozaurów. Finał jest za szybki, środek za długi, zwłaszcza wątek pałacowych intryg należałoby przyciąć. Jedni bohaterowie wędrują, inni gadają. Wkurzająco długo nic się nie dzieje. I dlatego 7 gwiazdek, a nie 8. Milan trochę powinien się jeszcze nauczyć od reklamującego go z okładki George'a R.R. Martina.

Miejsce akcji jest świetne. Przefiltrowane przez fantasy średniowieczna Europa. Bohaterowie bardzo fajni. Zwłaszcza Jaume i Karyl. Kapitalnie przedstawiona obyczajowość, ten miks luzu i konwenansów obecny zwłaszcza w wątku Kompanionów. Większy problem mam z Ogrodem. Wiadomo, kto w tym wątku ma rację, więc po co to rozwlekać? No i księżniczka Melodia. Niby taka otwarta i świadoma... a chwilami we własnej naiwności przypomina Sansę. Kilkakrotnie chciałem przewinąć marudzenie Melodii i wrócić do Karyla. Świetna postać, ciekawie poprowadzony wątek.

No i czas na dinozaury. W starych filmach robiono z nich comic relieef. Milan opisał to na poważnie i wyszło to świetnie, logicznie i klimatycznie. Opisy potworów i ich bitew są znakomite. Bitwy i starcia z ich udziałem mają sens i trzymają poziom. Martin miał smoki i wilkory, Milan na tej samej zasadzie wykorzystał dinozaury. Mają styl, różnią się od siebie, czuć ich potęgę, ale także czuć ich ograniczenia. Jeśli w danym starciu walczy dinozaur z dinozaurem, to wiadomo, dlaczego jeden wygrywa, a drugi przegrywa. Milan fajnie przedstawił taktykę tych walk. To wszystko ma sens i nie ucieka w parodię.

Jakby nie nadmiar nudnych i niepotrzebnych fragmentów ocena byłaby wyższa. Milan dalej ma potenszjal, by stać się klasykiem gatunku.

7/10

Wersję audio czyta Filip Kosior. Kto słuchał cyklu 'meekhańskiego' ten wie, że to klasa sama w sobie. Rewelacyjny występ.

Zakuci w zbroje rycerze dosiadają dinozaurów i naparzają się z innymi rycerzami na dinozaurach. Tak można by opisać tę książkę, ale ten opis kłamie. Sugeruje żart, komedię, zgrywę. Milan zrobił to na serio i wygrał!

Największy problem dotyczy dramaturgii, a nie dinozaurów. Finał jest za szybki, środek za długi, zwłaszcza wątek pałacowych intryg należałoby przyciąć. Jedni...