Midas… Midas… Ach, Midas… Coś ty ze mną uczynił?
Zakochałam się.. w książce.. w Midasie również… Jeśli można nazwać to zakochaniem..
Historia zawarta w „Piętnie Midasa” pochłonęła mnie od pierwszej strony. Pochłonęła tak, że nie chciałam się z nią rozstać. A jeszcze ciężej było słuchając piosenki Nickelback – Satellite. Za każdym razem mam Midasa przed oczami.. Te oczy.. Zimne.. jakby smutne.. puste.. Mężczyznę, który choć przystojny (ba! piękny!), silny, jest delikatny i wrażliwy, skrzywdzony przez życie…
Ale od początku… Jakub Rojalski to na pozór niczym nie wyróżniający się mieszkaniec Wrocławia. Fotograf. Uczynny względem sąsiadów. Ot co, zwykły facet.. pomijając niewątpliwą urodę.. Jednak skrywa on pewną tajemnicę. „Po godzinach” zamienia się w płatnego mordercę – Midasa, pozbawionego uczuć, zimnego i bezwzględnego zabójcę.
Jak to jest możliwe, że jeden człowiek skrywa aż dwie osobowości? Tak skrajnie różne?
Samo życie.
Łut szczęścia czy przekleństwo.
Z jednej strony można by powiedzieć – szczęście. Oto znalazł się ktoś, kto wyciągnął do niego pomocną dłoń. Pomógł mu skończyć szkołę średnią, studia. W zamian żądał tylko posłuszeństwa i ćwiczenia nowych umiejętności. Aż w końcu wykonania „brudnej roboty”, co odmieniło życie Jakuba na zawsze. Wtedy jeszcze rodzina trzymała go na powierzchni. Rodzina była powodem dla którego chciał się z tego wycofać. I rodzina (śmierć) była powodem dla którego zatracił się bez pamięci w wykonywaniu kolejnych zleceń.
Tak oto narodził się bezwzględny Midas.
Wydawać by się mogło, że człowiek, który bez skrupułów zabija ludzi ze zleceń nie jest skłonny do empatii i wyższych uczuć na co dzień. Wydawać by się mogło.. Jednak w Jakubie przez te wszystkie lata brakowało miłości, zaufania, oddania. Nawet jeśli udawał przed samym sobą i upierał się, że złym ludziom, takim jak on, nie przytrafiają się dobre rzeczy.. „Karma to suka” miał w zwyczaju mawiać. Tak uważał.
I w tym wypadku się z nim nie zgodzę. Nie, nie, „Karma to suka” nie da się ukryć, ale czy faktycznie nie zasługiwał na nic dobrego w swoim życiu? Czy faktycznie stał się bezwzględną maszyną do zabijania?
Tego dowiecie się, jeśli zechcecie poznać Midasa…

Agnieszka Lingas-Łoniewska stworzyła wybitną historię. To moje pierwsze spotkanie z jej twórczością, zapewne też nie ostatnie.
„Piętno Midasa” łączy w sobie tak wiele gatunków, wątków, wszystkiego. Niby zbyt dużo by stworzyć z tego spójną opowieść, a jednak wszystko wyważone jest co do jednego znaku interpunkcyjnego. Nie można się od tej historii oderwać. Nie można się jej oprzeć.
Bezsprzecznie książka wywołuje taką fale różnych emocji (momentami skrajnie różnych), które na długo zapadną w pamięć, serce, we wszystko, nie pozwalając o niej zapomnieć…
Koniecznie musicie ją przeczytać.

Midas… Midas… Ach, Midas… Coś ty ze mną uczynił?
Zakochałam się.. w książce.. w Midasie również… Jeśli można nazwać to zakochaniem..
Historia zawarta w „Piętnie Midasa” pochłonęła mnie od pierwszej strony. Pochłonęła tak, że nie chciałam się z nią rozstać. A jeszcze ciężej było słuchając piosenki Nickelback – Satellite. Za każdym razem mam Midasa przed oczami.. Te oczy.....