Po przeczytaniu "Kryminalistki" Joanny Jodełki chciałam przeczytać inną książkę tej autorki bo spodobał mi się jej styl. Wybór padł na "Kamyk" i muszę przyznać iż była to bardzo miła i bardzo "szybka" lektura.
Książka liczy sobie około 250 stron i czyta się ją błyskawicznie. Z założenia to chyba miał być kryminał ale tak naprawdę nie wątek zbrodni jest tutaj osią fabuły.

Daniel Koch jest audytorem który po skończonej pracy dla firmy zajmującej się produkcją klejów ma,po krótkim wypoczynku,przyjąć kolejny projekt od swojego pracodawcy. Noc poprzedzającą wyjazd spędza na niezobowiązującej randce z Ewą, recepcjonistką owej firmy i to zdarzenie powoduje że zostaje wplątany w historię kryminalną.
Następnego dnia bowiem zastrzelony zostaje Prezes firmy w której przeprowadzany był audyt a ciężko ranna zostaje Ewa która wychowuje 10-letnią niewidomą córkę która jest jedynym świadkiem zbrodni.
Daniel chcąc nie chcąc (bardziej nie chcąc) zostaje poproszony o opiekę nad dzieckiem i wokół tego wątku zbudowana jest tak naprawdę cała akcja.
To co do końca trzyma w napięciu to relacje bohatera z dziewczynką: od niechęci po fascynację i wzajemną sympatię.

Ta książka to opowieść obyczajowa z wątkiem kryminalnym w tle. Nic co nas zmusza do jakiś głębokich refleksji ale gwarantuje dobrą rozrywkę i szczęśliwe zakończenie.
Przeczytałam z przyjemnością.

Po przeczytaniu "Kryminalistki" Joanny Jodełki chciałam przeczytać inną książkę tej autorki bo spodobał mi się jej styl. Wybór padł na "Kamyk" i muszę przyznać iż była to bardzo miła i bardzo "szybka" lektura.
Książka liczy sobie około 250 stron i czyta się ją błyskawicznie. Z założenia to chyba miał być kryminał ale tak naprawdę nie wątek zbrodni jest tutaj osią...