Ciekawa biografia kultowego reżysera pisana z perspektywy kogoś, kto nic złego o Barei nie da powiedzieć, więc nie oczekujcie ani jednego słowa krytyki wobec twórczości Barei, za to jest jeden "jadowity" rozdział w temacie pookrągłowostołowych rządów. Ten rozdział akurat bym sobie darował. Poza tym, świetna, czasami pasjonująca lektura.

Ciekawa biografia kultowego reżysera pisana z perspektywy kogoś, kto nic złego o Barei nie da powiedzieć, więc nie oczekujcie ani jednego słowa krytyki wobec twórczości Barei, za to jest jeden "jadowity" rozdział w temacie pookrągłowostołowych rządów. Ten rozdział akurat bym sobie darował. Poza tym, świetna, czasami pasjonująca lektura.

“Czy Bareja był reżyserem niedocenionym? Nie można tak powiedzieć, bo przecież ludzie kochali jego filmy, szli na nie tłumnie do kin. Można raczej powiedzieć, że był reżyserem skrzywdzonym i to zarówno przez komunistyczną władzę, jak i przez ‘kolegów’. Atakowali go partyjni działacze, ale też i filmowcy”.

Nieśmieszna historia człowieka, który sprokurował miliony uśmiechów. Pod względem encyklopedycznym, bardzo ciekawa pozycja. Książka nierówna, zawiera powtórzenia i miejscami wymuszone treści (rozdział o lokacjach i aferach III RP).

“Czy Bareja był reżyserem niedocenionym? Nie można tak powiedzieć, bo przecież ludzie kochali jego filmy, szli na nie tłumnie do kin. Można raczej powiedzieć, że był reżyserem skrzywdzonym i to zarówno przez komunistyczną władzę, jak i przez ‘kolegów’. Atakowali go partyjni działacze, ale też i filmowcy”.

Nieśmieszna historia człowieka, który sprokurował miliony...

Dla fanów Bareii, polskich komedii i PRL jest to pozycja obowiązkowa. I to pomimo pewnych mankamentów (po cześć wynikających z ukierunkowania autora). Na próżno szukać innych źródeł do zapoznania się nie tylko z życiem Stanisława, realiami pracy filmowej w słusznie minionym ustroju, ale też obnażonego codzienność wielu przedstawicieli branży uważanych dziś za wybitnych.

Dla fanów Bareii, polskich komedii i PRL jest to pozycja obowiązkowa. I to pomimo pewnych mankamentów (po cześć wynikających z ukierunkowania autora). Na próżno szukać innych źródeł do zapoznania się nie tylko z życiem Stanisława, realiami pracy filmowej w słusznie minionym ustroju, ale też obnażonego codzienność wielu przedstawicieli branży uważanych dziś za wybitnych.

Opowieść o życiu i filmach Barei jest zwyczajnie słaba, nie pisze np. pisze autor prawie o znakomitej komedii 'Nie ma róży bez ognia', pokazującej bezsens polityki meldunkowej w komunie, a jego wtręty polityczne: porównania okresu rządów PO (do 2015r.) z komuną są po prostu niesmaczne.

Opowieść o życiu i filmach Barei jest zwyczajnie słaba, nie pisze np. pisze autor prawie o znakomitej komedii 'Nie ma róży bez ognia', pokazującej bezsens polityki meldunkowej w komunie, a jego wtręty polityczne: porównania okresu rządów PO (do 2015r.) z komuną są po prostu niesmaczne.

Życie Barei jawi się jakby rodem z filmów Barei. Ze względu na czasy, w jakich przyszło mu żyć i tworzyć oraz bezinteresowną zawiść niektórych kolegów po fachu oraz nieprzychylnych mu cenzorów każda kolaudacją filmu się przeciągała, a krytycy prześcigali się w produkcji zjadliwych recenzji.
Z jednej strony żył w siermiężnych czasach, które nie doceniały komedii jako gatunku, z drugiej musiał borykać się z wieloma artystycznymi kompromisami, by nie bruździli mu cenzorzy w tworzeniu autorskich wizji. Ile scenariusze liczyły skreśleń, bo cenzura czepiała się nazwisk postaci, czy ich manier lub lapsusów językowych, lub stosowania partyjnej nowomowy w absurdalnych kontekstach. kultowy pan Romek z "Misia" miał być wycięty.

Poznajemy reżysera już jako dziecko, odkrywamy, w jakim wieku zaczął pasjonowac się filmem, w jakim kinie w Jeleniej Górze poznawał arcydzieła, jaki wpł\yw miały na niego obejrzane filmy. Jako student miał wiele fajnych pomysłów, tylko z realizacją było gorzej. Nawet jako uznny filmowiec de facto nie skończył studiów, parę lat zajęło mu zdobycie dyplomu, co wiażało się oczywiscie z zaklasyfikowaniem go gdzieś na dole drabiny. Wspominają go artyści tacy jak Zofia czerwińska, Łazuka, Bożena Dykiel, dziewczyna Misia itp. Z pieczołowiotością opisane są zarówno neizrealizowane projekty jak i kultowe przedsięwzięcia autora, na czele ze "Zmiennikami". Nie byłam świadoma, że często występował po koleżeńsku w filmach innych reżyserów, czasem pojawiał się w swoich wzorem Alfreda Hitchcocka. Solidne opracowanie ważniejszych wątków, jak np epizod solidarnościowy czy kłopoty z cenzurą, anegdotyczne opowieści o wypadkach przy planie i metgodzie swobodnej improwizacji, którą czasem stosował.

Życie Barei jawi się jakby rodem z filmów Barei. Ze względu na czasy, w jakich przyszło mu żyć i tworzyć oraz bezinteresowną zawiść niektórych kolegów po fachu oraz nieprzychylnych mu cenzorów każda kolaudacją filmu się przeciągała, a krytycy prześcigali się w produkcji zjadliwych recenzji.
Z jednej strony żył w siermiężnych czasach, które nie doceniały komedii jako...

Widać, reżyser najzabawniejszych komedii PRL-u, wcale nie miał wesołego życia. Ośmieszany przez "kolegów" po fachu, gnębiony przez władzę, uwielbiany przez zwykłych widzów, którzy z radością oglądali każdy jego nowy film.
Dość obszerny opis, zarówno filmów, które Bareja wyreżyserował, jak i tych, których, z różnych względów, nie udało się zrealizować. Trochę mniej samego Barei.

Widać, reżyser najzabawniejszych komedii PRL-u, wcale nie miał wesołego życia. Ośmieszany przez "kolegów" po fachu, gnębiony przez władzę, uwielbiany przez zwykłych widzów, którzy z radością oglądali każdy jego nowy film.
Dość obszerny opis, zarówno filmów, które Bareja wyreżyserował, jak i tych, których, z różnych względów, nie udało się zrealizować. Trochę mniej samego...

Trochę mało anegdotek, ale i tak pozycja ciekawa. Zwłaszcza rozdziały dotyczące cenzury i relacji z "przyjaciółmi". "Małżeństwo z rozsądku", "Poszukiwany, poszukiwana to moje ulubione filmy :)

Trochę mało anegdotek, ale i tak pozycja ciekawa. Zwłaszcza rozdziały dotyczące cenzury i relacji z "przyjaciółmi". "Małżeństwo z rozsądku", "Poszukiwany, poszukiwana to moje ulubione filmy :)

Bardzo nierówna książka. Miejscami dużo ciekawych faktów, o których nie wiedziałem, mimo zainteresowania twórczością S. Bearei, a więc za to duży plus. Niestety, czasami można odnieść wrażenie, że niektóre rozdziały są trochę pisane "na siłę".
Zdecydowany minus należy się za niedokładne cytaty. Cytat powinien być wierny kropka w kropkę, a jeżeli autor nie jest pewny tego, co bohater powiedział, a bardzo chce to przytoczyć, to zawsze może użyć mowy zależnej. A już kiedy piszemy o reżyserze, którego wielu ludzi określa mianem "kultowego" i połowę jego filmów zna na pamięć, to jest to błąd niewybaczalny.
Bardzo nie podobał mi się rozdział poświęcony współczesności, przywoływanie afer politycznych, ocena tego, co S. Bareja sądziłby o .... Rozdział, w którym miało to miejsce, wykreśliłbym w całości.

Bardzo nierówna książka. Miejscami dużo ciekawych faktów, o których nie wiedziałem, mimo zainteresowania twórczością S. Bearei, a więc za to duży plus. Niestety, czasami można odnieść wrażenie, że niektóre rozdziały są trochę pisane "na siłę".
Zdecydowany minus należy się za niedokładne cytaty. Cytat powinien być wierny kropka w kropkę, a jeżeli autor nie jest pewny tego,...

Świetna książka

Świetna książka

Dla fanów Barei wyczerpująca, dużo szczegółów itp.

Dla fanów Barei wyczerpująca, dużo szczegółów itp.