Pierwsze dwa opowiadania takie sobie. Trzecie już czytałem w innym tłumaczeniu (na pewno różni się tytułem) w antologii "Miecze i mroczna magia" (tam było jednym z dwóch, moim zdaniem, najlepszych). Od tego trzeciego opowiadania jest bardzo dobrze, a autor pokazuje pazur. Humor, akcja, cięta riposta i plejada barwnych postaci - część nowych, część powracających. Trochę fan service'u, bardzo dużo nawiązań do wszystkich poprzednich książek. Warto już je znać, bez tego straci się sporo zabawy. Najbardziej podobało mi się pokazanie wydarzeń, które czytelnicy już znają, ale od strony różnych pobocznych postaci - w szczególności w kilkuczęściowym opowiadaniu nawiązującym do "Zemsty" Monzcarro Murcatto. Akcja skacze to na Północ, to do Dagoski, to do Bliskiej Krainy, to do Styrii. Nie można się nudzić. Polubiłem również nową postać (a właściwie duet) Shevedieh i Javre, którym poświęcono aż kilka opowiadań. Być może autor przygotowuje sobie grunt pod kolejne powieści - i dobrze. Czytając "Ostre cięcia" uzmysłowiłem sobie jak tęsknię za uniwersum "Pierwszego prawa". Czekam na kolejne książki Abercrombiego, a tę polecam fanom autora jak i wszystkim lubiącym dobre fantasy w bardziej przyziemnym wydaniu.

Pierwsze dwa opowiadania takie sobie. Trzecie już czytałem w innym tłumaczeniu (na pewno różni się tytułem) w antologii "Miecze i mroczna magia" (tam było jednym z dwóch, moim zdaniem, najlepszych). Od tego trzeciego opowiadania jest bardzo dobrze, a autor pokazuje pazur. Humor, akcja, cięta riposta i plejada barwnych postaci - część nowych, część powracających. Trochę fan...