Dwie postacie wskoczyły na pierwsze miejsce mojej listy pt. "Najbardziej znienawidzony bohater książkowy" - Claire Nichols i Anthony Rawlings. Autorka nieźle się postarała, żeby można było znienawidzić tych bohaterów. Nie rozumiem czemu z syndromu sztokholmskiego robi się coś romantycznego. To jest poważne zaburzenie leczone przez psychiatrów. Nie ma żadnych wątpliwości, że mamy z nim do czynienia w książce. Ale zakochać się w swoim porywaczu, a w swoim oprawcy, który cię bije, gwałci i znęca się nad tobą psychicznie, to dwie różne rzeczy. Nie mogę tego pojąć. Anthony'ego nienawidzę, bo był jaki był. Claire nienawidzę, za brak siły i odwagi, za to, że na sam widok Anthony'ego robiła się mokra, za to, że tak łatwo dała się podporządkować, za to, że nie walczyła, za to, że łatwo wybaczała, za to, że się w nim zakochała. Rzadko jaka książka potrafi mnie zaszokować, tej to się udało. Zaszokowała mnie swoją brutalnością, okrucieństwem i głupotą. Końcówka książki, to była miazga. Daję wysoką ocenę, bo nawet nie spodziewałam się, że książka będzie tak dobrze napisana i w trzeciej osobie, co akurat najbardziej lubię. Denerwowały mnie długie opisy, ale wtedy po prostu omijałam je. Fabuła sama w sobie też jest interesująca, ale osobiście zmieniłabym ją co nieco. Na razie przeczytałam trzy części, została mi jeszcze czwarta. Ale wiem, że autorka z całej serii zrobiła coś romantycznego i nie mogę się z tym pogodzić. Gdyby to ode mnie zależało, zmiażdżyłabym Anthony'ego kawałek po kawałku nie okazując litości. Ale została mi na szczęście moja wyobraźnia. Książkę polecam.

Dwie postacie wskoczyły na pierwsze miejsce mojej listy pt. "Najbardziej znienawidzony bohater książkowy" - Claire Nichols i Anthony Rawlings. Autorka nieźle się postarała, żeby można było znienawidzić tych bohaterów. Nie rozumiem czemu z syndromu sztokholmskiego robi się coś romantycznego. To jest poważne zaburzenie leczone przez psychiatrów. Nie ma żadnych wątpliwości, że...