Podniebne dziewczyny - zawód owiany jeszcze w latach 80-tych mgłą tajemniczości, pachnący zagranicą, kiedy taki zapach był dostępny dla zwykłych śmiertelników co najwyżej w Peweksach. Zresztą do dziś załogi odprowadzane są wzrokiem przez dużą część pasażerów.

Wniebowzięte to bardzo udana próba rozprawienia się z mitem, że to praca lekka, łatwa i przyjemna. Autorka zabiera nas w podróż od początków lotnictwa w Polsce w latach 20-tych XX wieku aż po koniec lat 80-tych, skupiając się na latach pionierskich dla personelu pokładowego, czyli okresie od 1945 roku aż po lata 70-te, kiedy to LOT uruchomił pierwsze połączenia długodystansowe.

Jest to podróż opisująca w dużej mierze codzienną rzeczywistość - warunki socjalne, pobyty, radzenie sobie z szarą socjalistyczną egzystencją, kiedy już się zaznało kolorytu zachodu i orientu. Jest tu również wątek współpracy z komunistycznymi służbami - wiadomo było że stewardesy i personel lotniczy był szczególnie z racji wyjazdów za granicę narażony na werbunek.

Wszystkie te elementy zostały opisane w bardzo rzeczowy i rzekłbym reporterski sposób. Bardzo interesuję się historią PLL LOT i w książce tej odkryłem sporo rzeczy, których wcześniej nie wiedziałem. Widać naprawdę duży nakład pracy, dobre przygotowanie merytoryczne i przede wszystkim dużo zapału i determinacji, aby wniknąć w to dość hermetyczne środowisko.

Podniebne dziewczyny - zawód owiany jeszcze w latach 80-tych mgłą tajemniczości, pachnący zagranicą, kiedy taki zapach był dostępny dla zwykłych śmiertelników co najwyżej w Peweksach. Zresztą do dziś załogi odprowadzane są wzrokiem przez dużą część pasażerów.

Wniebowzięte to bardzo udana próba rozprawienia się z mitem, że to praca lekka, łatwa i przyjemna. Autorka zabiera...