„Co ludzie powiedzą” – tak powinien brzmieć tytuł powieści a Bukietowa vel Żakietowa mogłaby się uczyć od bohaterów sposobu postępowania.
To z czym miałam przyjemność zapoznać się na stronicach książki wywołało mój głęboki niesmak. Główni bohaterowie to postaci dla mnie przebrzydłe. W pewnym momencie czytania lektury to słowo pojawiło się w moich myślach i od tego czasu już nie mogłam się go pozbyć.
Główna bohaterka jest tak nijaka, że przez całą książkę nie poznajemy nawet jej imienia. Poznajemy za to jej myśli, które w większości są podporządkowane problemowi co myślą o niej inni. Obiekt jej uczuć to człowiek słaby, bez kręgosłupa moralnego i honoru. Para idealnie dobrana. Są to osoby, dla których ważna jest jedynie poza ukazywana na zewnątrz, pozory i wrażenie jakie sprawiają na okolicznych mieszkańcach. Są w stanie żyć wbrew sobie, swoim potrzebom (bo ideałów chyba nie mają) byle tylko zachować piękną fasadę wzorowego życia.
Przez całą książkę nasza bohaterka praktycznie nic nie robi – płynie z biegiem wydarzeń, poddaje mu się, nawet nie próbując wpłynąć na ich bieg. Cały czas czytamy, że nie chciałaby czegoś widzieć, słyszeć lub być czegoś świadkiem. W ważnych momentach wychodzi z pokoju lub nie wchodzi do niego, w zależności od okoliczności, chowa się za różnymi przedmiotami, spuszcza oczy spoglądając na torebkę ewentualnie filiżankę i notorycznie obgryza paznokcie. Gdy decyduje się na działanie - polega ono na wzburzeniu pościeli, na łóżku męża by SŁUŻBA nie domyśliła się, że ten spędził noc poza sypialnią!!!
A jednak Daphne de Maurier umie wspaniale prowadzić narrację. Książka naprawdę mnie wciągnęła. Czytałam nie mogąc się oderwać. Nie nużyły mnie opisy przyrody i myśli bohaterki. Jest to niewątpliwie zasługa pióra autorki. Z pewnością sięgnę po kolejne jej książki. Mam tylko nadzieję, że kolejni bohaterowie będą mniej oślizgli.

„Co ludzie powiedzą” – tak powinien brzmieć tytuł powieści a Bukietowa vel Żakietowa mogłaby się uczyć od bohaterów sposobu postępowania.
To z czym miałam przyjemność zapoznać się na stronicach książki wywołało mój głęboki niesmak. Główni bohaterowie to postaci dla mnie przebrzydłe. W pewnym momencie czytania lektury to słowo pojawiło się w moich myślach i od tego czasu już...