W pewne zimowe popołudnie listonosz zapukał do moich drzwi. Miał dla mnie przesyłkę od mojego przyjaciela. Wiedziałam, że ma przyjść list. Tego się jednak nie spodziewałam. W środku była, dołączona do listu, książka Sary Waters „Muskając aksamit„. Przyjaciel bardzo gorąco zachęcał mnie do przeczytania właśnie tej książki. Jednak musiało to nieco poczekać; w tym czasie dwie inne osoby ją przeczytały i hm… były zachwycone. „No dobrze – pomyślałam – skoro tyle osób znalazło się pod urokiem pisarstwa tej autorki, to może i jest to coś ciekawego?”. Książka ładnie wydana przez wydawnictwo Prószyński i S-ka, w twardej oprawie, druk ładny.

Zaczyna się niewinnie. W małym miasteczku żyje dziewczyna. Wiele jest takich miasteczek, wiele jest takich dziewczyn. Niczym się niewyróżniająca, no, może tylko dziwnie chłopięcą urodą i pięknym głosem. Jak każda dziewczyna, która ciężko pracuje, pomagając rodzinie, Nancy ma swoje marzenia, pasje. Największą jest teatr, rewia. Co tydzień jeździ na przedstawienia do pobliskiego miasteczka. Ogląda, podziwia, śmieje się z innymi i pewnie po cichu marzy, że może kiedyś ona… Nie, ale to niemożliwe; a może jednak? W końcu marzenia są po to, by się spełniały. Jednak nie zawsze spełniające się marzenia są tym, czego oczekujemy od życia.

Życie Nancy płynie między spotkaniami z rodziną, pracą w tawernie z ostrygami i wizytami w teatrze. Pewnego dnia cała ta bezpieczna rutyna legła w gruzach… A to za sprawą Kitty Butler. Nie, nie pięknej aktorki rewiowej, tylko dziewczyny niewiele starszej od Nancy, która marzyła o sławie, o wielkich teatrach. Która występowała w przebraniu chłopaka, śpiewając o męskich przygodach, męskim odbieraniu świata. Nancy, zafascynowana jej osobą, pragnie ją poznać. To marzenie ziszcza się. W miarę poznawania Kitty, Nancy zakochuje się w niej, pragnie, by choć raz Kitty odpowiedziała na jej miłość. I to marzenie się ziszcza. Wydawałoby się – bajka. XIX-wieczny Londyn to świat, gdzie spełniają się marzenia. Przenieśmy się tam wszyscy! Ale, jak wiadomo, czasu nie można cofnąć. Można natomiast zatopić się w powieści angielskiej pisarki, która stworzyła historię o mieście, ludziach, obyczajach tak porywającą, że czasami trudno jest wrócić do współczesności.

„Muskając aksamit” to historia rewii, historia miasta, historia walki kobiet o równouprawnienie, wreszcie historia miłości. Jednak nie tej „normalnej” miłości, a tej zakazanej, nieobyczajnej, miłości lesbijskiej. W dzisiejszych czasach wydaje się, że temat oklepany. Ile można pisać o lesbijkach, gejach? Cóż, można. I można przedstawić ich świat po ludzku, normalnie, ukazując różne postaci, różne typy charakterologiczne, różne marzenia. W tej powieści mamy dziewczynę, która poszukuje siebie, własnej tożsamości, również tej seksualnej, a w tym poszukiwaniu przeżyje mnóstwo przygód, często niebezpiecznych, dozna mnóstwa upokorzeń. To Nancy. Widzimy też tutaj dziewczynę, która tak do końca nie jest przekonana, czego chce. Chce być sławna. Chce korzystać z życia. Kocha Nancy, ale swoją miłość traktuje jak występek. Jak coś obrzydliwego. Boi się reakcji społeczeństwa i za cenę świętego spokoju rezygnuje z siebie. To Kitty. Autorka przedstawia nam jeszcze dwie postaci kobiece – kobietę znudzoną dotychczasowym życiem, za wszelką cenę szukającą niezdrowego rozgłosu, skandalu, kobietę bogatą, która ma władzę, która od życia i ludzi bierze, dając tylko tyle i tylko to, co już jej nie interesuje, która ze swojego homoseksualizmu czyni skandaliczną zabawę oraz dziewczynę, która jest w pełni świadoma swojej odmienności i przyjmuje ją jako coś od niej niezależnego, coś co jest i trzeba to zaakceptować, bo inaczej trudno będzie znaleźć spokój w życiu. Dla niej seks, partnerka nie są celem w życiu, nie są też brudną zabawką, są po prostu częścią jej życia, które ma również jeszcze inne aspekty, nie tylko cielesne. A do kogo należą te postacie, pod jakimi imionami się kryją? To już zagadka, którą możecie odkryć sięgając po powieść Sary Waters. Do czego gorąco zachęcam.

W pewne zimowe popołudnie listonosz zapukał do moich drzwi. Miał dla mnie przesyłkę od mojego przyjaciela. Wiedziałam, że ma przyjść list. Tego się jednak nie spodziewałam. W środku była, dołączona do listu, książka Sary Waters „Muskając aksamit„. Przyjaciel bardzo gorąco zachęcał mnie do przeczytania właśnie tej książki. Jednak musiało to nieco poczekać; w tym czasie dwie...