Bardzo zależało mi na spotkaniu ze sławnym Arsenem Lupin. To jeden z tych bohaterów, którzy przewijają się w kulturze popularnej i o których nieraz się słyszało, ale jakoś nigdy nie dotarło się do źródła (jak np. z Bondem - większość ludzi zna go z filmów, mało kto dotarł do książek). Staram się takie braki nadrabiać.
Arsene ma niezaprzeczalny czar dżentelmena, podziwiam również jego intelekt i spryt. Nie jest to jednak bohater, którego potrafiłabym jednoznacznie polubić. Wprawdzie jego historia uzasadnia trochę postępowanie, ale mimo wszystko jakoś mnie nie pociąga urok włamywacza. Jego sposób działania jest wprawdzie fascynujący, jednak nie mogę jakoś zaakceptować tego, że robi to wszystko dla siebie i dla powiększenia swojego bogactwa (wybaczam mu tylko to, że uwielbia się popisywać, bo akurat do tego ma pełne prawo). Wolę jednak mniej egoistycznych bohaterów (niekoniecznie jednoznacznie dobrych, ale jednak skłonnych do poświęceń w imię wyższych wartości).
Postać głównego bohatera to jedyny problem, jaki mam z tą książką. Gdybym potrafiła go jednoznacznie polubić, pewnie powieść byłaby dla mnie idealna. Jest wciągająca, porusza wiele ciekawych wątków, pojawiają się zagadki i tajemnice, interesująca jest też Francja tamtych czasów. Niezwykły główny bohater też przemawia na jej korzyść, jego umiejętności budzą podziw, ale jednak nie umiem się całkiem do niego przekonać. Niemniej z chęcią i zainteresowaniem sięgnę po kolejne tomy.

Bardzo zależało mi na spotkaniu ze sławnym Arsenem Lupin. To jeden z tych bohaterów, którzy przewijają się w kulturze popularnej i o których nieraz się słyszało, ale jakoś nigdy nie dotarło się do źródła (jak np. z Bondem - większość ludzi zna go z filmów, mało kto dotarł do książek). Staram się takie braki nadrabiać.
Arsene ma niezaprzeczalny czar dżentelmena, podziwiam...