Przyjemna lektura z dreszczykiem emocji, którą czyta się szybko i pewnie równie szybko zapomina.

Przyjemna lektura z dreszczykiem emocji, którą czyta się szybko i pewnie równie szybko zapomina.

Tak nudnej książki dawno nie czytałam. Miałam wrażenie ze bohaterem jest jakiś rozpuszczony nastolatek, któremu wszystko uchodzi na sucho - w dodatku wszyscy na raz mają jakies zaburzenia psychiczne. Jakby tego było mało - koniec książki zupełnie nic nie wyjaśnia, jak nic nie było wiadomo - tak właśnie nic się nie wyjaśniło. Dwie gwiazdki - i tylko dlatego ze przed samym końcem coś się delikatnie zaczęło dziać… niestety zakończenie to wielkie rozczarowanie. Strata czasu czytelnika

Tak nudnej książki dawno nie czytałam. Miałam wrażenie ze bohaterem jest jakiś rozpuszczony nastolatek, któremu wszystko uchodzi na sucho - w dodatku wszyscy na raz mają jakies zaburzenia psychiczne. Jakby tego było mało - koniec książki zupełnie nic nie wyjaśnia, jak nic nie było wiadomo - tak właśnie nic się nie wyjaśniło. Dwie gwiazdki - i tylko dlatego ze przed samym...

Nie wiem co to było, ale jakoś przeczytałam.
Czy fazowe? Tak. Czy smutne? Tak. Czy było trochę erotyki? Tak. Zboczeń? Tak.
Czy polecić i komu? Nie wiem.

Nie wiem co to było, ale jakoś przeczytałam.
Czy fazowe? Tak. Czy smutne? Tak. Czy było trochę erotyki? Tak. Zboczeń? Tak.
Czy polecić i komu? Nie wiem.

Bardzo interesująca powieść meksykańskiego autora. Zaciekawiła mnie fabuła, powieść była dla mnie dobrą rozrywką. Główny bohater to trochę zawadiaka, trochę taki wagabunda. Losy jego przyjaciela i dziewczyny poważnie wpłynęły na jego wybory życiowe (często impulsywne i mało przemyślane) albo patrząc inaczej - to główny bohater wpłynął na to, jak zachowali pozostali bohaterowie.

Wszystko w tej pozycji jest ciekawą mieszanką, którą znam już z powieści z tej części świata. Literatura iberoamerykańska nadal ma nam, Europejczykom, wiele do zaoferowania.

Bardzo interesująca powieść meksykańskiego autora. Zaciekawiła mnie fabuła, powieść była dla mnie dobrą rozrywką. Główny bohater to trochę zawadiaka, trochę taki wagabunda. Losy jego przyjaciela i dziewczyny poważnie wpłynęły na jego wybory życiowe (często impulsywne i mało przemyślane) albo patrząc inaczej - to główny bohater wpłynął na to, jak zachowali pozostali...

Tytułowy Nocny bawół prześladuje naszego bohatera przez większą część opisywanych wydarzeń. Czuje on jego obecność i tą fizyczną i tą duchową. Znakomicie poprowadzona mroczna intryga doprowadza do ostateczności dwoje/troje młodych, bliskich sobie ludzi.
Czy można bezkarnie igrać z uczuciami innych ludzi? Czy można oszukiwać innych i siebie niedorzecznymi zarzutami? Czy krzywdzenie innych nawet nieświadome, może nam ujść na sucho?
Pan Arriaga w tej krótkiej historii zawarł wiele wartościowych prawd życiowych, o których często zapominamy kierując się własnym egoizmem. Lektura nie jest łatwa, prosta i przyjemna, ma w sobie dużo przygnębiających i posępnych elementów, które działają dość destrukcyjnie na nasze postrzeganie opisywanej rzeczywistości. Mimo to warto sięgnąć po tę pozycję, chociaż uważam, że Dziki był dużo bardziej wciągający.
Polecam.

Tytułowy Nocny bawół prześladuje naszego bohatera przez większą część opisywanych wydarzeń. Czuje on jego obecność i tą fizyczną i tą duchową. Znakomicie poprowadzona mroczna intryga doprowadza do ostateczności dwoje/troje młodych, bliskich sobie ludzi.
Czy można bezkarnie igrać z uczuciami innych ludzi? Czy można oszukiwać innych i siebie niedorzecznymi zarzutami? Czy...

Mnie się ta książka bardzo podobała.
Poruszyła moje emocje, nie jest to oczywiście DZIKI, ale klimat pana Arriagi bardzo mi pasuje.
Żałuję tylko, że poza tymi dwiema pozycjami nic więcej (przynajmniej na razie ) nie ma .
Polecam !!!

Mnie się ta książka bardzo podobała.
Poruszyła moje emocje, nie jest to oczywiście DZIKI, ale klimat pana Arriagi bardzo mi pasuje.
Żałuję tylko, że poza tymi dwiema pozycjami nic więcej (przynajmniej na razie ) nie ma .
Polecam !!!

Tytuł powieści przyciągnął moją uwagę, dlatego sięgnęłam po tą lekturę. Spodziewałam się szerszego szkicu osobowości bohaterów, natomiast rozczarowała mnie impulsywność i bezmyślność przyjaciela Georga. Na początku wydawał mi się rozsądną postacią, później jednak doszłam do wniosku, że z nim też było coś nie tak, tak jak z samobójcą. Sądzę, że tak też się stało z powodu zbytniego "wgłębienia się" w chorobę przyjaciela.

Tytuł powieści przyciągnął moją uwagę, dlatego sięgnęłam po tą lekturę. Spodziewałam się szerszego szkicu osobowości bohaterów, natomiast rozczarowała mnie impulsywność i bezmyślność przyjaciela Georga. Na początku wydawał mi się rozsądną postacią, później jednak doszłam do wniosku, że z nim też było coś nie tak, tak jak z samobójcą. Sądzę, że tak też się stało z powodu...

To jest historia o tym, jak choroba psychiczna przyjaciela i jego samobójstwo wpłynęło na życie bohatera. Książka zaczyna się od tego samobójstwa, a kończy się, kiedy życie bohatera zaczyna się stabilizować. Bohater jest zupełnie zagubiony, robi przypadkowe rzeczy, bo czuje chwilowy impuls, a potem sam nie jest w stanie wyjaśnić, dlaczego tak postąpił. To sprawia wrażenie chaosu, ale myślę, że dobrze obrazuje stan ducha osoby, która znalazła się w takiej sytuacji.

To jest historia o tym, jak choroba psychiczna przyjaciela i jego samobójstwo wpłynęło na życie bohatera. Książka zaczyna się od tego samobójstwa, a kończy się, kiedy życie bohatera zaczyna się stabilizować. Bohater jest zupełnie zagubiony, robi przypadkowe rzeczy, bo czuje chwilowy impuls, a potem sam nie jest w stanie wyjaśnić, dlaczego tak postąpił. To sprawia wrażenie...

Porzuciłem kiedyś tę książkę znużony i po latach postanowiłem do niej powrócić. Powodem powrotu była osoba Gillermo Ariagi, scenarzysty trzech świetnych filmów Alejandro Gonzáleza Inárritu. Stwierdziłem, że przez wzgląd na te filmy muszę dać chłopu drugą szansę. No więc dałem...
Od początku widać, że to rzadki przypadek książki, którą czytasz i zdajesz sobie sprawę, że film pewnie byłby ciekawszy od tekstu. No właśnie tylko jaki film? Klimatyczny thriller, meksykański romans, a może nietypowe kino drogi? Wszak główny bohater chodzi z miejsca na miejsce, wspominając panienki, które swego czasu przeleciał i przyjaciela(?),który popełnił samobójstwo.
Ariaga stara się misternie budować nastój tajemnicy, ale do niczego odkrywczego ta budowa nie prowadzi. Intrygujący punkt wyjścia i niebanalne opisy dotyczące rodzenia się obłędu i pożądania zmierzają koniec końców do miałkiej, jałowej puenty.
Zdecydowanie brak tu głębi i rozmachu. Dobre pomysły nie doczekały się niestety rozwinięcia i zostały zduszone w zarodku.
Tego dziełka Innaritu raczej więc nie sfilmuje.

Porzuciłem kiedyś tę książkę znużony i po latach postanowiłem do niej powrócić. Powodem powrotu była osoba Gillermo Ariagi, scenarzysty trzech świetnych filmów Alejandro Gonzáleza Inárritu. Stwierdziłem, że przez wzgląd na te filmy muszę dać chłopu drugą szansę. No więc dałem...
Od początku widać, że to rzadki przypadek książki, którą czytasz i zdajesz sobie sprawę, że film...

Ciężko mi coś powiedzieć o tej książce. Po upływie czasu nawet nie pamiętam dokładnie o co w niej chodziło. Zdecydowanie nie jest to dla mnie książka, która zapada w pamięć i wciąga. Nie czytałam jej z zapartym tchem i w napięciu. Dało się przez nią przebrnąć, ale bez większych rewelacji.

Ciężko mi coś powiedzieć o tej książce. Po upływie czasu nawet nie pamiętam dokładnie o co w niej chodziło. Zdecydowanie nie jest to dla mnie książka, która zapada w pamięć i wciąga. Nie czytałam jej z zapartym tchem i w napięciu. Dało się przez nią przebrnąć, ale bez większych rewelacji.