Trzy gwiazdki za rozdział z dowcipami politycznymi - niby większość znałam, ale kilka autentycznie mnie rozbawiło. Przyjemnym dodatkiem były też wiersze socrealistyczne. Szkoda tylko, że niemal wszystkie pokawałkowane.
Reszta zaś, zupełnie nieśmieszna. Raczej straszna. Może jestem drętwa, ale kuriozalne opisy przemocy domowej zupełnie mnie nie bawiły. Podobnie jak fragment o zabójstwie konia. Wpisy do książek skarg i zażaleń też nieszczególnie zabawne, zwłaszcza że pracując kiedyś w handlu spotykałam się z identycznymi sytuacjami i skargami.
Generalnie przeczytać nawet można, ale czy człowiek będzie się śmiał? Śmiem wątpić.

Trzy gwiazdki za rozdział z dowcipami politycznymi - niby większość znałam, ale kilka autentycznie mnie rozbawiło. Przyjemnym dodatkiem były też wiersze socrealistyczne. Szkoda tylko, że niemal wszystkie pokawałkowane.
Reszta zaś, zupełnie nieśmieszna. Raczej straszna. Może jestem drętwa, ale kuriozalne opisy przemocy domowej zupełnie mnie nie bawiły. Podobnie jak fragment...

Wybór średnio dobrych dowcipów z czasów komuny (znałem lepsze) uzupełniony wypisami z ksiąg zażaleń i pism urzędowych; można czytać, ale szału nie ma.

Wybór średnio dobrych dowcipów z czasów komuny (znałem lepsze) uzupełniony wypisami z ksiąg zażaleń i pism urzędowych; można czytać, ale szału nie ma.

Dzięki dowcipom ludzie mogli w bezpieczny sposób śmiać się z władzy w PRL. Absurdalne sytuacje to byłą codzienność a my możemy się tylko dziwić. Przyjemna lektura.

Dzięki dowcipom ludzie mogli w bezpieczny sposób śmiać się z władzy w PRL. Absurdalne sytuacje to byłą codzienność a my możemy się tylko dziwić. Przyjemna lektura.

Anegdoty, żarty, notatki milicyjne, księga skarg i zażaleń. Mamy prawie cały okres Polski Ludowej (czasy Bieruta są często pomijane),chociaż w pierwszej rozdziale dominują lata 80. Warto.

Anegdoty, żarty, notatki milicyjne, księga skarg i zażaleń. Mamy prawie cały okres Polski Ludowej (czasy Bieruta są często pomijane),chociaż w pierwszej rozdziale dominują lata 80. Warto.

GodzinaZksiazka.blogspot.com
Wzięłam do ręki książkę z charakterystyczną kolorystyką, czcionką i czarno-białym zdjęciem na okładce. Czego się spodziewałam? Nostalgicznych wspomnień, absurdalnego humoru, sytuacji przypominających filmy i seriale "Miś", "Zmiennicy" czy inne znane? Jak najbardziej. I nie zawiodłam się!
Świetna pozycja dla każdego, kto lubi pośmiać się przy lekturze. Co więcej, forma książki pozwala na cieszenie się czytaną treścią z kimś, kto akurat siedzi obok i nie przeszkadza mu wtrącany co jakiś czas dowcip, czy ciekawy wpis.
W tej książce znajdziecie zarówno popularne żarty, które w latach PRL-u krążyły wśród obywateli, nietypowe instrukcje obsługi typowych przedmiotów. Rozbroją Was wpisy z ksiąg skarg i zażaleń oraz pism urzędowych. Te, pochodzące z milicyjnych raportów chwilami wydają się nieprawdopodobne...Patrolując ulice zauważyłem spokój...Podkreślam ponownie, że patrol pieszy nie jest w stanie w żaden sposób skutecznie ująć i zatrzymać uciekającego samochodu...Ukrywał się w śmietniku, przez co cuchnął tak intensywnie, że nawet pies służbowy się skrzywił...
Takie i inne perełki czekają na Was w tej niepozornej, niedużej książeczce. Niektórych nie wypada przytaczać, ale z pewnością wywołają szeroki uśmiech na Waszych twarzach.
Zdjęcia, które przenoszą nas w lata, kiedy na półkach nie pojawiały się wyszukane towary, jeśli w ogóle tam były...Kolejki, kartki na żywność, propagandowe hasła i plakaty.
Znane z epoki socrealizmu samochody, popularne znaczki pocztowe, a i oczywiście kultowe buty Relax !
W indeksie na zakończenie, znajdziecie wyjaśnienie nazw, skrótów oraz opisy znanych osób.
Książka, którą można czytać jednym tchem, ale i wracać niejednokrotnie do jej treści. Książka, przypominająca czas, kiedy ...było naprawdę inaczej niż obecnie....

GodzinaZksiazka.blogspot.com
Wzięłam do ręki książkę z charakterystyczną kolorystyką, czcionką i czarno-białym zdjęciem na okładce. Czego się spodziewałam? Nostalgicznych wspomnień, absurdalnego humoru, sytuacji przypominających filmy i seriale "Miś", "Zmiennicy" czy inne znane? Jak najbardziej. I nie zawiodłam się!
Świetna pozycja dla każdego, kto lubi pośmiać się przy...

Rzeczywistość socjalistyczna była de facto rzeczywistością surrealistyczną, groteskową. Zapiski zawarte w tej książce stanowią doskonały donos ówczesnej rzeczywistości. Prawdziwa skarbnica dla miłośników PRL-u, a moda na te klimaty wciąż trwa. Ale czy doprawdy jest się czym fascynować?
A co by było gdyby znowu należało krzewić miłość i szacunek dla ZSRR, najlepszego przyjaciela Polski Ludowej, czy umacniać poczucie solidarności z obozem postępu i socjalizmu, walczącym pod przewodnictwem ZSRR o pokój i wolność z imperializmem niosącym narodom ucisk, wojnę i nędzę. Liczba zwolenników topniałaby jak śnieg w kwietniowym słońcu. Lepiej pozostać w świadomości, że był to świat Barei.

Rzeczywistość socjalistyczna była de facto rzeczywistością surrealistyczną, groteskową. Zapiski zawarte w tej książce stanowią doskonały donos ówczesnej rzeczywistości. Prawdziwa skarbnica dla miłośników PRL-u, a moda na te klimaty wciąż trwa. Ale czy doprawdy jest się czym fascynować?
A co by było gdyby znowu należało krzewić miłość i szacunek dla ZSRR, najlepszego...

Niestety dowcipy z jakiejs innej półki niz ja pamiętam , , plakaty , instrukcje obsługi, ksiązki skarg, poezja socjalistyczna i raporty milicji też takie sobie.

Niestety dowcipy z jakiejs innej półki niz ja pamiętam , , plakaty , instrukcje obsługi, ksiązki skarg, poezja socjalistyczna i raporty milicji też takie sobie.

Absurdy, absurdy! Ubawiłam się. Lata PRL-u, to lata mojego dzieciństwa i wczesnej młodości. Może dlatego do tej książki podeszłam z sentymentem. Tak, wiele było absurdów w tamtych czasach, ale i dziś ich nie brakuje, tyle, że dziś nazwałabym to chorą rzeczywistością. Tak jak wtedy, dziś także opowiada się dowcipy o politykach, tyle, że ówczesne miały jakąś finezję, jakiś smaczek. Dziś mi tego brakuje. Nie ma już (chyba?) książek skarg i zażaleń- są za to piekielni.pl (polecam!). Instrukcje obsługi? Są, są! I też można się obśmiać, zwłaszcza, kiedy są tłumaczone najpierw z angielskiego na chiński, a potem dopiero na nasz rodzimy język przy pomocy komputerowego translatora! Instrukcja korzystania z toalety tak naprawdę niewiele straciła ze swej wymowy, w niejednej toalecie jest „jak za komuny” -brudno. Jedyna różnica to w wystroju- zamiast betonowej posadzki i farby olejnej na ścianach – kafelki. Tylko ludzka mentalność ta sama. Walający się po posadzce zużyty papier toaletowy, wrzucone do muszli lub porzucone obok kosza podpaski... Tak, tak, drogie panie! Niejedna z nas nie nauczyła się do dzisiaj, do czego służy dołączona do podpaski dyskretka. Panom niektórym też wydaje się, że w rozporku mają zamiast penisa szlauch, a może robią zawody (zwłaszcza w publicznych toaletach) który celniej puści strumyk? Nawet odruch wymiotny Sprzątającej ten sam.
Dużo by pisać o podobieństwach i różnicach absurdów ówczesnych i obecnych. Skupmy się na mieszkaniach, bo to największa bolączka (chyba?). Kiedyś były z tzw. przydziału. Czekało się na nie całe lata. Dziś też się czeka. Albo kupuje. I spłaca. Latami.Zaraz, zaraz, jakie kupuje? Metr kwadratowy w drugim kwartale kosztował 4066zł... Moja pensja brutto wynosi 1750 zł... jak pójdę na sępa na utrzymanie najjaśniej nam panującego Ostatniego z Tych Co Ukradli Księżyc i nie wydam z mojej pensji ani złotóweczki, to własne M-2 (32 m2) będę miała za..., będę miała za... za ile lat, do cholery? Niech mi to ktoś litościwie policzy!
Absurd, absurdzik, absurduniek.... trala, la, trala, la... rypcium pypcium , oj, dana!

Absurdy, absurdy! Ubawiłam się. Lata PRL-u, to lata mojego dzieciństwa i wczesnej młodości. Może dlatego do tej książki podeszłam z sentymentem. Tak, wiele było absurdów w tamtych czasach, ale i dziś ich nie brakuje, tyle, że dziś nazwałabym to chorą rzeczywistością. Tak jak wtedy, dziś także opowiada się dowcipy o politykach, tyle, że ówczesne miały jakąś finezję, jakiś...

Spodziewałam się czegoś "trochę" ciekawszego. A wyszło przeciętnie. Krótka książka, a męczyłam się z nią kilka dni. Jest po prostu nudno.

Spodziewałam się czegoś "trochę" ciekawszego. A wyszło przeciętnie. Krótka książka, a męczyłam się z nią kilka dni. Jest po prostu nudno.

Krótki, humorystyczny przekrój przez czasy PRL. Nic dodać, nic ująć :)

Krótki, humorystyczny przekrój przez czasy PRL. Nic dodać, nic ująć :)