W sumie to bardziej szkic, nadawałby się na reportaż gazetowy drukowany w odcinkach. Czytało mi się ekstremalnie szybko (10 h),ale miałam poczucie cząstkowości. Nie jest to tłusta praca opisująca temat od a do z, ale też nie musi - autorka postawiła na impresjonistyczny obraz złożony z rozmów z ludźmi, których spotyka. Przypomina reportaż fotograficzny, dużo tu obrazów. Miłym motywem było wspomnienie filmów, które również ja oglądałam - zabrakło "This is the Sea" :)

W sumie to bardziej szkic, nadawałby się na reportaż gazetowy drukowany w odcinkach. Czytało mi się ekstremalnie szybko (10 h),ale miałam poczucie cząstkowości. Nie jest to tłusta praca opisująca temat od a do z, ale też nie musi - autorka postawiła na impresjonistyczny obraz złożony z rozmów z ludźmi, których spotyka. Przypomina reportaż fotograficzny, dużo tu obrazów....

Niestety mam wrażenie, że autorka chciała na zbyt małym metrażu złapać za dużo tematów - na ledwie 180 stronach znajdziemy skrót "kultowych" wydarzeń Kłopotów, wywiady z byłymi członkami organizacji, opisy działań pojednawczych i historie polskich emigrantów osiadłych w Belfaście, przez co właściwie żaden wątek nie daje odczucia pełności i wyczerpania tematu. Obawiam się również, że gdybym sięgnęła po tą książkę przed przeczytaniem innego, pełniejszego reportażu o Kłopotach bardzo trudno byłoby mi się odnaleźć w opisanym tu świadectwie współczesnego życia w Belfaście.
Szkoda, że autorka nie postawiła na opisanie historii polskich emigrantów w Irlandii Północnej - książka byłaby wtedy zdecydowanie bardziej autentyczna, pełna, a przy tym poruszałaby temat jeszcze nie opisany (lepiej i pełniej) przez autorów, którzy w tematyce Kłopotów są bardziej zanurzeni.

Niestety mam wrażenie, że autorka chciała na zbyt małym metrażu złapać za dużo tematów - na ledwie 180 stronach znajdziemy skrót "kultowych" wydarzeń Kłopotów, wywiady z byłymi członkami organizacji, opisy działań pojednawczych i historie polskich emigrantów osiadłych w Belfaście, przez co właściwie żaden wątek nie daje odczucia pełności i wyczerpania tematu. Obawiam się...

Źle się złożyło. W 2021 roku przeczytałam "Cokolwiek powiesz, nic nie mów. Zbrodnia i pamięć w Irlandii Północnej" - Patricka Raddena Keefe'a, przez co reportaż "Belfast. 99 ścian pokoju" to dla mnie powtórka i to dosłownie. Niemal wszystkie historie były mi już znane z pierwszej książki. Nawet podobnie zostały opisane, tyle że dużo bardziej skrótowo.
Książka dla osób niemających zbyt dużej wiedzy o Irlandii Północnej i Kłopotach, będzie wielkim zaskoczeniem, więc radzę przeczytać też "Cokolwiek powiesz, nic nie mów...". Nie przeszkadzało mi to że autorka opisuje wszystko ze swojej, obcej perspektywy, ale wielka szkoda, że tylko we wstępie do wydania drugiego nakreśla w kilku zdaniach cały konflikt, który jest bardzo trudny.

Źle się złożyło. W 2021 roku przeczytałam "Cokolwiek powiesz, nic nie mów. Zbrodnia i pamięć w Irlandii Północnej" - Patricka Raddena Keefe'a, przez co reportaż "Belfast. 99 ścian pokoju" to dla mnie powtórka i to dosłownie. Niemal wszystkie historie były mi już znane z pierwszej książki. Nawet podobnie zostały opisane, tyle że dużo bardziej skrótowo.
Książka dla osób...

Książka napisana dosłownie jako thriller. Wiedza zawarta w reportażu była taka, którą sam pozyskałem z wyjazdu do Belfastu. Autorka dużo razy mówiła, co by zrobiła ona w danej sytuacji, zbyt dużo było własnych przemyśleń autorki.

Książka napisana dosłownie jako thriller. Wiedza zawarta w reportażu była taka, którą sam pozyskałem z wyjazdu do Belfastu. Autorka dużo razy mówiła, co by zrobiła ona w danej sytuacji, zbyt dużo było własnych przemyśleń autorki.

Bardzo załuję że tak póżno zaczynam czytać o Irlandii

Bardzo załuję że tak póżno zaczynam czytać o Irlandii

Nie jest to najlepsza książka o Irlandii płn (Cokolwiek powiesz, nic nie mów jest moim zdaniem lepsze),choć jest to świetna książka pisana z perspektywy Polki mieszkającej na miejscu. Mniej stawia w niej na historyczne tło konfliktu a bardziej na teraźniejszość. Autorka pokazuje codzienność mieszkańców Belfastu od zmawiania taksówek po chodzenie na randki. Jest to niesamowicie przerażające, że Irlandia/Belfast wciąż żyją czasami kłopotów. To, że wciąż lepiej zgłosić się do organizacji paramilitarnej niż do policji bo oni szybciej rozwiążą problemy. Fakt tego, że wielu członków organizacji paramilitarnych zasiada w radach miast/parlamencie też jest zatrważający. Niesamowita książka o wciąż istniejących podziałach i o tym czemu w Irlandii tak ciężko o pokojowe/demokratyczne rozwiązania. Polecam każdemu kto interesuje się Wielką Brytanią a tym bardziej tym zainteresowanych samą Irlandią.

Nie jest to najlepsza książka o Irlandii płn (Cokolwiek powiesz, nic nie mów jest moim zdaniem lepsze),choć jest to świetna książka pisana z perspektywy Polki mieszkającej na miejscu. Mniej stawia w niej na historyczne tło konfliktu a bardziej na teraźniejszość. Autorka pokazuje codzienność mieszkańców Belfastu od zmawiania taksówek po chodzenie na randki. Jest to...

Doceniam pracę włożoną w napisanie tej książki. Poza tym słabo. Przeczytałem bez szczególnego zainteresowania. Książka wydaje się być zbyt osobistą relacją jak na reportaż (?),autorka jest za bardzo zaangażowana emocjonalnie, nie interesuje mnie co ona by zrobiła na miejscu kogoś tam. Językowo przeciętnie, kalki z angielskiego rażą (np. "Jego temat. Jego ekspertyza." - raczej: specjalizacja, krąg zainteresowań, dziedzina, kompetencja. Nie wciągnęła mnie.

Doceniam pracę włożoną w napisanie tej książki. Poza tym słabo. Przeczytałem bez szczególnego zainteresowania. Książka wydaje się być zbyt osobistą relacją jak na reportaż (?),autorka jest za bardzo zaangażowana emocjonalnie, nie interesuje mnie co ona by zrobiła na miejscu kogoś tam. Językowo przeciętnie, kalki z angielskiego rażą (np. "Jego temat. Jego ekspertyza."...

Autorka opisała wszystkie te sytuacje jakby to był thriller a nie reportaż o prawdziwym życiu prawdziwych ludzi.

Autorka opisała wszystkie te sytuacje jakby to był thriller a nie reportaż o prawdziwym życiu prawdziwych ludzi.

W mojej ocenie jest to książka niezwykła, prezentuje bowiem obraz Belfastu, na co dzień zwykłego miasta w UK, do którego zwykłemu turyście nie będzie dane mieć dostępu. Autorka bardzo sprawnie łączy dane historyczne na temat konfliktu między Anglikami i Irlandczykami, relacje z prasy codziennej oraz osobiste doświadczenia nabyte podczas pobytu na miejscu i swojej próby zrozumienia sytuacji lokalnej. Sięgnąłem po tę książkę przed swoim wyjazdem do Belfastu, jednak nie mogłem skończyć jej czytać na miejscu, co nadrobiłem dopiero po powrocie, z czego bardzo się cieszę, bo po jej lekturze można stwierdzić że Belfast powinno się omijać szerokim łukiem. Nie jest to prawda, to niezwykle interesujące miasto, ale to jaką historię konfliktu skrywa i jak jest ona żywa aż do dziś pomimo dekad formalnie obowiązującego pokoju, przekonać się można dopiero z lektury reportażu. Świetna i mocna rzecz!

W mojej ocenie jest to książka niezwykła, prezentuje bowiem obraz Belfastu, na co dzień zwykłego miasta w UK, do którego zwykłemu turyście nie będzie dane mieć dostępu. Autorka bardzo sprawnie łączy dane historyczne na temat konfliktu między Anglikami i Irlandczykami, relacje z prasy codziennej oraz osobiste doświadczenia nabyte podczas pobytu na miejscu i swojej próby...

Rozczarowanie. Po niezłym początku, bardzo szybko lewituje w stronę dosyć powierzchownego kalejdoskopu historii, wydarzeń, postaci... szkoda.
Jak zwykle w przypadku książek dotykających tragicznych historii bez oceny....

Rozczarowanie. Po niezłym początku, bardzo szybko lewituje w stronę dosyć powierzchownego kalejdoskopu historii, wydarzeń, postaci... szkoda.
Jak zwykle w przypadku książek dotykających tragicznych historii bez oceny....