Muszę przyznać, że thrillery i kryminały nie zajmują dużo miejsca w moich książkowych zbiorach. Nie z powodu jakiejś mojej niechęci do tych gatunków, po prostu chętniej spędzam czas przy książkach dotykających spraw rzeczywistych w znacznie mniejszym stopniu. Te nieliczne wyjątki, po które jednak zdecydowałam się sięgnąć, co do jednego zostały mi w pamięci jako pozycje co najmniej dobre. Musiały po prostu mieć coś w sobie, zawierać więcej niż pewną dawkę znanych zazwyczaj wszystkim zabiegów mających na celu przestraszyć odbiorcę, by ich czytanie faktycznie poruszyło i, co tu dużo mówić, zaskoczyło. Mam bardzo krótką listę książek, którym się to udało. Co więcej, zdarzyło mi się ostatnimi czasy dopisać do niej kolejną pozycję, a jest nią „Pora chudych myszy” Wojciecha Bauera.

Franciszka Kulok to młoda pani inżynier. W czasie samotnego niedzielnego obchodu wydaje jej się, że słyszy kroki podążającego za nią człowieka. Telefoniczny kontakt z dyspozytorem nie pomaga w niczym: według niego jest na dole sama, jednak dziwne przeczucie nie mija. Następnego ranka pracownicy znajdują zwłoki dziewczyny z głębokimi ranami na ciele i rozbitą czaszką. Prowadzący dochodzenie komisarz Zalewski ma twardy orzech do zgryzienia, powoli tracąc nadzieję na znalezienie jakiejkolwiek poszlaki wskazującej na sprawcę. Tymczasem dochodzi do kolejnego morderstwa, a wśród pracowników kopalni zaczynają szerzyć się opowieści o „złym” żyjącym w jej najciemniejszych zakątkach.

„Pora chudych myszy” skusiła mnie samą tematyką – opowieści górnicze to coś, czego mogę słuchać długo. W tej jednak akcja idzie dwoma torami: pierwszy to dochodzenie w kopalni, drugim jest wątek Andrzeja Nakoniecznego, byłego esbeka dorabiającego obecnie jako prywatny detektyw i egzekutor. Jest on początkowo luźno związany z motywem przewodnim, jako starym znajomy zarówno dyrektora kopani, jak i prowadzącego śledztwo Zalewskiego, obu panom jego osoba kojarzy się też dość nieprzyjemnie. Zdają sobie jednak sprawę, że prędzej czy później będą musieli poprosić go o pomoc, jako że nikt lepiej od niego nie będzie w stanie wejść w środowisko podziemne i nie wzbudzając podejrzeń rozeznać się na miejscu.

Cała recenzja na stronie: http://www.kotwbookach.pl/2016/08/pora-chudych-myszy-wojciecha-bauera.html

Muszę przyznać, że thrillery i kryminały nie zajmują dużo miejsca w moich książkowych zbiorach. Nie z powodu jakiejś mojej niechęci do tych gatunków, po prostu chętniej spędzam czas przy książkach dotykających spraw rzeczywistych w znacznie mniejszym stopniu. Te nieliczne wyjątki, po które jednak zdecydowałam się sięgnąć, co do jednego zostały mi w pamięci jako pozycje co...