Z książkami MII Scheridan miałam do czynienia już wcześniej, jednak uważam, że ta książka od poprzednich książek, a mianowicie serii "BEZ..." jest słabsza. Według mnie wynika to z tego, że momentami autorka o wiele za bardzo lała wodę, powodowała, że nudziłam się podczas czytania i nie mogłam wytrzymać dłuższego czekania na rozwój wypadków. Tak doszło do tego, że powieść odkładałam i odwlekałam w nieskończoność, ale skończyłam. Jak oceniam całość? Uważam, że akcja zdecydowanie przyspiesza po powrocie Hectora i akcja nareszcie zaczyna wciągać, to co działo się wcześniej, było opowiastką, która momentami dłużyła się niemiłosiernie i miałam wrażenie, że momentami się zapętlała.
Całość mimo wszystko oceniam dobrze, ponieważ jako historia było to bardzo ciekawe, wejście w świat ludzi, którzy mają tak odmienny styl życia i odmienne wierzenia. Początkowo można uznać to za rodzaj Amiszów, jednak im dalej w opowieść tym bardziej można zauważyć władczość i obłęd Hectora i już wiemy, że to sekta, jakby nie patrzeć Hector wychowywał małą dziewczynkę, aby później ją poślubić.
Główni bohaterowie są typowymi bohaterami romansów, on bohaterski, przystojny, pełen odwagi i oddany miłości. Ona z zewnątrz delikatna, ale wewnętrznie silna i pełna nadziei. Ich miłość i niewinność, jest tak piękna, że sami zakochujemy się w nich od pierwszych zdań, ja kibicowałam im od samego początku. Bohaterowie drugoplanowi, fascynują różnorodnością, są osoby, które wiedzą, że cała ta sekta to pomyłka, ale lubią władzę jaką daje im życie w niej. Inni uparcie wierzą, że po śmierci spotkają się z ukochanymi i tylko przez to tam są, jeszcze inni widzą tam szansę na akceptację, a inni są tam z naiwnej miłości. Każda z tych osób odgrywa pewną rolę w życiu Eden i Caldera.
Muszę poświęcić kilka słów na zakończenie, które zaskakuj, obydwoje przeżywają, jednak z uczuciem straty, że nie ma przy nich ich drugich połówek, takie zakończenie powoduje, że czy czytaliśmy to miesiąc czy tydzień sięgamy po drugi tom.

Z książkami MII Scheridan miałam do czynienia już wcześniej, jednak uważam, że ta książka od poprzednich książek, a mianowicie serii "BEZ..." jest słabsza. Według mnie wynika to z tego, że momentami autorka o wiele za bardzo lała wodę, powodowała, że nudziłam się podczas czytania i nie mogłam wytrzymać dłuższego czekania na rozwój wypadków. Tak doszło do tego, że powieść...